วันพฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

23 May: ชีวิตก็แค่เปลือก


เช้าไปตักบาตรอุทิศให้น้าแดง และเล่าม่า(แม่ของก๋ง)เพราะมีพระรูปหนึ่งท่านฉันเจ เลยได้โอกาสตักบาตรเจ อุทิศให้เล่าม่า  ท่านอาจได้ไปภพภูมิอื่นเพราะนานมากแล้ว แต่ไม่เป็นไรของตักบาตรก็อยู่ที่นั่นที่ควรอยู่ จิตส่งไปเป็นพอ

เมื่อวานฟังข่าวครอบครัวที่ถูกไฟใหม้บ้านและคลอกเด็กลูกชายหญิงสองคนกอดกันกลมเสียชีวิตเพราะค้างค่าไฟฟ้า 441.14 บาท เลยถูกตัดไม่มีไฟ ไปซื้อเทียนไขมาจุดให้ลูกอ่านหนังสือ เกิดอุบัติเหตุอย่างไรไม่ทราบได้ แต่ไฟไหม้ แม่กลับมาช่วยไม่ทัน แม่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ก็เสียลูกไปสองคน...หลังจากข่าวออกไปก็มีการโยนเรื่องไปมาระหว่างการไฟฟ้าพิษณุโลกและบริษัทเอกชนที่รับจ้างเก็บเงิน ไม่ว่ายังไงคงไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องเช่นนี้ และไม่มีใครคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้เช่นกัน แต่ฟังข่าวแล้วเศร้าใจ สะท้อนใจ .....เงิน 400 บาทสำหรับบางครอบครัวที่จะจ่ายค่าไฟฟ้าก็ยังขัดสน..แต่หลายคนจำนวนมากที่สามารถซื้อของฟุ่มเฟือยไม่จำเป็น ได้ในราคาหลักแสน รองเท้า นาฬิกา กระเป๋า รองเท้าบางคนมีเป็นร้อยคู่ ไม่ได้ขาดแคลนอะไร ใช้ไม่ทันเบื่อแต่มีรุ่นใหม่ก็ต้องตามซื้อ ....ความพอดีมันก็ไม่มีนะ ความพอใจ.เงินของฉัน เป็นใหญ่ ก็เข้าใจนะ เรื่องนี้นานาจิตตัง แต่สำหรับตัวเราอุทาหรณ์จากเรื่องนี้ทำให้เราต้องเตือนตัวเองให้มากขึ้น เวลาจะซื้ออะไรที่เกินจำเป็น ก็คิดก่อนไม่ต้องซื้อ จะซื้อเพื่อตัวเองหรือเพื่อสังคมรอบข้าง หลายคนต้องมี อยากมีก็เพื่อสังคมรอบข้าง เพื่อคนเขาจะได้คิดว่ามี เขาจะได้ไม่ดูถูกหรือรังเกียจ เขาจะได้ยกย่อง นี่เป็นสังคมปัจจุบัน

..เราเองและ link เลือกที่จะอยู่แบบให้คนติดสังคมเขาดูจากภายนอกแล้วไม่เข้าไกล้ เราชอบมากเป็นวิธีแยกแยะคนได้ดีวิธีหนึ่ง  ไม่มีตัวตน สบาย อิสระ และมักได้เห็นกิริยาแปลกๆให้แอบอมยิ้ม หรือแทบปรับตัวไม่ทัน เมื่อบางครั้งเขาแอบรู้ว่าเราเป็นใครและมาแสดงกิริยาตรงกันข้าม หุหุ ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานท่านกอบทัก link เมื่อแวะไปกราบท่าน ท่านบอกว่า "นี่แต่งตัวสบายๆแบบคนที่ไม่ติดสังคมแล้วนะ" พวกเราก็อมยิ้ม เขาตอบว่า "ครับ จะแต่งแบบในสังคมเมื่อต้องไปทำงาน"(สอนหนังสือ) เพราะจริงๆทุกอย่างก็แค่เปลือก!!

วันนี้ฝนตก พี่ไก่โทรมาเล่าเรื่องคนที่พี่เขาสนิทด้วยป่วยไม่รู้สึกตัวกระทั่งตอนนี้ ฟังเรื่องราวแล้วก็ต้องไม่ประมาทกับชีวิตจริงๆ วินาทีเดียวหลับไม่ตื่นได้ทุกเมื่อ


ข้อคิด..บางคนสวมเสื้อผ้าเพื่อยกระดับสถานะ แต่ลืมยกระดับจิตใจ