ปีที่ผ่านมารู้สึกรวดเร็วเหมือนติดปีก
คนแก่อาจคิดเช่นนี้ ตอนวัยรุ่นรู้สึกแต่ละปีผ่านไปช้าเหลือเกิน
ตอนนี้กลัวแก่เร็วเลยรู้สึกว่า 365 วันเร็วจนนับไม่ทัน
ปีที่ผ่านมาตามหลักโหราศาสตร์จีนถือว่าเป็นปีชงตรงของเรา เรื่องเช่นนี้ก็ยากที่จะเข้าใจว่าจะมีอิทธิพลกับชีวิตคนๆหนึ่งจริงหรือไม่..สิ่งที่เกิดเพราะปีชง
หรือว่ามันต้องเกิดขึ้นไม่ว่าปีนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม
หลายปีก่อนแต่เหมือนเพิ่งเกิดเราเสียเพื่อนและพี่ที่เป็นเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันหัวปีท้ายปีคือก่อนเข้าปีนั้นและกำลังจะออกจากปีนั้น
(ปีนับตรุษจีน) อุบัติเหตุจากรถทั้งคู่
คนที่เป็นเพื่อนเกิดปีเดียวกับเราห่างกันเดือนเดียว ก่อนตาย 7 วันเธอโทรมาคุยกับเรา
เราก็บอกเธอว่าอีกอาทิตย์เดียวเราก็พ้นปีชงแล้วอดทนระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน
....แต่อีกอาทิตย์ถัดมาคือวันก่อนพ้นปีชงพอดี เธอเดินทางไปหาดใหญ่
รถลงข้างทางในรถมีเธอเสียชีวิตคนเดียว..หากวันนั้นเธอโทรมาบอกเราว่าจะเดินทาง
เราคงห้ามเธอจนสุดความสามารถ..แต่คนชะตากรรมกำหนดไว้...นั่นเป็นเพื่อนที่เรารักและสนิทมาก
ลูกนกกางเขนนี่ช่วยมาหลายครอกแล้วทั้งจากนกด้วยกัน งู แดด ฝน จนจำไม่ได้ว่ารุ่นใหน
ขณะเดียวกันปี 2555
นี้เป็นปีที่เราเสียเพื่อนที่รักมากที่สุด เป็นความรู้สึกยากจะบอกว่ามากแค่ไหน
แต่หากเอาอายุเราเพิ่มให้ได้เราจะทำ..นั่นคือ Larna (6มีค) และ
chabu (28 สค) เพื่อนแท้แสนรัก ซื่อสัตย์ไม่ทำร้ายเราทั้งต่อหน้าและลับหลัง
ไม่โกรธหรือผูกพยาบาทเมื่อเราขัดใจหรือลงโทษเขา หรือดุว่าเขา (มีแต่น้อยใจ)
สายตาที่มองมามีแต่ความซื่อสัตย์และมิตรภาพของความรักและเข้าใจ
อดทนไม่หงุดหงิดเวลาเราผิดเวลาให้อาหารไปบ้าง ทั้งสอง (ตัว) เพื่อนนั้นเป็นหมาพันธุ์อเมริกันพิทบูลและชิสสุผสมพุดเดิ้ล
เราไม่เคยเห็นเขาว่าเป็นหมานอกจากเพื่อนต่างสายพันธุ์
เพราะเราสื่อสารกันรู้เรื่องกระทั่งด้วยสายตา
เราฝังร่างเขาอย่างดีและยังคงแวะทักทายกันตลอดจนอุทิศบุญให้อย่างสม่ำเสมอ
เพราะเราเคยมีกรรมต่อกันจึงได้มาเกื้อกูลกันในภพชาตินี้...ปีนี้เราได้เพื่อนต่างเผ่าพันธุ์มาเพิ่มเป็นสมาชิกใหม่คือ
ศรีวัน และริต้า ซึ่งก็ต้องเริ่มต้นให้ความรักและเข้าใจกันและกันใหม่อีก
