28 Dec: ตถตา

เช้าไปวัด วันนี้ได้รับข่าวเครื่องบินหายไปอีกแล้ว น่าสงสารทั้งคนอยู่ที่เป็นญาติและคนที่หายไป ชีวิตอนิจจังจริงๆ

วันนี้ได้ฟังเสวนาธรรมในเรื่องที่น่าสนใจมาก ในที่สุดเราก็ได้คำอธิบายที่เห็นภาพชัดเจนสำหรับการอธิบายเรื่องปริยัติและปฎิบัติ เพราะเคยไปคุยกับพระบางรูปและฆราวาสมากหลายที่เข้าใจว่าปฎิบัติเป็นหลัก ปริยัติไม่จำเป็น ปฎิบัติไปเดี๋ยวก็รู้เอง เราก็เถียงในใจทุกครั้ง ..ล่าสุดปีนี้เพื่อนพาไปที่วัด...ที่คนหลายคนศรัทธาเพราะฉันมื้อเดียว ปฎิบ้ติเคร่ง มีระเบียบ แต่เราเคยรู้อะไรบางอย่างจึงไม่เคยไป แต่ไม่ห้ามเพราะความเชื่อเป็นอะไรที่ต้องไปเจอเอง เคยห้ามแต่ไม่เกิดประโยชน์ โทษย้อนกลับมาด้วยซ้ำ หากไปแล้วยังเชื่อศรัทธาก็ถือว่าจริตตรงกัน มันก็ปล่อยไปตามกรรม (เรามักแอบคิดเสมอว่าสาวกเทวทัต)......วันนี้ท่านบอกว่าพวกที่ปฏิบัติ โดยไม่มีการศึกษาหลักธรรมเลยเหมือนพวกที่เดินทางโดยไม่มีแผนที่ เป๋ไป เป๋มา เดินมั่ว ไปเรื่อยๆ อาจถึงแต่เสียเวลา การศึกษาด้านปริยัติเหมือนมีแผนที่ในต้อง ไม่เสียเวลามือ เมื่อปฎิบัติหรือเดินทางก็มีแผนที่นำทางไปถูก ชัดเจน


เราแอบคิดทุกครั้งว่าในยุคปัจจุบันคนขี้เกียจอ่าน เขียน เรียนหนังสือกัน รีบตั้งตัวเป็นเจ้าสำนัก สำนักสงฆ์มากมาย อาศัยศรัทธาแบบขาดปัญญา จากคนที่ไฝ่ธรรม เลยเกิดการระบาด สอนผิด เรียนผิด หลงตน วุ่นไปหมด คิดว่าบอกใครๆด้วยคำว่า "ไปปฎิบ้ติธรรม" แล้วดูดี  จริงๆ คำนี้มีความหมายมากกว่าที่ชาวบ้านทั่วไปเข้าใจ ไปเข้าวัดนั่งหลับตา เดินช้าๆ ทั้งวัน  กินมื้อเดียว จนครบกำหนด ออกมาบอกใครๆว่าไป "ปฎิบัติธรรม" ...เราเลยมีคนเคยไปปฎิบัติธรรมเดินเต็มไปหมดในสังคม กลายเป็นเครดิตอีกแบบ แต่แปลกที่กิเลสหลายส่วนที่เป็นพื้นฐานง่ายๆ ลดได้จากการไปปฎิบ้ติธรรม กลับไม่ลด เลยไม่รู้ว่าเสียเวลาไปกับอะไร บางครั้งเสียดายศรัทธาที่พวกเขามี หากมีความเข้าใจ มองอะไรให้ลึกซึ้ง ศึกษาอ่านพระธรรม หลักศาสนาบ้างก็จะไม่ถูกหลอกให้เสียเวลา  ...ตถตา..

27 Dec: มีแสงแดด

วันนี้เป็นวันมีแสงแดดทั้งวันในรอบสัปดาห์นี้ คนเราก็เป็นเช่นนี้พอมีฝนติดต่อหลายวันอยกมีแสงแดด พอร้อนติดกันหลายสิบวันก็อยากให้ฝนตก แต่เราเคยถกกันเล่นๆในบ้านว่าหากให้เลือกระหว่างไม่มีฝนกับไม่มีแดด จะเลือกอะไร เราเลือกไม่มีฝน บวกลบคูณหาร ส่วนได้ส่วนเสียแล้ว ขอแสงอาทิตย์

สองวันนี้เขียนแก้เพิ่มเติมตำราสอนมลพิษสวล ได้ห้าบทแล้ว พรุ่งนี้น่าจะเสร็จหมดถ้าไม่ออกไปวอกแวกที่ไหน

ช่วงสายแปลงร่างเป็นหนูแจ๋วเคลียร์ครัว รายการทิ้งขยะส่งท้ายปีเก่า ก่อนปีใหม่ต้องทิ้งของให้ได้มากกว่านี้ ลิงค์บอกว่าทิ้งของเผื่อคนจน ..

ตอนบ่ายวุ่นๆกับการติดต่อช่างให้มาตรวจเคื่องพิมพ์ของพระอจ.มี่เสีย นึกว่าหมึกหมด ในที่สุดสรุปว่าหัวพิมพ์เสีย และไม่มีอะไหล่ทั้งๆที่อายุเครื่องสองปีเท่านั้น อาจต้องซื้อใหม่ไม่งั้นพิมพ์เอกสารแผ่นใหญ่ไม่ได้ แย่จังอุปกรณ์เดี๋ยวนี้มันบังคับให้เราต้องซื้อใหม่โดยการไม่มีอะไหล่ซ่อม

25 Dec: Merry X-mas

วันนี้คริสมาสของคนนับถือศาสนาคริส ก็ขอให้มีความสุขทั่วหน้ากัน เมืองไทยก็เห่อตามฝรั่งไม่น้อย บางแห่งจัดใหญ่โต ดูจากข่าว ตอนที่ไปมาเลเซียต้นเดือนทุกห้างที่ไปจัดตกแต่งสวยมากจริงๆ

ขอให้กัลยาณมิตรคนไกลบ้านที่ต่างแดนมีความสุข สดชื่น สุขภาพดี ทั่วหน้ากัน ไม่ว่าท่านจะเป็นใครที่เข้ามาอ่าน ไม่เคยเจอหน้ากัน แต่รู้จักกันในนี้มาหลายปี ขอบคุณจริงๆ ที่ทำให้ไม่เหงา

วันนี้ฝนตกหนักเบาสลับทั้งวัน กลางวันทำงานไม่ค่อยได้ยุ่งกับเด็กๆ หลบฟ้าร้องกัน ได้ทำงานก็เย็นถึงค่ำ

ไม่ได้ไปไหน อากาศเป็นใจ

22 Dec: เขียนงาน

วันหยุดก็เขียนตำรามลพิษสวลไว้เปิดเทอมใหม่ เพราะใช้หลักสูตรใหม่แบบเหล้าเก่าในขวดใหม่ บางหลักสูตรก็สุกเอาเผากิน โยกขวามาซ้าย ยกซ้ายไว้ขวา หน้าไปหลังขยับไปมา ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนอย่างจริงจัง ชื่อทันสมัยแต่ทุกอย่างเนื่อหาอยู่กะที่ ไม่ได้มีใครตรวจสอบ ต่อให้สกอ. ก็ตามไม่ทัน เพราะใครจะมาเอาใจใส่แท้จริงพอที่จะตรวจเจอ นี่เป็นเหตุหนึ่งที่การศึกษาในบางสถาบันย่ำอยู่กับที่จริงๆถ้าดูคนอื่นแล้วถอยหลังด้วยซ้ำ สภาวิชาการเป็นสภากลวยไม่ หรือสภาหุ่นเชิด ทำตามสั่ง อะไรๆก็ผ่านให้จบง่ายๆ.. สำนึกอยู่ในใจตน เราจึงต้องทำใหม่เขียนใหม่ ปรับจากเดิมเกือบ 60 % เพราะ เนื้อหาหลักเหมือนเดิมแต่กรณีศึกษา มีเรื่องใหม่ๆมากมายที่เกิดขึ้น  ที่ต้องเพิ่มเข้าไป

ช่วงนี้เลยตะลุยเขียน มีงานจรเข้ามาเป็นระยะก็พยายามทำตลอดบ่ายจนค่ำ

18 Dec: เริ่มเขียน...

เช้าไปวัด รีบกลับมาทำประมวลการสอน วิชามลพิษสวล และชีวเคมีสวล เป็นหลักสูตรใหม่แล้วก็เลยต้องทำใหม่หมด เสร็จเย็นพอดี

วันนี้เลยไม่มีอะไร เริ่มพล็อตเรื่องที่จะทำเป็นเล่มกลางปีนี้  เล่มนี้ทำสุดชีวิต คิดได้ตอนนั่งบนรถกลับมาเลยรีบเขียน ครั้งแรกนี่ได้ไป 4 หน้า งานนี้ต้องเขียนมือก่อน เพราะต้องค่อยๆนึก นึกได้ตอนไหรต้องลงมือเขียนก่อนไม่งั้นลืม ความจำสั้นแล้ว สังขารหนอ หุหุ

17Dec: มคอ

เช้าไปวัด วันนี้บอกให้ลูกหนูช่วยออกแบบโต๊ะห้องประชุมสงฆ์ให้ ได้ทันใจแต่ยังไม่ส่งราคามาให้ กลับบ้านรีบทำมคอ.3 มคอ 5 เป็นเรื่องไร้สาระจริงๆ สำหรับเรานะ การศึกษาตกคลองก็เพราะพวกนักการศึกษาคิดระบบตามก้นฝรั้่งนี่ล่ะ ไม่ดูบริบท และพื้นฐานสังคมเราที่ทั้งเด็กและครูมีวินัยกันแค่ไหน รากฐานการศึกษาท้องถิ่น เด็กชั้นมัธยมยังเขียนสะกดคำไทยๆไม่ออกเลย เวลาให้เด็กนศ.ที่สอนเขียนส่งจะเห็นสองอย่างคือ ลายมือ และคำที่เขียนค่อนข้างแย่ ...สมัยก่อนเรียนกันความรู้แน่นเปรี๊ยะ สมัยนี้ครูที่จบมาสอนจนป.โท เอก บางคนยังสอนผิดๆอยู่เลย so sad!!

