เช้าไปวัด วันนี้ได้รับข่าวเครื่องบินหายไปอีกแล้ว น่าสงสารทั้งคนอยู่ที่เป็นญาติและคนที่หายไป ชีวิตอนิจจังจริงๆ
วันนี้ได้ฟังเสวนาธรรมในเรื่องที่น่าสนใจมาก ในที่สุดเราก็ได้คำอธิบายที่เห็นภาพชัดเจนสำหรับการอธิบายเรื่องปริยัติและปฎิบัติ เพราะเคยไปคุยกับพระบางรูปและฆราวาสมากหลายที่เข้าใจว่าปฎิบัติเป็นหลัก ปริยัติไม่จำเป็น ปฎิบัติไปเดี๋ยวก็รู้เอง เราก็เถียงในใจทุกครั้ง ..ล่าสุดปีนี้เพื่อนพาไปที่วัด...ที่คนหลายคนศรัทธาเพราะฉันมื้อเดียว ปฎิบ้ติเคร่ง มีระเบียบ แต่เราเคยรู้อะไรบางอย่างจึงไม่เคยไป แต่ไม่ห้ามเพราะความเชื่อเป็นอะไรที่ต้องไปเจอเอง เคยห้ามแต่ไม่เกิดประโยชน์ โทษย้อนกลับมาด้วยซ้ำ หากไปแล้วยังเชื่อศรัทธาก็ถือว่าจริตตรงกัน มันก็ปล่อยไปตามกรรม (เรามักแอบคิดเสมอว่าสาวกเทวทัต)......วันนี้ท่านบอกว่าพวกที่ปฏิบัติ โดยไม่มีการศึกษาหลักธรรมเลยเหมือนพวกที่เดินทางโดยไม่มีแผนที่ เป๋ไป เป๋มา เดินมั่ว ไปเรื่อยๆ อาจถึงแต่เสียเวลา การศึกษาด้านปริยัติเหมือนมีแผนที่ในต้อง ไม่เสียเวลามือ เมื่อปฎิบัติหรือเดินทางก็มีแผนที่นำทางไปถูก ชัดเจน
เราแอบคิดทุกครั้งว่าในยุคปัจจุบันคนขี้เกียจอ่าน เขียน เรียนหนังสือกัน รีบตั้งตัวเป็นเจ้าสำนัก สำนักสงฆ์มากมาย อาศัยศรัทธาแบบขาดปัญญา จากคนที่ไฝ่ธรรม เลยเกิดการระบาด สอนผิด เรียนผิด หลงตน วุ่นไปหมด คิดว่าบอกใครๆด้วยคำว่า "ไปปฎิบ้ติธรรม" แล้วดูดี จริงๆ คำนี้มีความหมายมากกว่าที่ชาวบ้านทั่วไปเข้าใจ ไปเข้าวัดนั่งหลับตา เดินช้าๆ ทั้งวัน กินมื้อเดียว จนครบกำหนด ออกมาบอกใครๆว่าไป "ปฎิบัติธรรม" ...เราเลยมีคนเคยไปปฎิบัติธรรมเดินเต็มไปหมดในสังคม กลายเป็นเครดิตอีกแบบ แต่แปลกที่กิเลสหลายส่วนที่เป็นพื้นฐานง่ายๆ ลดได้จากการไปปฎิบ้ติธรรม กลับไม่ลด เลยไม่รู้ว่าเสียเวลาไปกับอะไร บางครั้งเสียดายศรัทธาที่พวกเขามี หากมีความเข้าใจ มองอะไรให้ลึกซึ้ง ศึกษาอ่านพระธรรม หลักศาสนาบ้างก็จะไม่ถูกหลอกให้เสียเวลา ...ตถตา..