กลางปีนี้เราได้พบเพื่อนต่างวัยที่ดีต่อกันหลังจากไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปีตั้งแต่เรียนจบแยกย้ายกันไป
แต่ไม่เคยลืมกัน เมื่อให้โอกาสมาเจอกันก็รู้ว่ามิตรภาพนั้นอยู่ในใจ
ไม่ใช่เวลาหรือระยะทาง กี่ปีที่จากไม่ได้ทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงเลย เพราะความดีที่ช่วยเหลือเอื้อเฟื้อแก่กันในยามที่อยู่ต่างแดนมันคงอยู่เสมอ
แม้ว่าการพบกันครั้งนี้อาจเป็นการพบเพื่อจากชั่วชีวิตแต่มิตรภาพยังอยู่ในใจเสมอ ที่สำคัญคือมาพบกันในช่วงเวลาที่เพื่อนต้องการคำแนะนำเส้นทางชีวิตที่จะเดินไปข้างหน้า
และเราได้ให้และแก้ปัญหาข้อสงสัยทุกอย่างให้แล้วด้วยความจริงใจ
ชีวิตที่เหลือต้องเดินไปเอง..ขอให้โชคดี นี่คือการจากเป็น แม้ว่าจะมีเสียใจบ้าง
แต่อย่างน้อยดีใจที่ได้พบกันอีกครั้งในภพนี้
ชีวิตในที่ทำงานเป็นปกติเหมือนหลายๆปีที่ผ่านมาแต่ที่ดีขึ้นคือการไม่พยายามรับรู้เรื่องของกลุ่มข้าราชการครูสีเทา
สีดำ มิจฉาจารย์หลายๆคน สิ่งไม่ดีที่พวกเขาทำผิดต่อจรรยาบรรณวิชาชีพเป็นประจำ
ไม่รับข่าวสารใดๆที่ออกมาเพราะ block add.ของเส้นทางส่งข่าวมาไว้
จะรับรู้เรื่องที่จำเป็นหรือที่มีคนบอกหรือต้องการความช่วยเหลือหรือคำแนะนำก็จะฟัง
นอกนั้นปิดเส้นทางการรับรู้ ปีที่เป็นกรรมการสภามหาวิทยาลัยเป็นสามปีที่ชีวิตคลุกฝุ่นดำตอนนี้เราพ้นออกจากบ่วงกรรมของการรับรู้เรื่องไม่ถูกต้องทั้งหลายเสียทีจริงๆ
แต่มันก็เป็นสิ่งพิสูจน์ความเข้มแข็งของจิตที่ชนะกิเลสหลายอย่างที่เข้ามาในช่วงนั้น
มีบางคนก็พ่ายแพ้ต่อผลประโยชน์และอุดมการณ์ที่จะทำเพื่อคุณภาพการศึกษา และขัดขวางการสอดไส้เรื่องที่ไม่ถูกต้องผ่านสภาฯในรูปนโยบายแฝง
แต่สุดท้ายก็แพ้ผลประโยชน์ที่เขายื่นให้...ส่วนของเราเอาสกุลของบรรพบุรุษ คำสั่งสอนของบรรพบุรุษที่เน้นสอนมา
และเส้นทางของความเป็นพุทธมามะกะเป็นเกราะกำบังและเหนี่ยวจิตใจไม่ให้ตกในที่ชั่ว
ทำให้รอดพ้นได้ด้วยดีและจะทำตลอดไป..ขอบคุณครอบครัวที่ไม่เคยเลี้ยงให้อดอยาก
หรือรู้สึกขาดแคลนที่จะต้องขวนขวายแสวงหาอย่างไม่ถูกต้องหรือต้องแลกด้วยความเป็นมนุษย์...จากนี้รอเวลาที่เหมาะสมที่จะขอลาออกไปพ้นจากที่แห่งนี้เสียที
ได้ใช้ทุนให้แผ่นดินครบตามที่กำหนด แม้ว่าความรู้สึกส่วนตัวว่ายังทำงานให้แผ่นดินยังไม่สมดังใจที่ต้องการจะทำให้