16 Dec: ปลง

เช้าไปวัด ออกจากวัดไปเยี่ยมแม่ชีใหญ่เพราะเกือบสามเดือนที่ยุ่งๆไม่ได้แวะไปหา ก็คุยตามปกติ คราวนี้เน้นเรื่อง "เปรตคน" การทำใจที่เมื่อเผชิญเปรตคนในวัดช่างยากจริงๆ  เราบอกแม่ชีว่าเจอที่ไหนก็วางใจให้ปกติได้เร็วมาก ยิ่งถ้าในมหาลัยตอนนี้แทบไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะเข้าใจธรรมชาติของคนที่นั่นจน "เป็นเช่นนั้นเอง" แต่ในวัดคนกินบนเรือน อกตัญญู ได้โอกาสเมื่อไหร่ก็ขโมย กระทั่งกาแฟ ช้อน ชาม ข้าวสาร อาหารแห้ง ที่คนบริจาค เรารู้สึกว่าชั่วจริงๆ หากถูกเลี้ยงให้อดหยากไม่เป็นไร แต่ที่ขโมยแต่ละคนไม่อดอยากเลี้ยงอย่างดี หมาวัดยังไม่อดเลย เลี้ยงอย่างดี ไก่ทอด ตับทอด ตับต้ม ขาหมูเป็นบางครั้ง เพราะมันช่วยเฝ้าวัด กตัญญุรู้หน้าที่อีกต่างหาก เราไปวัดก็เรียกชื่อหมาทุกตัว เมื่อวานเพิ่งเจอเปรตคนเดินมาขอของที่พระเอามาถวายพระอาจารย์หน้าตาเฉย ท่านก็ให้ มี 3 ชิ้น เขาขอสองชิ้นท่านก็ให้ ท่านเหลือใช้แค่หนึ่ง ท่านบอกว่าเขาขอ ก็ให้...เรายังทำใจยากอยู่ว่าทำไมไม่เกรงใจบ้างเลย เอาชิ้นเดียวก็แย่แล้วเพราะเดินข้ามฟากจากหลังวัดมาหน้าวัดเพื่อขอของชิ้นนี้ น่าสงสารจริงๆ...เห็นแล้วปลงยาก หุหุ จิตตก เลยคุยกะแม่ชีเรื่องนี้ ถ้าของนี้เป็นของเราเราให้ได้เลยเฉยมาก แต่พอเป็นของพระแล้วมาขอมันรู้สึกสุดโลภเลย ยิ่งอายุเหลือไม่มากแล้วยิ่งสังเวชเลยเรา เฮ้อ!!

บ่ายไม่ได้ทำอะไรเลย อ่านโน่นนี้เก็บเรื่องเข้าสมอง
ค่ำนี้อ่านเจอข่าวแม่ฝังลูกอายุ 24 วันในดินทั้งเป็นเพียงเพราะบอกไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก สามีตกงาน อ่านแล้วเศร้าใจมากจิตใจช่างโหดจริงๆ ทางออกยังมีมากมาย ทำไมความเป็นแม่ หายไปหมด ในอดีตที่ว่าแม่พ่อไม่ฆ่าลูกเอามาใช้ในยุดคนจิตใจเสื่อม ไม่เข้าใจหลักศาสนา ไม่มีศีลธรรมในใจ ขาดสติไม่ไตร่ตรอง ยังไม่เคยเห็นสัตว์ฆ่าลูกเพราะอดเลย นี่คนแท้ๆ...

13-15 Dec:

วันหยุดสุดสัปดาห์เป็นคุณแจ๋ว ทำได้ในระดับหนึ่ง ที่ทำยากหน่อยคือทิ้งของ ต้องจัดลำดับเลยตั้งแต่ไม่ใช้เกินครึ่งปี เกิน 1 ปี และนานมากจนจำไม่ได้ และบอกตัวเองว่าทำเพื่อให้มีที่ว่างเพิ่มขึ้น ที่ทิ้งไม่ได้จริงๆ คือหนังสือที่มีถึง 80 % ของบ้าน ทุกฝาที่มีคือชั้นหนังสือ ตอนนี้มากจนกองที่พื้นแล้ว เฮ้อ!! มีความฝันเล็กๆนานมาแล้วว่าจะเปิดห้องสมุดชุมชนให้คนมานั่งอ่าน แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้วตอนนี้โลกออนไลน์สื่อถึงทุกบ้านทุกอุปกรณ์เลยไม่อ่านหนังสือเล่มกัน เขี่ยๆจิ้มๆอ่านสารพัดเรื่องได้ในมือถือ ไม่รู้ถ้าตอนนี้อยู่อังกฤษจะเห็นคนบนรถไฟเปิด pocket bk หรือfree newspaper อ่านกันอยู่หรือเปล่า หรือทุกอย่างก้มหน้าเข้าหามือถือกันหมด อยากรู้เหมือนกันนะ........ว่างๆจะถามเพื่อนที่นั่นดูสักที

เมื่อวานเดินทางไกลตั้งแต่เช้ากลับค่ำมากแล้วจึงเพิ่งรู้ว่าที่บ้านฝนตกหนักมากน้ำท่วมในตัวเมืองขนาดเป็นข่าวลงหลายสื่อเลยทีเดียว มาเห็นรูปเพื่อนส่งตั้งแต่ก่อนเที่ยงว่าแถวถนนในชุมชนท่วมเหมือนกัน แต่ไม่นานก็ลง อยู่ในป่าเลยไม่ได้ข่าวสาร ในปท.ไทยก็ยังมีหลายจุดที่สือสารเข้าไม่ถึง ก็ดีนะ จิตจะได้สงบบ้าง ตอนเรากลับน้ำบนถนนที่ว่าท่วมหลายสายก็แห้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


วันนี้เป็นวันแรกที่ไม่ต้องไปมหาลัย เพราะปิดเทอมแล้ว วันนี้คงเขียนมคอ. 3 และ มคอ 5 ส่งต่ออีก ปิดเทอมก็มีการบ้านทำเป็นระยะๆ หุหุ

12 Dec:

วันนี้ขอตื่นสาย สบายๆซะหน่อย ตั้งใจเป็นคุณแจ๋วอีกวัน แต่ไม่ได้ทำอะไร เพราะมัวจัดการโยกย้ายไฟล์ทั้งหลาย เพราะเตรียมข้อมูลและพื้นที่สำหรับการเขียนที่จะตามมาอีกสามเล่ม ด่วนทั่งนั้นเลยยังงงๆอยู่ว่าแล้วจะเขียนทันได้ไง

วันนี้แวะไปคุยบ้านเพื่อน เขาอุตสาห์ซื้อของมาฝากเลยไปรับเองคุยเป็นชั่วโมงเลย

วันนี้เงียบๆ สบายๆ พรุ่งนี้จะเริ่มเปิดงานสักเล่ม

คำพูดด้านซ้ายฝากคนเมืองนนท์ สำหรับปีใหม่จ๊ะ หุหุ

10 Dec: วันรัฐธรรมนูญ

ไม่ได้บันทึกหลายวันเพราะงานหลวง งานราษฎร์ มีเรื่องดีๆ เข้ามามากมายจนเหนื่อยเหมือนกัน ที่สำคัญยุ่งจนเตรียมเรื่องส่วนตัวไม่ทัน ไปมาเลเซียเพิ่งกลับมา ( i went to kuala lumpur for few days) ทุกครั้งไปทำงาน ครั้งนี้ดีหน่อยได้เที่ยวเพราะไปกับเพื่อนๆ ก็ ครั้งนี้ไปไม่เจอ Taz เพราะเขาไปตรวจงานที่อินโดนีเซีย

กลับมารีบตรวจข้อสอบ เพราะเปลี่ยนวันส่งเกรดจาก  12 เป็น 9 ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต อ่านรายงานตาลายเลย ลุยสองวัน สองคืน ตัดเกรด ส่งทันเวลา

 เริ่มปิดเทอมอีกครั้งแล้ว แต่ยังมีงานเขียนรอมากมาย ต้องค่อยๆลำดับความสำคัญว่าจะทำอะไรก่อนหลัง ไม่รู้เหมือนกันจะได้ทำอะไรที่หวังไว้เสร็จหรือเปล่า...บังอรเอาแต่นอน หุหุ

22-23 Nov:

เมื่อวานเช้าไปช่วยงานที่วัดชงน้ำชากาแฟถวายพระ เลี้ยงโยมที่มาทำบุญตักบาตรพระจากสวนโมกข์ 138 รูป บิณฑบาตเสร็จก็เดินมาฉันที่วัด สวดมนต์ให้พร หลังจากนั้นพระอาจารย์พระธรรมวิมลโมลี และพระเทพพิพัฒนาภรณ์ เจ้าคณะจังหวัดให้โอวาท

 

 

ค่อยมาเขียนต่อ net ช้ามาก

19-20 Nov: อาจิณกรรม

สองวันนี้เป็นหวัด ไปติดจากคนโดยสารบนเครื่องที่นั่งใกล้กัน แย่จังคนยุดนี้ไม่รับผิดชอบเป็นหวัดไอๆๆไม่ปิดหน้ากากเลย เราคนปกติต่อไปต้องพกพาหน้ากากเวลาเจอคนเป็นหวัดคนปกติต้องใส่หน้ากากแทน เฮ้อ!!

