วัวแม่ลูก
วัวตัวนี้รอดหวุดหวิดเพราะเขาเอามาเตรียมฆ่าตัวต่อไป เรากำลังกลับพอดี เห็นหน้าเขามีน้ำตาไหลออกมา เลยขอไถ่ชัวิตอีกตัว วันนีเห็นเขาแล้วสุขใจจัง
เช้าไปตักบาตร ไปซื้ออาหารใส่ปิ่นโตเตรียมถวายสังฆทาน ไปมหาวิทยาลัย แล้วรีบไปวัดกาฬสินธ์ ไปวัดนี้เพราะวันนี้พระอาจารย์จะไปเป็นพระอุปัชฌาย์บวชพระรูปหนึ่ง ท่านเจ้าคณะจังหวัดฯ ไปด้วย.... link และเราตั้งใจไปวัดนี้หลายครั้งแล้วแต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เมื่อทราบว่าพระอาจารย์จะไปก็เลยขอไป เพราะจะไปเยี่ยมวัวแม่ลูก และวัวอีกตัวที่พระอาจารย์และ link และเราร่วมกันไถ่ชีวิตออกมาเกือบ สองปีแล้ว ท่านเจ้าอาวาสที่นี่รับมาเลี้ยงไว้ วันนี้ได้เห็นพวกเขาอีกครั้งดีใจจังที่เขาเติบโตขึ้นมาก
ทำบังสกุล ถวายสังฆทานอุทิศกุศลให้ม่าม้า พ้นจากการยึดติดทั้งปวง หลุดพ้นจากเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย สู่สุคติภพเบื้องหน้า......... ก็ทำให้นึกถึงสองสามีภรรยา รัชนีกร และสามีตำรวจนายนั้นด้วยว่า ..หากเป็นเจ้ากรรมนายเวรผูกพันกันมาถึงเราด้วย ก็ขอให้พวกเขาได้รับส่วนบุญที่ทำนี้เช่นกัน มีจิตที่เห็นถูก คิดชอบ อยากให้พ่อแม่ของเธอมีจิตคิดดี สอนลูกสอนหลานให้เป็นไปในทางที่ถูกที่ควร กรรมจะไม่ตามติดสนองลูกหลานเขาในอนาคตเหมือนที่พวกเขาตั้งใจวางแผนทำกับพ่อแม่คนอื่นต่อไป ขอให้พวกเขามีสำนึกดี ละอายต่อบาปที่กระทำต่อผู้อื่น สำหรับเราไม่ได้โกรธอะไรพวกเขา ทั้งๆที่คนที่รู้เรื่องบอกว่าเราทนได้ยังไง แต่เราบอกเสมอว่าเราไม่ได้ทนอะไร เพราะไม่มีอะไรต้องทน อะไรที่เขาทำเหมือนการขว้างลูกบอล ขว้างมาเราไม่รับมันก็กระดอนกลับ เหมือนสิ่งที่เขาทำกับเรา เราไม่ต้องไปทำอะไร กรรมจะจัดสรรของมันเอง บางครั้งเห็นสิ่งที่เขาทำอ่านแล้วก็แอบอมยิ้มทำให้เข้าใจ การปั้นน้ำเป็นตัว ทำให้รู้ว่าคนเห็นผิดเป็นชอบจะเหมือนคนตาบอดใจบอด ก็น่าสงสารพวกเขา น่าจะต้องทุกข์กับการกระทำเช่นนั้น เพราะเขาก่อกรรมกับคนหลายสิบคนแล้ว กรรมก็คงสะสมมากขึ้น ยิ่งไปทำกับผู้มีจิตดีให้เดือดร้อน กรรมก็จัดสรรเร็วขึ้น เหมือนที่อาจารย์ของเราทำนายไว้น่ากลัวจริงๆ หวังว่าวันหนึ่งพวกเขาคงรู้จักผิดชอบ ชั่วดี
เย็นนี้ดูละครบุญผ่อง เพลงที่เปิดทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ คิดถึงก๋งที่เป็นทหารผ่านศึกในช่วงนั้นเช่นกัน ตอนญี่ปุ่นยกพลขึ้นบก ยายเคยเล่าให้ฟังถึงวีรกรรมของก๋ง ก๋งช่วยลาดตระเวณ ช่วยคนมากมายในช่วงนั้น จริงๆยายเล่ามากแต่ด้วยกาลเวลาเราเลยลืม จำได้แต่ความรู้สึกที่ภูมิใจในตัวก๋งมาก ทำให้คิดถึงคำพูด และเห็นตังอย่างชัดเจนว่า หากพ่อแม่ หรือบรรพบุรุษเราทำความดีให้ลูกหลานเห็น ลูกหลานก็จะซึมซีบสิ่งดีๆโดยไม่รู้ตัว และโตขึ้นมาก็มีมนุษยธรรม เหมือนคุณบุญผ่องที่มีพ่อหมอเขียนเป็นตัวอย่าง..ไม่โลภ โอบอ้อมอารี มีน้ำใจ.....ยังไงชีวิตก็ไม่อด หรือตกต่ำเลยชั่วลูกหลาน ...อยากให้ครอบครัวที่โลภะ โมหะ โทสะ กลับตัวกลับใจ ชีวิตจะได้ "สุขเกษม" จริงๆ