แต่ด้วยอุปสรรคที่จะต้องยอมก้มให้กับความไม่ถูกต้องและคนทุศีลเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมาย่อมทำไม่ได้เช่นกัน
เราคงยังยึดคำว่า “ขอให้ยึดในความถูกต้อง แม้ไม่เจริญในเส้นทางราชการ
แต่ไม่มีวันตกต่ำ และไม่ตกในที่ชั่วได้เลย”
ในส่วนที่ควรปรับปรุงอย่างยิ่งของเราคือ “ปาก”
ควรเฉยและลดการเง็บๆให้มากกว่านี้ ลดการแปลและอ่านความคิดคนอื่นจะได้รู้น้อยหน่อย
พูดให้ตรงก็ว่า แกล้งโง่บ้างจะดีมาก หุหุ จริงๆก็ลดลงมากสุดๆแล้ว
แทบไม่พูดกับใครเลยถ้าไม่มาทักทายก่อนยกเว้นน้องๆ ที่คุ้นเคยกัน
และผู้ที่มาขอความเห็นส่วนตัว เพียงแต่หากอะไรไม่ยุติธรรมและไม่ถูกต้อง ไม่ฉลาดเห็นชัดเจน
ก็จะทักท้วง และนอกนั้นไม่ว่าอะไรไม่ยุ่งหรือเข้าร่วมทั้งสิ้น
แต่ปากของเราไม่เคยให้ร้ายใคร ไม่ทำร้ายใคร ไม่ชอบการโกหกอย่างยิ่ง และจะรักษาคำพูดของตัวเองอย่างเคร่งครัด
พระอาจารย์สั่งและสอนไว้ "ให้มีสัจจะ และรักษาให้ดี"
ที่บ้านในครอบครัวไม่ได้สอนแต่จะปฎิบัติให้เห็นตั้งแต่เราเด็กๆ
ปีนี้มีโอกาสดีในโครงการตำราเฉลิมพระเกียรติในหลวงของปวงชนเราได้ร่วมโครงการเขียนตำรามลพิษสิ่งแวดล้อมเพื่อใช้เป็นแบบเรียนและประกอบการศึกษา
อ่านเพิ่มความรู้สำหรับผู้สนใจทั่วไปเพื่อประโยชน์ต่อสิ่งแวดล้อมและสังคม
หากไม่มีโครงการนี้เราไม่มีวันเขียนเสร็จในปีนี้ จริงๆแล้วเขียนใช้สอนมา 8 ปีแล้วปรับปรุงทุกปี
แต่ไม่จัดเป็นรูปเล่มที่สมบูรณ์สำหรับส่งโรงพิมพ์และอาจไม่ออกมาเป็นหนังสือเผยแพร่ด้วยซ้ำไปเพราะจะลาออกแล้ว
(ยังมีอีก 4 วิชาที่พร้อมพิมพ์แต่ขี้เกียจปรับปรุง หุหุ).....ได้เขียนบทความ
13 ตอนในครั้งที่น้ำท่วมเรื่องเชื้อราที่เป็นปัญหา ด่างทับทิมที่ใช้กันไม่ถูกต้อง
ทำให้มีคนเข้ามาอ่านบล็อก “บ้านปลอดพิษ ชีวิตมีธรรม” กันเยอะมากเกินคาดหมายอันนี้ปลื้มใจ
และเอาไปโพสต์ต่อบอกบ้างไม่บอกบ้าง แถมบางคนเอาไปเป็นข้อเขียนของตัวเองก็มี แงๆ
ไม่เป็นไร หากตั้งใจจะเขียนแจกเพื่อช่วยเหลือสังคม อะไรๆก็ต้องมองข้ามไปบ้าง
ด้วยอานิสงค์ตั้งใจเรื่องปัญหาพลังงานในไทยว่าจะไปทางใด
ท่ามกลางการต่อต้านและสนับสนุนต่างความคิดต่างเหตุผลและต่างประสบการณ์ทางวิชาการ
ทำให้คัดค้านแตกแยก ถึงชีวิตก็มี
เราอึดอัดมานานแม้มีจุดยืนของตัวเองแต่ขาดประสบการณ์ตรงที่ไปเผชิญเอง
ที่จะกล้าแสดงความคิดเห็นในระดับที่ตัวเองมีทุน ทำให้ได้โอกาสไปดูรง.ไฟฟ้านิวเคลียร์ที่จีน