เมื่อวานก็มีเรื่องน่าเศร้าของพระ. เป็นข่าวดังทั่วประเทศ.ซึ่งเราก็เคยชื่นชมในความเตตาของท่าน ก็ไม่เข้าใจว่าทำได้อย่างไร นอกจากคิดว่าในเมื่อท่านได้ทำอกุศลมานาน ถึงเวลามันก็ตอบสนอง หมดบุญที่สะสม สิ่งศักดิ์สิทธ์ไม่ปกป้องแล้ว กรรมจึงบันดาลให้เป็นไป นี่ล่ะที่เขาว่าอย่าสร้างกรรมต่อเนื่องเป็นอาจิณกรรม

สองสามวันมานี้มีเบอร์โทรแปลกเข้ามาที่เราแบบตั้งใจโทรกวน เบอร์ 092-7294469 เครือ AIS ซื้อมา 9  เดือนแล้วใช้ก่อกวนหารู้ไม่ว่า...เป็นอะไรที่มีคนต้องการอยู่ หุหุ ก็ขอให้โทรมาเรื่อยๆนะ โอฬาร - สริตา เพราะคนโทรนี้ต่อกรรมเอง ก็ย่อมได้รับกรรมเร็วขึ้นไปอีก เราไม่เกี่ยว ใครทำกรรมชั่วไว้ กรรมนั้นย่อมสนอง ทำอาจิณกรรมเช่นกัน นึกลึกๆก็สงสารเวลาเขาโทรมารู้สึกว่าเขาคงทุกข์มาก แผ่เมตตาไปให้แต่ก็แบบขำๆ เมื่อวานแวะไปหาผู้ใหญ่ในค่ายบังเอิญโชคดีเบอร์นี้โทรมาหลายครั้งเลยมีพยาน หุหุ

วันนี้สบายๆ ง่วงเพราะยาหวัดบ้าง เริ่มวางแผนเขียนหนังสือเล่มใหม่เพื่อปีใหม่นี้อีก ชอบจริงๆ

16-17 Nov: ของจริง

เมื่อวานมีหลายงานเลยเหนื่อย กลับบ้านค่ำแล้ว ทำงานเอกสารต่อจนเกือบเที่ยงคืน ไมค์ส่งรูปมาอีกต้องช่วยเก็บเข้าอัลบั้มให้

เช้าไปร่วมบวชพระเพราะกีและแปะเป็นเจ้าภาพให้ ก็ช่วยถ่ายรูป ส่งผลบุญให้ทั่ว ตลอดจนโอฬารและสริตาเช่นเคย แต่น่าจะยาก เราได้ข้อคิดมาใหม่เรื่องเมตตา และอภัย ที่ทำให้เราไม่โต้ตอบสองสามีภรรยาที่สามารถระบุได้ว่า "เลวจริงๆ" มากด้วย เพราะตอนนี้มีคนช่วยยืนยันพฤติกรรมให้รู้แล้ว ตอนนี้รอบตัวเราทั้งเพื่อนและผู้ที่เขาไปรบกวน ต่างบอกเราเป็นเสียงเดียวกัน....ตอนนี้เราก็เข้าใจแล้ว ยิ่งเมื่อได้ยินเรื่องกรรมแล้วน่ากลัวแทนลูกเมียเขาจริงๆ กรรมชั่วนี่ติดจรวด แต่จะมาไม่หยุดเมื่อเริ่มตอบสนองพวกเขาหากไม่หยุดต่อกรรม เวลารู้เรื่องจริง มันน่ากลัวกรรมนะ

เมื่อวานได้เรียนรู้เรื่องใหม่ๆอีกหลายเรื่องจากผู้รู้ เป็นเรื่องที่ไม่สามารถหาอ่านจากหนังสือได้ เราเองก็ต้องอาศัยความจำเป็นตัวเก็บ แต่หากจะลืมไป มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
วันนี้มหาลัยสอบวันแรก เราเตรียมข้อสอบ

บ่ายไปเยี่ยมผอ.เชิด อจ.ใส่ท่อแล้ว อจ.เลือกเอง แต่อจ.อยากกลับบ้าน มันก็ขัดแย้งอยู่ มัทก็น้ำตาซึม เราเข้าไปบอกอจ.ให้รับรู้ว่าเราสวดมนต์ให้คุณพระคุ้มครองอาจารย์ทุกเย็น ให้อจ.เข้มแข็ง และก็เราจะไปกราบอจ.ที่บ้านในวัน...เหมือนทุกปีนะ อจ.บีบมือตอบรับ พยายามยิ้ม ลืมตาดู เราอยู่สักครู่ประมาณ 15 นาทีกลับ พระอจ.ไปเยี่ยมด้วย มัทดีใจจนน้ำตาซึมเลย

15 Nov: งานใหม่

เช้าไปวัด กลับมาทำงานต่อ  บ่ายไปเข้าป่า กลับค่ำ

สบายๆวันนี้ มีงานที่ต้องทำซ้อนกันหลายงาน ช่วงสายโทรศัพท์คุยกะเพื่อน Bkk นานมาก ได้ข้อเสนองานที่น่าสนใจ งานนี้ต้องใช้สองคน เพราะต้องค้นงานค่อนข้างมากและต้องเสร็จทันตามเวลาที่กำหนด

เป็นห่วงอ.เชิดนะ

14 Nov: ภาวนา

เช้าไปวัด จัดการเรื่องข้อสอบ ไปจัดการสอบถามเรื่องธุระพระอาจารย์ วันนี้ปิดคอร์สกันแล้ว ต่อไปก็รายการสอบปลายภาค สงสัยจะติดหวัดอีกแล้ว แย่จัง

เย็นนี้นัดไปกินกระเพาะปลากับเพื่อนๆ แวะไปหาผู้ที่นัดไว้เล่าเรื่องสองสามีตำรวจแย่ๆและพฤติกรรมให้ฟัง ได้ยินคำตอบแล้วสงสารผัวเมียคู่นั้นว่ากรรมในอดีตของพวกเขาที่ทำไว้นั้น จักตอบแทนพวกเขาเองในไม่ช้า

คืนนี้ได้ข่าวอ.เชิดว่าอาการทรุดลง เราขึ้นไปไหว้พระขอพรให้ท่าน ภาวนาให้สิ่งดีๆๆเกิดขึ้นกับท่าน

11-12 Nov: ความเป็นเพื่อน

ไปกทม. เพื่อพบพนักงาน...ต้องไปอยู่ท่ามกลางที่ๆรู้สึกขยอง เหมือนที่มีคำถามว่า "อยู่ท่ามกลางกองขี้ทำอย่างไรไม่ให้เหม็น..." ก่อนไปกลับมาต้องรดน้ำมนต์ การเข้าไปอยู่ในที่อโครจร ยิ่งผ่านไปในท่ามกลางพวกพร่องศีล ทำให้ตัวเราหมอง เหมือนเดินผ่านเข้าไปในฝุ่นออกมาก็ต้องติดฝุ่น ก็จะต้องเอาฝุ่นออก  คนดีก็คงมีบ้าง แต่วันนั้นไม่มีเวลากรอง กลุ่มเพื่อนพ้องน้องพี่ระดับกลางมากันครบ ระดับใหญ่กว่านี้บอกไม่ต้องมารอฟังข่าวดีกว่า ส่วนระดับลูกน้องจะให้ปิดสำนักงานจะขนมาดูหน้าพวก...เราบอกไม่ต้องนานๆมาที เสียดายที่ไม่ได้เปิดห้องบรรยายแบบที่ตั้งใจ หุหุ

เสร็จสี่โมงเศษด้วยความสนุกสนาน นัดพบกับอีกกลุ่มที่เพิ่งว่างเย็นไปทานข้าวฉลองที่เราได้ไปในที่ไม่อยากไป คนที่อยากไปเดินเล่นที่นั่นกลับไม่ว่างไป  ฉลองต่ออีกวันเพราะหลายกลุ่มอยากรู้เรื่อง เลยบรรยายเล่าละเอียดยิบ

กลับมาที่นี่เมื่อเช้าสอนเด็กก็เล่าเรื่องการก่อกรรมชั่วของสริตาและตำรวจโอฬารให้นักศึกษาฟังภาคสองต่อ สนุกสนานปนความสมเพชในครอบครัวของเขา มีเด็กถามว่าเขาอดหยากมากหรือ..เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงได้แต่บอกว่าเรื่องนี้ตั้งสมมุติฐานว่าพ่อแม่เป็นตัวอย่างของลูก หรือไม่ก็ไม่ได้สั่งสอนลูก ไม่งั้นไม่โลภเข้ากระดูกได้ใจขนาดนี้

เมื่อวานมีเพื่อนๆโทรมาถามหลายคนจนค่ำ ขอบคุณ ความเป็นเพื่อนจริงๆ

9-10 Nov: งานเอกสาร

สองวันนี้มีแต่ฝน เด็กๆหลบเสียงฟ้าร้องเลยต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกเขา ทำงานไปด้วย ทำเอกสารหลายชุด เลื่อนสอบเด็กไป 1 วิชา  อาทิตย์หน้าสอบปลายภาคแล้ว เร็วมากๆ  วันนี้ลางาน

วันนี้พาพี่ของเพื่อนจากกทม.และเพื่อนไปทานเที่ยงกันที่ร้านบนเขา ถูกใจไปตามๆกัน

กลับมาทำงานต่อ

8 Nov: กรรมจัดสรร

วันนี้สบายๆ เขียนหนังสือตามสั่ง แก้/จัดเอกสาร ฝนตกหนักตั้งแต่เช้า แล้วก็มาปรอยๆ มีแดดอ่อนๆ แล้วก็ปรอยๆอีก ท่ามกลางการส่งข่าวพายุบ้าง รูปพายุงวงช้างที่กระบี่อีกน่ากลัวมาก

ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ งานออกข้อสอบปลายภาครออยู่ เร็วมากแต่ละเทอม สอบอีกครึ่งเดือน ปิดเทอม ปีนี้ไม่แน่ใจว่าปิดถึงเมื่อไหร่เพราะเป็นปีแรกที่ใช้ระบบปิดเปิดแบบใหม่

ฝนกำลังตกลงมาอีกแล้ว มีข่าวเตือนเป็นระยะๆ

ช่วงนี้ก็กำลังขัดแย้งกับตัวเองและหลักการ เราเชื่อมาเสมอว่าการให้อภัย และไม่ไปยุ่งโต้ตอบคนที่ทำชั่ว คิดชั่ว เป็นสิ่งที่ถูกแล้วเพราะเป็นหลักการทางพุทธ และเราเชื่อกฎแห่งกรรมใครทำไว้ไม่ช้าก็เร็ว ก็รับผลเอง จริงๆที่ขณะเขาทำเขาก็ทุกข์แล้ว .....แต่ตอนนี้มีกลุ่มเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ที่สนิทรู้เรื่องการกระทำของตำรวจโอฬารและสริตา แล้วไม่ยอมบอกว่ายังไงเราควรออกมาทางโลกได้แล้ว ก็ไม่สบายใจเพราะเราเชื่อที่...เคยบอกไว้ว่ากรรมที่เขาจะได้รับส่งผลต่อไปลูกของเขาเพราะเขาขัดเส้นทางบุญ คิดจะโกงทรัพย์ที่จะใช้ในการพระศาสนา และเขาอกตัญญูต่อครอบครัวเรา เขาน่าจะรู้แก่ใจว่าทำอะไรกับแม่เราไว้บ้าง เขาอาจคิดว่าไม่มีใครรู้ แต่โชคดีมีคนรู้ รอเวลา.....กรรมจัดสรรทุกอย่างถูกต้องเสมอและเป็นธรรม

6-7 Nov: วันลอยกระทง

เมื่อวานวันลอยกระทง เช้าแวะไปธุระ ปรากฎว่างงๆเมื่อเห็นอาการของคนๆนั้น เหมือนโดนยาหรือไม่ก็โดนเงินฟาดหัวไปแล้ว แต่ไม่เป็นไร อีกไม่นานเขาย่อมได้รับผลย้อนกลับในสิ่งที่เขาทำไม่ถูกต้อง เลาให้เพื่อนฟังเขาบอกเราว่าเขาโดนมาเองหลายครั้งแล้วจนไม่รู้สึกว่าแปลกใจกับคนพวกนี้ เขาว่าทุกอย่างเราต้องพึ่งตัวเองให้มากที่สุด จัดการด้วยตัวเอง ตอนเย็นฝนตกหนักมากๆๆ สงสารคนขายกระทง คนขายของจริงๆ

เมื่อวานทั้งสอบทั้งสอนจนมึนทั้งเด็กและเรา กลับบ้านเย็นแล้ว

วันนี้ไปธุระที่เดิมอีก ไม่เข็ด หุหุ แต่วันนี้ผีออก มีอาการดีขึ้น แต่ไม่เหมือนเดิม เราไม่ไปจับอารมณ์เขา ปล่อยเลยตามเลย งานเสร็จตามที่ต้องการ ก็กลับ แวะซื้ออาหารให้เด็กๆ เจออ.จารุพันธ์ อ ละออ คุยกันพอควร...รีบกลับ เกือบเย็นไปนครฯ กลับมาทุ่มเศษ

ตอนเดินทางอ่านข่าวพายุเตือนจะเข้ามาทางใต้ น่าเป็นห่วง เพราะอุตุยังไม่เตือนภาคใต้

5 Nov: งานยุ่ง

เช้าไปวัด วันนี้ยุ่งหลายเรื่อง เช้าคุยเรื่องไฟไหม้ตึกอีกวันนี้ดีหน่อยที่เขาปิดห้อง ไม่งั้นเช้าไปกลิ่นเถ้าถ่านฟุ้ง ไปหมดเพราะใช้พัดลมใหญ่เป่า ช่างคิดได้จริงๆ

เสร็จช่วงเช้าก็รีบออกข้อสอบตัวเป็นเกลียวเพราะเปลี่ยนเนื้อหา ต้องปรับเปลี่ยนข้อสอบ สอบพรุ่งนี้แล้ว ปั่นจนเย็น ระหว่างช่วงทำงานก็ต้องติดต่อช่างทั้งหลายที่ไม่รักษาคำพูด ติดตามช่างที่งานค้างของวัด ติดต่อบอกข่าวนัดกับหญิง ฯ

เสร็จงานมึนตึบ งานเอกสารอีกมากกองรอบโต๊ะ ค่อยสางต่อ


ได้ข่าวผอ.เชิดเข้ารพ. ไม่สบายใจเลยตั้งใจจะไปเยี่ยมตั้งแต่เดือนก่อนจนบัดนี้ยังไม่ได้ไปเลย ภาวนาให้อจ.แข็งแรงขึ้น

4 Nov: เจอกลุ่มใหม่

เช้าไปมหาวิทยาลัย คุยกับอจ.และจนท.เรื่องที่ไฟไหม้คณะวิทย์ ก็บ่นว่ามหาวิทยาลัยยังไม่มีการดำเนินการอะไรเลย ไม่ส่งใครมาดู ให้คณะสรุปผลให้เท่านั้น ก็เลยยังทำอะไรไม่ได้ ก็มีเสียงบ่นกหลายเรื่อง แถมเปิดพัดลมพ่นเขม่า กลิ่นฟุ้งยังไม่ลดเลย...ข่าวลือ ข่าวแซวเรื่องนี้หลายประเด็น ก็ว่ากันไปแล้วแต่ใครได้ข้อมูลอะไรมา

บ่ายแวะไปไหว้พระ ทานก๋วยเตี่ยวที่เขาว่าอร่อย แต่เรากินแล้วปกติไม่มีอะไรพิเศษ แวะซื้อขนมที่ชอบวันนี้ไม่ทำ เลยได้ขนมอื่นแทน

เจออ.ภาศรี ก็ทักทาย คุย ได้รับรู้ฟังเรื่องแปลกๆอีกมิติ ที่สามคนที่มาด้วยกันไปพบเจอ อต.เลยต้องพามา ก็ไม่รู้ว่าจะได้ผลยังไงต่อไป อจ.ชวนเราเข้ากลุ่มก็เอานะ ก็ดีได้ความรู้จากอีกช่องทาง

ศรีวันดีขึ้นแต่เราก็ห่วงนะ กลัวเขามีแผลไม่สวย วันนี้ซื้อยา ให้เขา

1-3 Nov: ทางเลือก

เวลาเร็วเกินนับ ในที่สุดเดือนหน้าก็จะหมดปีเก่าอีกแล้ว สองสามวันนี้ยุ่งกับตรวจข้อสอบ ทำคะแนนเด็ก mid-term  เหลืออีกวิชา ต้องออกข้อสอบ กลางเดือนนี้ก็ final อีกแล้ว

หายใจไม่ทันงานรีบเร่ง อาทิตย์หน้าก็ปิด course แล้ว

วันนี้เหนื่อยใจเช้าจะเป็นลมไม่คาดคิดซันวากัดศรีวันหูขาดเป็นทางยาวประมาณฯหนึ่งนิ้วหมดแรงเลือดเยอะ ระดมสารพัดยาเท่าที่ช่วยได้ สอนไปใจก็เป็นห่วงเขา รีบกลับบ้านมาดูเขา แต่เขาอดทนไม่ร้องสักแอะ ถ้าเป็นคนคงบ่นแย่แล้ว

วันนี้เย็นโทรแจ้งข่าวกับคุณสิริ...เลยคุยยาว ก็เข้าใจเรื่องราวมากขึ้น ช่วงนี้เรียนรู้อะไรๆใหม่ๆหลายๆเรื่อง เลยอยู่ระหว่างการตัดสินใจที่ค้องเลือก ยังคิดไม่ออกเลย
ฝนตกแรงมากกระทั่งปรอยๆ

29-31 Oct:: clear mind

ช่วงสองสามวันนี้เร่งเขียนเอกสารแบบหัวเป็นเกลียว คั้นทุกอย่างเท่าที่เวลาเหลือ เอาเวลาเป็นตัวคั้ง ต้องต่อโต๊ะขยายออกไป วางเอกสารค้นคว้า ทำได้เสร็จตามเวลา แม้ว่าอยากเขียนเพิ่มก็ทำไม่ได้เพราะล้า และหมดเวลา นี่ต่อเวลารอบสองเพราะจริงแล้วต้องส่งอาทิตย์ก่อน เมื่อวานทำงานช่วงเย็นจนหัวร้อน รู้สึกว่าถ้าต่อสปริงหลุด เลยพักแบบทันที เดินไปหาของกินดีที่สุด เบี่ยงออกจากความคิด เรื่องที่กำลังทำ นั่งกินขนมแบบไม่มีอะไรค้าง ใช้สมาธิตัดแยกจิตออกจากงานทันที ได้ผล อาการทุกอย่างเหมือนปิดเครื่องทันที ดีกว่าชะลอเครื่อง ตอนแรกลองชะลอเครื่องสักครู่แล้ว ปรากฎว่าเครื่องมันเริ่มอืด สับสนแบบไม่รู้จะทำอะไรดี หาอะไรไม่เจอเพราะกองไว้เยอะจนจำไม่ได้ จริงๆถ้าสมองยังไม่ล้าจะหาได้แบบปกติ รู่ตัวมีสติว่าต้องหยุด ควรหยุดแบบทันทีจะได้ไม่ล้าต่อ ก็ต้องปิดสวิตท์ เราใช้อึดแบบเดิมปิดแล้วลุกขึ้น ไม่มีอะไรในหัว clear mind ได้หมด ดูหนังเกือบชั่วโมง กลับมานั่งทำงานต่อ fresh เหมือนตอนเช้า  ก็เพิ่งรู้ว่าการฝึกก็สำคัญแต่การรู้จังหวะที่นำมาใช้สำคัญกว่า เมื่อคืนถ้าฝืนทำต่อคงแย่แน่ ...

