เมื่อวานบ่ายแก่ นัดเพื่อนไปในที่ไม่เคยไป แปลกดีมีคนพาไป กีขับรถ เป็นการเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ ได้คุยกับบางคนที่บ่นเหมือนกันว่า ตอนนี้ถึงเวลาโละของ มีของที่เก็บมากมายจนไม่มีที่จะไว้แล้ว บางอย่างไปฝากบ้านญาติสนิท ให้บ้านลูกๆบ้าง เราก็ฟังเขาพูดคุยกัน ดิดในใจว่าคงด้วยวัยที่มากขึ้น คงคิดถึงเวลาที่เหลือ บางคนโชคดีที่คิดได้ก่อน จะได้เตรียมตัวหยุดสะสมวัตถุ หันมาสะสมทานบารมี อ่านธรรมะประดับปัญญา เข้าใจโลกและชีวิตมากขึ้น มองโลกอย่างที่เป็นโดยไม่ทุกข์มาก เราเองก็เจอเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งดีมาก พอใจ และเรื่องที่น่าเบื่อสุด แต่คิดว่าชดวิบากกรรมที่ชาตินี้ไม่ได้ทำ ไม่รู้กรรมแม่หรือวิบากกรรมเรา ไม่เป็นไรใช้ให้หมดในภพนี้...ทำดีอุทิศบุญให้ตำรวจสองสามีภรรยาให้ "สุขเกษม"
เที่ยงไปกินอาหารกับเพื่อน แล้วรอเวลาที่จะไปหาพระอาจารย์กัน เลยลองไปหาที่แห่งหนึ่งที่รู้แต่ชื่อซอย ไปไกลเรื่อยๆ เลี้ยวไปมา ไปเจอป้ายชื่อสถานปฎิบัติธรรมแห่งหนึ่ง ก็ขับไปต่อเจอป้ายอันนี้อีก เข้าไปเห็นพระสิวลี เลยบอกว่าลองแวะดู ไม่มีรั้วขอบเขตอะไร แต่สบาย เต็มไปด้วยร่มกอไผ่ มีตึกปฎิบัติธรรมที่เพิ่งสร้างเสร็จ ไม่มีอาคารอื่น นอกจากที่พักเรือนไม้ 2 หลัง ..ไปถึงมีแม่ชีท่านหนึ่งมาต้อนรับพาเดินไปดูอาคารใหม่ฯ คุยหลายเรื่อง เราขอแวะหาแม่ชีอีกท่านก่อนกลับ อายุ 73 ผิวพรรณผ่อง สมถะมาก สนทนาเกือบชั่วโมง ถ้าไม่ติดนัดจะต้องอยู่ต่อ และที่ไปด้วยมีกีที่ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้ เลยขอลากลับพรอมบอกท่านว่าจะมาอีก......
สิ่งที่ได้สนทนาเป็นสิ่งที่อยากรู้มานาน วันนี้เพิ่งกระจ่างใจ เข้าใจ เป็นวาสนาจริงๆ ไม่ว่าอะไรที่ดลบันดาลให้ได้ไป ณ.ที่แห่งนั้น ขอบคุณจริงๆ ทำให้พวกเราได้ยินสิ่งที่ไม่เคยได้ยิน เป็นเรื่องอ้ศจรรย์ในทางการปฎิบัติธรรม เราเองจะนำไปเป็นเป็นแนวทางในการปฎิบัติต่อไป