และสอบถามวิเคราะห์สิ่งที่เห็นเพื่อให้สะท้อนสิ่งที่ซ่อนอยู่ และตอนนี้ทยอยเขียนเป็นตอนๆ
เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่ผ่านเข้ามาอ่านบ้าง แต่เวลาไม่ค่อยอำนวยเลยยังไม่ถึงไหน
หุหุ
ในส่วนของการทำบุญสร้างกุศลปีนี้ได้ทำมาโดยตลอดร่วมสร้างอาคารเรียนสงฆ์
วัดโฉลก โดยบริจาคในนามของก๋งเพื่อก่อสร้างรับผิดชอบส่วนของห้องสมุดและและห้องคอมพิวเตอร์ xxx,xxx และถวายปัจจัยทอดผ้าป่า
กฐินเพิ่ม xx,xxx
บริจาคปัจจัยสนับสนุนกิจกรรมคณะสงฆ์ในรูปแบบต่างๆเช่น
ถวายค่าภัตตาหาร ค่าทำหนังสือ กิจกรรมปฎิบัติธรรมฯ ของวัดท่ามะโอ xx,.xxx ทำหนังสือของวัดแจกจ่ายในโอกาสต่างๆ
xx,xxx ฉลองสมณศักดิ์เจ้าอาวาสวัดเขาแก้ว และฉลองกุฎิก๋ง xxx,xxx
เป็นเจ้าภาพบวชพระ 2 รูป xx,xxx ร่วมทำบุญกฐินในที่ต่างๆ xx,xxx ถวายปัจจัยหลวงพ่อในป่าหลายครั้ง
xx,xxx .ปัจจัยและสิ่งของให้บุพการีและผู้มีพระคุณ xxx,xxx ถวายสมทบการติดทองพระพุทธรูปในที่ต่างๆของลพ.วัดปริวาส xx,xxx ร่วมปวารณาถวายปัจจัยสร้างมณฑปสี่มุมรอบโบสถ์ใหม่ของวัดแห่งหนึ่ง x,xxx,xxx
(ส่วนนี้ถวายไปก่อนหน้านี้แล้ว ผู้จะสร้างต้องไปจัดการเอง) ร่วมถวายปัจจัย
ภัตตาหาร และสิ่งของถวายสงฆ์ร่วมกับพระอาจารย์ในโอกาสตรวจเยี่ยมพระธรรมจาริกทางภาคเหนือ
และโอกาสอื่นๆตลอดทั้งปีประมาณ xx,xxx
บันทึกนี้มีไว้เป็นบัญชีบุญ ไม่ได้มีไว้เพื่อยึดติดอะไรทั้งสิ้น
เพราะทำดีแล้วสิ่งดีๆทั้งผลบุญ กุศล ปิติ ก็ได้เกิดขึ้นแล้ว และยังมีอะไรที่ดีๆต้องทำอีกมากมายในเส้นทางชีวิตที่เหลือ
บุญและทาน จะทำมากน้อยนั้นไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่ “จิต” ก่อนทำ ขณะทำ และหลังทำ ทำด้วยศรัทธา
เจตนาที่ถูกต้อง ตั้งใจให้เกิดประโยชน์เพื่อทะนุบำรุง สืบทอดพระพุทธศาสนาผ่านสาวกของพระพุทธองค์
ที่สำคัญคือโอกาสที่เราจะได้ทำบุญสร้างกุศล ต่อบุญด้วยตนเองคือ ภพชาตินี้
ที่เกิดเป็นมนุษย์
มีหลายคนมากมายที่ได้โอกาสเกิดเป็นมนุษย์แต่ยังไม่ได้ใช้โอกาสนั้นทำอะไรให้คุ้มโอกาส
ยังคงเพิ่มกิเลส หมกโคลน พอกบาปติดยึดด้วยบ่วงกามเกียรติอย่างเหนียวแน่น มีคนตัวเล็กๆมากมายในโลกนี้
ที่ช่วยกันสร้างสิ่งดีๆที่ยิ่งใหญ่ และเช่นเดียวกันก็มีคนใหญ่โตมากมายที่ถึงพร้อม
ไม่ได้สรรสร้างอะไรเลยแม้แต่ของเล็กๆ แต่กลับทำในสิ่งตรงข้ามด้วยซ้ำ เสียดายชาติเกิดจริงๆ
!!!.. (ปากหนอปาก
หุหุ)…