วันนี้เช้าจัดส่งเอกสารไปเรียบร้อย วันนี้นศ.บอกมาว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ดรอปได้ ขอทราบคะแนนเลย เพิ่งสอบไปเมื่อเย็นอังคาร เลยต้องรีบตรวจทันที อ่านง่ายเพราะเด็กไม่ค่อยตอบข้อเขียน ผ่าน 11 คนจาก 27 คน เฮ้อ!! ไม่รู้จะดรอปกี่คน สมัยก่อนเด็กจะขยันเรียนเพิ่มขึ้นเพื่อชดคะแนนแต่เด็กรุ่นใหม่คะแนนตก ถอนเลย แปลก??

วันนี้เย็นพักผ่อนสบายๆ

28 Oct: เผาจริง

เช้านี้เข้ามหาลัยแล้วเจอนิ ยืนคุยทักทายกันที่หน้าห้องคณบดี 2-3 นาทีแล้วแยกย้ายกัน บ่ายเศษเจอแม่บ้านบอกว่า คณะวิทย์ไฟไหม้ ไหม้ห้องคณบดีเสียด้วย เลยงงๆ เมื่อเช้าปกติดีนี่นา แม่บ้านบอกว่าไปช่วยกันเก็บของที่ไหม้ไฟ โต๊ะ เก้าอี้ เอกสาร แอร์ดำ ฝ้าเพดานดำหมด พิ้นเขม่าดำมากมาย ยังไม่รู้สาเหตุ...ก็ลือกันไปต่างๆนาๆ เพราะคาดเดาการไหม้ว่าน่าจะไหม้หัวรุ่ง แล้วมอด เพราะคนที่เห็นคนแรกมาหลังเรา แต่เขาเห็นควันแต่เราไม่เห็น เพราะเราไม่มองห้องลับนั่น ทั้งที่ยืนคุยกับนิ แล้วแยกย้ายกันกลับ อจ.ที่มาทีหลังเห็นควันเลยบอกแม่บ้าน ..คุยกับหลายคนบอกว่าสงสัยมีอะไร? อยากให้คณบดีเกษียณจริงไปเสียทีมั้ง หัวเราะสนุกสนาน เราก็บอกคราวก่อนเผาหลอก เสียเงินหลวงค่าเลี้ยงจัดงานส่งพวกเกษียณเป็นหลักแสน เพราะมีแสง สี เสียง แถมสั่งซื้อเช่าพระไพรีพินาศองค์ตั้งโต๊ะให้เป็นของที่ระลึกอีกต่างหาก แล้วทุกคนก็ทำงานจ้างตัวเองต่อไป (รู้สึกมีอจ.ผู้หญิงเกษียณคนเดียวและไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงส่ง รู้สึกว่ารายนี้มีความสุขกับครอบครัว มีที่ไปเลยไม่กลับเข้ามาทำต่อ) ผู้ชายที่เลี้ยงส่งเรียบร้อยก็กลับมาทำงานหน้าตาเฉย เราเลยบอกว่าไม่ไปร่วมงานเผาหลอก เสียดายงบหลวง แต่วันนี้เผาจริง เป็นครั้งแรกที่ไฟไหม่ห้องคณบดี เราเคยพูดหลายครั้งในช่วงแรกที่ปิดสติกเกอร์ที่ประตูกระจกที่ลายพร้อยด้วยความตั้งใจ จนมองเข้าไปไม่เห็นในห้องทำงาน ว่า ห้องลับแบบนี้เวลาเกิดเรื่องคงไม่มีใครเห็น งานนี้เลยไม่มีใครเห็นจริงๆ .....คณบดีน่าจะถือเคล็ดได้แล้วนี่เป็นสัญญาณเตือน

สอบเด็กเสร็จตอนเย็นก็ได้รับใบลดวิบากข้างเรา แต่ต่อกรรมให้หลายคนเลย ก็เล่าเรื่องให้น้องๆฟัง ทั้งขำพวกคิด/เชื่อเรื่องโง่ๆได้ น้องๆบอกว่าคนฟ้องคงประสาท เราก็บอกเล่าเรื่องสริตาเพียงเล็กน้อย คนก็เดาออกว่าสมองไม่ปกติ เราบอกเรื่องที่อัยการวิเคราะห์ว่า "อยากได้ของคนอื่นจนตัวสั่น" หุหุ เราก็เวทนาแต่คงถึงเวลาแล้วที่ผลบุญจะเกื้อหนุนเรา เหมือนที่เพื่อนทุกคน บอกเหมือนกันว่าขอให้ออกมาทางโลกก่อน อย่าปล่อยเลยตามเลย มันไม่เป็นอย่างที่เราคิด เลิกคิดชั่วคราวแล้วค่อยกลับไปทางธรรมต่อ ต้องออกมาสู้กับความละโมภโลภมากของสริตาและตำรวจโอฬารก่อน อ้อ เมื่อวานก็เพิ่งกรวดน้ำอุทิศให้นะ...กลับบ้านแบบปลอดโปร่ง วันนี้ทำเอกสารเกือบเสร็จ พรุ่งนี้คงส่งได้ หลายคนรอคอย ทวงมาหลายทาง หลายครั้ง เราก็ผลัดจนเกรงใจแล้ว

27 Oct: งานเอกสาร

เมื่อวานเตรียมเอกสารส่งทั้งวันยันค่ำ นานๆทำงานร้อนแบบทะลุองศาเสียที เพราะต้องส่งเมื่อคืนให้เรียบร้อย  เช้านี้ส่งเอกสารอีก 2 ชุดเรียบร้อย ช่วงนี้ต้องอ่านมากกว่าเขียนแล้วเพราะไม่ได้อ่านมานาน สมองเริ่มกลวงเมื่อวันศุกร์ต้องไปยืมหนังสือห้องสมุดให้เพื่อน ก็เป็นโชคดีที่ไปยืมให้เพราะ พอจะยืมจนท.ไม่ให้ยืมบอกว่าเราค้างหนังสืออีกเล่ม เราบอกงั้นจ่ายเงินค่าปรับก่อนก็ได้ จนท.บอกไม่ได้ต้องเอาหนังสือมาคืน แต่จริงๆแล้วเรารู้สึกว่าไม่เห็นหนังสือเล่มนี้มานานแล้ว ก็เลยกลับบ้านมาหา เดินหาห้าหกรอบทั่วทั้งบ้านไม่เจอ แต่ห่วงเพื่อนว่าต้องใช้หนังสือเลยกลับไปใหม่เพราะคิดว่าเราน่าจะคืนแล้ว เลยเข้าห้องสมุดจดเลขเรียนหนังสือ ขึ้นไปชั้นสาม เดินหาครู่ใหญ่เจอเล่มที่ไช้ barcode ตรงกันกับที่เรายืมไป เลยเอาลงมาให้จนท.ตรวจสอบว่าไช่เล่มที่บอกว่าเรายังไม่คืนไช่หรือไม่ ปรากฎว่าตรวจสอบแล้วคือเราได้คืนหนังสือไปแล้ว เมื่อไหร่ไม่รู้แต่เจ้าหน้าที่สะเพร่าไม่สแกนคืนให้ครบ นี่ถ้าหายไปก็จะถูกปรับอีกเท่า นี่ถ้ายิ่งนานไปก็ไม่รู้จะเป็นไง โชคดีนะที่คิดจะช่วยเพื่อนเลยใช้ความพยายามจนเจอความผิดพลาดของจนท.ห้องสมุด นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เจอเรื่องแบบนี้

วันนีก็ส่งเอกสาร ไกล้เที่ยงนัดไปดูรถ และทานข้าวกับเพื่อนจนบ่ายสามเศษกลับบ้าน

25 Oct: บุญใหญ่ มารต้าน

วันเวลาผ่านไปรวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้เข้ามาบันทึกตั้งสัปดาห์แล้ว แย่จัง ช่วงนี้ยุ่งกับเรื่องของเพื่อนๆผู้หวังดีมากมาย เรื่องที่ไม่เคยรบกวนใคร แต่บังเอิญมีเพื่อนคนหนึ่งฟังเราคุยโทรศัพท์ เลยถามว่าเรื่องอะไร ก็เล่าเรื่องให้ฟัง เท่านั้นเองข่าวนี้กระจายออกในกลุ่มเพื่อนสนิทอย่างรวดเร็ว แล้วก็โทรติดต่อติดตาม เสนอความช่วยเหลือกัน ต่อว่าเราก็มีว่าทำไมโดนตำรวจแย่ๆ และเมียคนนั้นทำขนาดนี้แล้วทนอยู่ได้..เราก็บอกเราไม่ได้ทนอะไร เพียงแต่มันเหมือนตัวเห็บหมา ที่คอยขึ้นลงเป็นช่วงทำให้รำคาญบ้าง แต่ไม่ได้ทุกข์อะไร เพราะมันเป็นวิบากกรรมที่เป็นเช่นนั้นเอง เราไม่ได้ทำชาตินี้ ชาติที่แล้วอาจไปล่วงเกินใคร เลยไม่คิดรบกวนใครปล่อยให้ตำรวจสองสามีภรรยามันก่อกรรมกับเราและขัดขวางทางบุญของเราเรื่อยๆ เหมือนที่หลวงพ่อในป่าบอกไว้ว่า ยิ่งใครคิดจะสร้างบุญใหญ่ มารจะมาขวางเสมอ เป็นการทดสอบ ......
...เรื่องนี้มีตั้งแต่สมัยพุทธกาล ยิ่งการคิดสร้างถาวรวัตถุที่เป็นประโยชน์ด้วยจำนวนทรัพย์ที่มาก ย่อมถูกทดสอบมากขึ้น เป็นเหตุให้การสร้างของใหญ่ต้องระดมบุญจากหมู่ชนเพื่อต่อสู้มาร แต่เพราะเราเห็นว่าบ้านนอกไม่เหมือนกรุงเทพหรือวัดบางวัดที่มีกำลังศรัทธามาก มีสิ่งที่ตอบสนองศรัทธาได้ถูกจริต ทำให้การระดมบูญทำได้ง่าย แต่บางวัดไม่มีหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีเลขเด็ด ไม่มีความงมงาย ไม่มีความรวยแจกให้ ทำให้ยากที่จะมีคนมากมายมาทำบุญด้วยศรัทธาที่จะบำรุงพระพุทธศาสนาโดยแท้ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ไม่คิดจะรวยเป็นสิบร้อยเท่าทวีคูณจากที่ทำไป...เราจึงต้องสร้างด้วยเงินที่ต้องเริ่มต้นจำนวนมากอย่างน้อยต้องเห็นความเป็นไปได้ของการสำเร็จ ไม่สร้างแล้วค้างเติ่งเช่นนั้น การขอรับบริจาคของวัดที่ทำกิจกรรมวิชาการ การอบรมหรือถวายความรู้พระภิกษุ การปกครอง จึงเป็นอะไรที่ คนพุทธส่วนมากไม่เข้าใจนัก การเรี่ยไรบางวัดก็ไม่ทำกัน...ยิ่งโดนโอฬารและสริตากล่าวเท็จ ทำสิ่งผิดกลั่นแกล้งต่อเรามากเพียงใด ทำให้เรารู้สึกว่าบุญสร้างของใหญ่นี้ไกล้เข้ามาแล้ว ความสำเร็จไกล้เกิดแล้ว หลายครั้งจึงไม่ทุกข์ มารมี บารมีเกิดแน่ หุหุ วันนี้ไปทำบุญร่วมทอดกฐินที่วัดที่นครศรีธรรมราช ถวายร่วมกฐิน xx,xxx บาท อุทิศบุญให้ทั่วพิภพจบสากล ทหารทั้งหลายที่สละชีวิตเพื่อชาติ บริวาร เจ้ากรรมนายเวร และไม่ลืมอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรที่ส่งถึงยากมาก..โอฬารและสริตา หุหุ

16-17 Oct: กฐินพระราชทาน

แต่ละปีผ่านไปเร็วจัง ปีนี้งานกฐินพระราชทานก็ผ่านไปด้วยดี เมื่อเย็น 16 ก็สมโภชพระกฐิน เราและเพื่อนจากกรุงเทพสองคนก็ไปร่วม เอารถคันหนึ่งให้พี่เขายืมใช้ระหว่างอยู่ที่นี่ 3 วันเพื่อความสะดวก เราสอนตลอดเช้า แล้วเย็นก็ไปร่วมงาน ปีนี้ผู้ว่าราชการจังหวัดจองเป็นเจ้าภาพตั้งแต่ต้นปี

เมื่อวานเช้าก็รีบไปวัด ช่วยทุกอย่างเท่าที่ทำได้ กิ่งช่วยงานอาหารเต็มที่ มีชาวบ้าน ชาววัด จากที่ต่างๆช่วยกันนำอาหารมาร่วมบุญกันเป็นซุ้ม มี 16 ซุ้ม อาหารเกือบ  30 รายการ เป็นปลื้ม งานผ่านไปด้วยดี ราบรื่น ที่ห่วงคือฝน ก็ไม่ตก หลังจากตกต่อกันมาสองวัน  หายเหนื่อย ขอบคุณชุดที่แม่ไมค์ให้ คนชมหลายคนเชียว อิอิ

เสร็จงานพาพี่ไก่และสามีไปตระเวณบุญต่อ จนทุ่มเศษพาไปส่งสนามบิน  อิ่มบุญไปเลย

ถ้าอีกวันสองวันว่างจะเอารูปมาลง

15 Oct: เพื่อนมา

เมื่อวานยุ่งกับการหาซื้อชุดไทยธรรมในราคาราชการ สำหรับงานกฐินพระราชทาน ได้ครบให้พลขับมาช่วยรับ แวะซื้ออาหารหมา

เช้านี้ไปรับเพื่อนที่สนามบิน ตอนแรกเขาให้เพื่อนลูกมารับแต่ตื่นสายเลยโทรให้เราไปรับแทนเลยต้องเปลี่ยนแผน เที่ยง พาไปเลี้ยงบนเขาถูกใจ เย็นเขาเลี้ยงที่ลำพู

วันนี้แอ๋วโทรมาด้วยความเป็นห่วง เราบอกว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลยตั้งแต่กลับมา ยุ่งเรื่องส่วนรวมอยู่ ขอบคุณที่เพื่อนเป็นห่วง

12 Sep: .งานแต่ง

 

ช่วงนี้ยุ่งงานเตรียมสอน ตำราสอนเสร็จเรียบร้อยเสียที หลังจากพักป่วยมาเป็นสิบกว่าวัน เพิ่งกลับมาจากไปงานแต่ง ลูกชายเพื่อนแต่งงาน เป็นเพื่อนสนิทมากตั้งแต่เรียนป.ตรี เลยตัดสินใจไปร่วมงาน จัดงานใหญ่อลังการงานสร้าง เฉพาะงานยกขันหมากเลี้ยงแขก ใช้สถานที่ในรีสอร์ทชานเมืองกรุงเทพของตัวเอง หมดไปแล้วสี่ล้านเศษ (ไม่รวมค่าสินสอดเป็นปึกต้องใส่สองพานยักษ์ ทองเต็มพาน) เราไปพักบ้านเพื่อนเจ้าของงาน เพื่อนวิศวะ วิทยาศาสตร์รุ่นเดียวกันไปเจอกัน แต่กลุ่มวิทยาฯไปน้อยเพราะแต่ละคนจะรอไปงานเลี้ยงใหญ่ค็อกเทล แต่งชุดราตรี สูทหรู กันเราไม่ไปงานนั้นเพราะคงไม่เหมาะกับชุด ไม่เคยใส่ชุดราตรีประกอบเครื่องอัญมณี เพราะอยู่บ้านนอกเคยชิน ...ไปเจอเพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันนาน เพื่อนเราไปเล่าเรื่องที่ตำรวจรังแกเราให้ผู้ใหญ่และเพื่อนในงานฟัง เจ้าพ่อได้ยินก็โกรธเรามากถามว่าเรื่องแบบนี้ปล่อยไว้ทำไมนานมาก และไม่ให้เพื่อนๆรู้...พวกนี้เลยเบรนสตอร์มแทนเราหมด ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวว่าหยุดเสียเถิดทางธรรม เอาทางโลกที่ต้องทำก่อน เมตตาใช้กับตำรวจโอฬารคนนี้ไม่ได้...ว่าแล้วมีเรางานเข้าเพราะพวกนี้เขาไม่ยอมให้เราถูกรังแก ขนาดกลับมายังถูกตามจี้อีก เฮ้อ!!

ในงานมีผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการต่างๆ อดีตอธิบดี...และคุณหญิง...มาด้วยสวยมาก  ท่านทนง พิทยะ มาด้วย หลายคนเป้นกลุ่มธุรกิจ การเมือง กลุ่มดารามา 1 กลุ่ม เรารู้จักคนเดียว สวยๆทั้งนั้น มีหนุ่มสาวกลุ่มจบจากอเมริกา อังกฤษแห่งดียวกับลูกชายเพื่อนมาถือของขันหมากกันมากมาย ก็ดูว่าโลกนี้เป็นของคนรุ่นใหม่จริงๆ

ตอนแรกเพื่อนจะพาไปคุยกับผู้ใหญ่แต่เราบอกขอไว้ก่อน ยังไม่เดือดร้อนอะไรนัก ตอนนี้แค่หมาเห่า อย่าเห่าตอบ หมากัดก็แค่มองหน้ามันก่อน เราไม่ไช่หมาคงยังไม่ต้องกัดตอบ แต่อยากบอกมันว่าคิดให้ดีก่อน กรรมมีเวลาของมันในการตอบสนอง นี่ก็คงใกล้เต็มทีแล้ว

5 Sep: หนังดี

เช้านี้ได้ดูหนังอาถรรพ์วันคริสต์มาส เห็นโฆษณานึกว่าจะไร้สาระ แต่ที่สนใจคือเป็น กึ่ง animation ผสมผสานการ์ตูนก็ไม่เชิง เป็นครั้งแรกที่ได้ดูแนวนี้ ดูไปๆชอบ ยิ่งชอบมากขึ้นเมื่อเห็นเนื้อหาการเดินเรื่อง เป็นเรื่องที่สอนใจดีมาก ไม่น่าเชื่อที่ฝรั่งมีแนวคิดเชิงพุทธที่สามารถสร้างหนังผสานแนวคิดเช่นนี้ได้ เราโทรคุยกะ link บอกให้หาซื้อเรื่องนี้มาเก็บไว้ดูอีก เสียดายแทนจริงๆสำหรับคนที่ไม่ได้ดู และเสียดายแทนอีกหลายคนที่ตายไปแล้ว..ที่ไม่มีโอกาสได้กลับมาดู แวบหนึ่งใจเราหวนคิดถึงหลายๆคน ที่ควรได้ดูก่อนตาย ชีวิตพวกเขาอาจมีปาฏิหารย์ได้พบและมีโอกาสแก้ตัวได้ทำในสิ่งดีๆก่อนตายแบบเรื่องนี้...ส่วนเราโชคดีที่ได้ดูและจะแน่วแน่ทำในสิ่งดีและถูกต้องต่อไป ที่สำคัญคือต้องเอาชนะมารให้ได้

วันนี้ link กลับจาก BKK
อาการหวัดเริ่มทุเลาแบบค่อยเป็นค่อยไป จมูกเริ่มรับกลิ่นได้บ้างหากสูดดมใกล้ๆแรงๆ ถ้ากลิ่นอ่อนก็ยังไม่ได้กลิ่น

วันนี้อ่านหนังสือ ไม่ได้ทำอะไร แวะไปหาทุมตั้งแต่เที่ยงกลับบ่ายสองเศษ พลขับมารับไปสนามบินตั้งแต่บ่ายสามกว่า เราเลยให้รอ เตรียมอาหารให้เด็กๆก่อน

4 Sep: หวัดยาว

ไม่ได้มาบันทึกเกือบอาทิตย์ หวัดครั้งนี้แรงจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะด้วยอายุที่มากขึ้นจึงหายช้า หรือเชื้อหวัดตอนนี้มันแรงขึ้น เพราะเป็นหัดมาหลายครั้งไม่เคยอาเจียร 3ครั้งในวันเดียวแบบนี้มาก่อน แถมปวดห้วมาก ซึ่งการปวดห้วเป็นเรื่องใหญ่มากของเราเพราะในชีวิตแทบไม่เคยรู้จักการปวดหัวเลย งานนี้โดนเต็ม นอนซมด้วยผลของยา มึนไปหมดยาเม็ดโต กินไปก็น็อกทุกมื้อ จนวันนี้จมูกยังไม่ได้กลิ่นอะไร แปลกมาก ยังไออยู่ ดีที่นอนเต็มที่ พักเกือบ 10 วัน ถือโอกาสนอนพักสมอง

วันนี้แอ๋วและลูกหนูโทรมา

คืนนี้เพิ่งสวดมนต์ได้ ไม่งั้นง่วงพับ ยาฆ่าเชื้อหมดแล้ว ยาไอละลายเสมหะมีอีกเพียบเพราะเราปรับเองตามความเหมาะสม

29 Sep: เป็นหวัด

อาการเริ่มดีขึ้นเลยต้องรีบเข้ามาบันทึกก่อนจะง่วงอีกรอบหลังกินยาหวัด ไม่ได้เข้ามาบันทึกหลายวันเพราะเป็นหวัดโดยประมาท เพราะวันส่งตายาย ไปวัดมีคนเป็นหวัดมานั่งข้างๆกว่าจะรู้ว่าเขาเป็นหวัดก็ตอนใกล้เสร็จพิธีแล้ว นึกในใจต้องเป็นหวัดแย่เลย ว่าแล้วไม่ผิดคาดถัดจากนั้นอีกสองวันก็ออกอาการ แต่เป็นหวัดลงกระเพาะอาเจียร กับปวดหัว ไปหาหมอก็ให้ยาแบบที่เบื่อมากคือเม็ดโตๆกลืนยาก หลายขนานอีกต่างหาก วันนี้เริ่มเจ็บคอเพิ่มเลยไปหาหมอใหม่ เพราะครั้งที่ไปไม่เจ็บคอ ..ยาที่กินก็แสนจะฤทธิ์มาก กินไปไม่นานก็ง่วง นอนๆๆๆๆ สบายไม่ได้ทำอะไร แต่คนไม่ทำอะไรคือคนป่วย ฉวยโอกาสนอนยาวทั้งวัน คลื่นไส้เป็นระยะๆ เบื่ออาหาร มีไข้เล็กน้อย ก็ดีจะได้ลดอาหารทางอ้อม กินเจ และก็กินไม่เต็มที่เพราะเบื่ออาหาร ก็ลดได้  1 kg....so gooooood !!

วันนี้ลดยาเม็ดแก้ไอเหลือเม็ดเดียวเลยลดอาการง่วงลดลง แต่อาการเจ็บคอเพิ่มนะ เลยได้ยาพ่นมา

เบื่อมากกับการเป็นหวัด

24 Sep: เทศกาลกินเจ

ช่วงนี้ยุ่งจริงๆ ทั้งเรื่องงานหลวง งานส่วนรวม งานศาสนา งานตัวเองทำได้แค่รีบพักผ่อนให้สบายๆเมื่อกลับบ้าน ออกข้อสอบตะลุย 2 วิชา ส่ง copy เรียบร้อย รีบเร่งตรวจรายงาน ออกไปเลือกวัสดุให้วัดดูหลายแห่งเพื่อประหยัดให้วัด  เลือกของเพื่อจัดไทยธรรมให้สนง.วัฒนธรรมด้วยงบที่จำกัดมากเพราะงบหลวง เราหาของในงบที่บอกมา รู้สึกไม่ได้อะไรเป็นชิ้นอัน เลยคิดกับ link ว่าคงต้องซื้อเกินงบที่ให้มา ส่วนเกินเราจ่ายกันเองแบบนี้คงหาง่ายหน่อย เดินหา 2 วันตามเวลาที่มีเหลือ ยังหาไม่ได้ ยังพอมีเวลาอีก

วันนี้เริ่มเทศกาลกินเจแล้ว เราและ link ก็กินเจด้วย แต่ link กินแบบจริงจัง ส่วนเราเป็นมังสวิรัติมากกว่าเพราะกินไข่ และคอฟฟี่เมตปกติ เอาแบบไม่ตึง กินกับข้าวเจ ผัดเองก็เพียงไม่มีเนื้อสัตว์ ปกติไม่กินสัตว์บกเลยไม่มีอะไรเปลี่ยนมากนัก

วันนี้ฝากเงินร่วมบุญให้เพื่อนที่พี่ชายจะไปบวชที่อินเดีย 2000 บาท

20-21 Sep: ยุ่งๆ

เสาร์อาทิตย์นี้ไปยุ่งเรื่องนอกบ้าน เป็นคนของประชาชน เจอลูกศิษย์ขอให้ช่วย บางเรื่องช่วยได้ บางเรื่องไม่ช่วยก็บอกเขาไปบ้าง สอนบ้างตามประสา อายุ 40 กว่ากันแล้ว แต่เจอครูก็เป็นเด็ก เหมือนเรา

วันนี้ตั้งใจจะไปซื้อมะขามป้อมถวายพระ แต่หาทั่วไม่มี แต่ได้ลูกเต่ามา 3 ตัวมันเด็กเกินกว่าจะต้องตาย ได้กบยักษ์มา 4 ตัวช่วยเท่าที่พอทำได้ ก็อยากจะทำมากกว่านี้นะ เอากลับมาเด็กๆที่บ้านสนใจมาก เอามาปล่อยหลังบ้านเรียบร้อย ขอให้ชีวิตมันรอดและปลอดภัยนะ

อ้อ วันเสาร์คนมาตัดกิ่งไม้ ก็ถูกใจที่โล่งสว่างขึ้น แบ่งกล้วยให้สองหวี เขาบอกชอบเพราะเคยกินแล้วหวานและไม่มีเมล็ด

กลับมาเย็น ต้องรีบเรียกเพื่อนมาดูหลังบ้านเพราะข้างบ้านแอบปล่อยน้ำซักผ้าลงมาหลังบ้าน คงทำมานานแล้วเพราะกำแพงดินลดลงไปฟุตกว่าจนเป็นหลุมยุบ และมีร่องน้ำเป็นแนวถาวร ฟองผงซักฟอกฟูฟ่อง เลยถ่ายเป็นหลักฐาน เราเคยสงสัยว่าทำไมบริเวณนั้นเป็นหลุมลงไปเพิ่งรู้วันนี้เอง แย่มากจริงๆ

19 Sep: สมองตื้อ

เมื่อวานสอนมาก คุยมากจนมึน วันนี้เบาๆ แต่พบคนมากไปหน่อย รับรู้เรื่องหลายเรื่องก็มึนอีก เรื่องนายโอฬารที่ทำเรื่องบาป สร้างเรื่องโกหกต่อ อันนี้เอาไปเล่าในกลุ่มเพื่อน เราตั้งใจเล่าให้โจ๊ก แต่มีเพื่อนบางคนเอาจริงขึ้นมาไม่ยอม เลยต้องรีบเบรกให้ปล่อยไปตามกฏของกรรมแบบที่เราเคยรับรู้เพราะอีกไม่นาน ..เราบอกว่าอย่าไปสนใจสัตว์ที่มันคอยแทะ หรือเห่าหอน ให้ฟังเสียงนกร้อง ราชสีห์คำรามดีกว่า ตอนนี้กระเบื้องอย่างหนาตราโอฬาร และกระโถนสริตากำลังขึ้นโต๊ะอาหารเกือบทุกวัน เพื่อนๆบอกแก้เลี่ยน ...หุหุ

วันนี้เราและ linkไปเลือกกระเบื้อง เลือกยากกว่าเลือกแฟนเสียอีก มันมีมาก สวยๆ ยิ่งสวยมากก็แพงมาก ต้องช่วยพระอาจารย์ประหยัดทุกทาง

วันนี้มีคนรอความช่วยเหลือจากเราสองราย แต่บอกว่าขอเวลาอีกสองสามวันเพราะตอนนี้สมองยังตื้อต้องขอแกะงานออกจากหัวก่อน ข้อสอบสองชุด เอกสารประกอบการสอนอีก 1 เล่ม พรุ่งนี้ลุยต่อ

16 Sep: เพื่อนเรียน

เช้าไปมหาวิทยาลัย วันนี้เขียนตำราต่อ ไม่มีอะไร มีแต่เพื่อนๆไลน์มาคุยเรื่องงานแต่งงานลูก เป็นคนแรกของกลุ่ม นัดๆกันไม่ได้เจอหลายสิบปีคิดถึงกันเสมอนี่เป็นเพื่อนเรียน ยังไงๆกี่สิบปีผ่านไป ติดต่อบ้างไม่ติดต่อบ้างเพราะหายไปช่วงทำงานกัน ตอนนี้มีไลน์ติดต่อกันได้ก็จ้อเหมือนเดิม..บางคนทำงานระดับประเทศใหญ่โตกันแล้ว บางคนได้รับรางวัลดีเด่นระดับประเทศ หลายๆคนเป็นแบบเราเป็นคนที่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด บางคนร่ำรวยมหาศาล บางคนหายไปไม่มีใครรู้ บางคนตายไปแล้ว สามสิบกว่าปีผ่านไปเร็วจัง......

เพื่อนหมอมาจากภูเก็ต (นี่เรียนในกลุ่มเดียวกัน) มาถึงวันนี้นัดเจอทานข้าวกัน

วันนี้เขียนให้กำลังใจคุณสกลที่แม่กำลังป่วยด้วยโรคไตวาย ส่วนสูตรลดน้ำตาลในเลือดของเราได้ผล จาก 167 เหลือ 133 หลังจากเริ่มทดลองกินตั้งแต่วันที่ 3 ครึ่งเดือนลดลง วันนี้ได้รับโทรศัพท์แจ้งมาเพราะท่านเพิ่งไปตรวจวันนี้ ก็ดีใจ

15 SEP: เกษียณอายุ หรือต่ออายุ

เช้าไปวัด วันนี้ดร.กรณ์มานั่งบ่นให้ฟังแต่เช้า  อยากลาออกจากหน.โปรแกรม...เป็นครั้งที่ห้าสิบแล้วกระมัง จนเราแซวทุกครั้งเหมือนกันว่าไม่มีใครห้ามก็แค่ยื่นใบลาก็จบ ใครก็ตามได้ขึ้นหลังเสือแล้วก็ยากจะลง มันก็แปลก เขาจึงบอกว่ากิเลส ความทะยานอยาก การติดยึด มีตัวตน เป็นอะไรที่ละได้ยากนัก แล้วก็บ่นทุกข์ๆๆ ไม่รู้จบ แค่วางก็เบาแล้ว ....ก็ไม่เข้าใจนะ ก็แค่วางทำไมทำได้ยากจัง หุหุ

วันนี้ให้นศ.เสนอ  biogeochemical cycle  กลุ่มละเรื่อง อยากจะเอาปิ๊บคลุมหัวแบบอ.สุกรีจัง เฮ้อ!! กรรมของครูแท้ๆ

วันนี้ขึ้นรูปคนเกษียณปีนี้ บอร์ดใหญ่มาก มีห้าคน เป็นเรื่องขำกลิ้งของหลายๆคนมากว่า ปีนี้คนเหนียวทั้งสิ้น จัดงานเสร็จก็ไม่ไปไหนเพราะต่ออายุโดยจองตำแหน่งไว้แล้วทั้งสิ้น จัดพิธีกรรมเลี้ยงส่งตามธรรมเนียม แล้วก็นั่งอยู่ต่อ น่าเอ็นดูจริงๆ อายุที่ควรได้พักผ่อน มองหาเส้นทางธรรม ลดกรรมที่ได้ก่อมาชั่วชีวิต หาเส้นทางเดินช่วงสุดท้ายที่สงบ เย็น และเป็นสุข...แต่หลายคนที่ผ่านมาไม่มีที่ไป ต้องวนเวียนในตำแหน่ง และเงินรายได้หลายรูปแบบ ไม่รู้จะเอาไปใช้สบายๆตอนไหน น่าเห็นใจจริงๆ

[กะ-เสียน] (สก. กฺษีณ มค. ขีณ) ก. สิ้นไป, หมดไป ขีดขั้นอายุ เช่น ปลดเกษียณ คือ ปลดจากงาน เมื่ออายุครบ ๖๐ ปี เรียกว่า เกษียณอายุ ( แต่ที่นี่คำนี้แปลว่า ...เริ่มต่ออายุทำงานตอนบั้นปลาย เพราะคนที่มีตำแหน่งขยันยังอยากทำต่อ จริงๆน่าจะให้ต่อได้โดยไม่รับเงินพิเศษอะไร นอกจากเงินบำนาญ จะได้คนที่รักชาติตัวจริงๆ หุหุ)  แต่มีหลายคนในสังคมหลังเกษียณที่ยังคงทำประโยชน์ดีๆให้สังคมมากมาย เพราะคนเหล่านั้นมีจิตสาธารณะและมีความสามารถที่เป็นประโยชน์จริงๆ อันนั้นก็แล้วแต่สถานการณ์ โอกาส ...

มีการ์ดแจ้งกำหนดพิธีกรรม (ตั้งใจเขียน) ทั่วสถาบันใส่ซองสวย มีคนถามว่าต้องใส่ซองเท่าไหร่ เรานึกว่าถามเล่นๆ ปรากฎว่าคิดจริงเป็นที่ขบขัน.....

14 Sep: เรื่องดีๆ

เช้าไปวัด โทรหาสุเรื่องคนงานพม่า ปรากฎว่าคนงานไม่มาอีก ใจเราก็กังวลเพราะหญ้ายาวห่วงเด็กๆ อยากเจอคนตัดหญ้าโดยบังเอิญสักรายคิดมาหลายวันแล้ว ปรากฎว่าถึงทางแยกชลอรถเพราะมีซาเล้งขับตรงมา พอกำลังผ่านก็เห็นเขียนว่ารับจ้างตัดหญ้า เลยได้คนตัดหญ้ามาทำงาน

บ่ายแก่มีนัดไปตามเวลา โชคดีมากที่ได้เจอ ได้รับคำชม คำให้กำลังใจ และคำสอนอีกกระบุง  ตลอดจนคำบอก ทำให้สบายใจมากว่าในที่สุดผลบุญที่ทำมาก็เกื้อหนุน ส่วนคนที่กำลังก่อกรรมต่อเนื่องคงต้องเป็นไปตามกรรมของเขา คงไม่มีใครช่วยเขาได้

แวะเติมน้ำมันเข้าชื้อยากันยุงให้เด็กๆที่บ้าน เห็นหมาตัวไม่ใหญ่น่ารักตัวเปียก นมเต่งแสดงว่าเพิ่งเกิดลูก ยืนเขย่งดูใครสักคนที่นั่งกินของ เราไม่ได้มองที่คน เห็นแต่หมาที่ยืรตัวเปียกตากฝนที่ตกปรอยๆ มันคงหิวเพราะยืนมองด้วยความตั้งใจมาก เรารีบเข้าไปหยิบยากันยุง เสร็จ ก็รีบหยิบขนมปังหมูหยองจ่ายเงินแล้วรีบออกมา หมาตัวนั้นยังอยู่ที่เดิม เราเดินออกไปเอาขนมให้มัน  แล้าเราก็กลับเข้ามาซื้อไส้กรอกเพิ่มให้เขาแต่พอออกมาเธอไปแล้ว ไม่เป็นไรอย่างน้อยเธอก็มีรองท้องสักมื้อ

กลับบ้านพร้อมข้อคิดดีๆ และความแปลกใจในเรื่องดีๆที่พบเจอ

13 Sep: ไปฝึกจิต

เช้าไปวัด วันนี้คิดๆๆ แล้วยอมตัดสินใจทิ้งงานเขียน ไปศึกษาการฝึกจิตที่อาจารย์อุตสาห์หวังดี เพื่อไม่ให้อาจารย์ผิดหวัง และอยากให้อจ.ได้ผลบุญที่เราไปฝึกด้วย แม้ว่าจะรู้สึกอึดอัดกับปริมาณคนก็ตาม เลยไปตามเวลาฝึกและเข้ากิจกรรมตามที่วิทยากรจัด ปฎิบัติตามใส่ใจเต็มที่...อะไรก็ตามที่มีคนจัดการไม่ว่าจะเป็นอย่างไรต้องเข้าใจว่าทุกคนก็พยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่ศักยภาพมีอยู่อำนวยให้ เราก็อดทนผ่านไปด้วยดี ..วันนี้ก็ได้เรียนรู้เพิ่มเติม ใครเข้ามาก็ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกัน

กลับมาเพื่อนๆไลน์ตรึม ให้แอ๋วจัดการเรื่องตั๋วให้

11-12 Sep: เรื่องดี

ตอนนี้ความจำเริ่มสั้น จำไม่ค่อยได้ว่าเมื่อวานทำอะไรบ้าง หุหุ ก็สอนตามปกติ เมื่อวานให้งานเด็กเป็นศัพท์สารพิษ และสารก่อมะเร็งในอาหารธรรมชาติ ให้ค้นคว้าเพิ่มเติม เด็กเดี๋ยวนี้หลายส่วนภาษาอังกฤษอ่อนแอมากโดยเฉพาะในสถาบันนี้  มีการพยายามจัดการเรื่องภาษาโดยวิธีต่างๆ แต่ไม่ work เพราะไม่จริงจังทำฉาบฉวยสักแต่ว่าทำให้จบโครงการ แล้วก็ตั้งโครงการใหม่ของบใหม่ สุดท้ายลอยตามลม..

วันนั้ได้ใบลดวิบากกรรมอีก ดีใจทุกครั้งที่ได้รับ คุยกะหลายๆคน ว่าเป็นโอกาศดีที่ได้รับเรื่องเช่นนี้ ดีกว่านอนรพ.ตั้งเยอะ คุยกะวิทย์ได้รู้เรื่องแปลกอีก ส่วนการพิสูจน์ต้องไปลองเอง เลยนัดกันว่าจะไปลองพิสูจน์อีก ขอบคุณหลายๆเรื่องที่เข้ามาทำให้ได้มีโอกาสพบสิ่งดีๆ

ค่ำนี้แอ๋วมารับไปคุยกะอจ.เราสมัยเด็กๆ เป็นอจ.ที่สนิทมาก อจ.67 ปีแล้ว แต่แข็งแรงดี คุยหลายๆเรื่องสนุกตามวัยดึก จนสองทุ่มเศษกลับมา ได้ข้อคิดอะไรจากการคุยและการเห็นพอควร รับปากอจ.ว่าจะไปแนะอจ.เรื่องการฝึกสติของท่ามะโอให้ฟัง