30 Aug: ดูละคร

เมื่อวานตอนสายเอาอาหารไปถวายพระและแม่ชีใหญ่ที่สถานธรรม คุยเรื่องชาบูให้ท่านแม่ชีฟัง ท่านเตือนเรื่องการติดภพ แลัวก็เล่านิทานชาดกให้ฟังหลายเรื่อง ...

กลับบ้าน เย็นออกมาเดินออกกำลังหลังจากไม่ได้เดินมานาน มีคนออกมาเดินเป็นเพื่อน ไม่ได้รู้จักกัน เขาคุยกันเราก็ฟังบ้าง ตอบเล็กน้อยบ้าง เดินแบบนี้ไม่ชอบนะผิดวัตถุประสงค์ที่จะฝึกจิตว่างแบบเดิน แต่ไม่เป็นไร วันไหนมีคนมาเดินด้วยถือเป็นความตั้งใจดีของเขาเพราะเขาบอกว่าเดินหลายคนไม่เหนื่อย และเดินได้นาน เอาเป็นว่าเดินได้ชั่วโมง กลับบ้าน เพลียเลย เข้านอนหัวค่ำ ไม่รู้เพลียเพราะฟังมากไปหรือเปล่า

วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน เป็นสุขอย่างยิ่งที่วันไหนไม่ต้องออกจากบ้าน อยากออกจากราชการก็เพราะแบบนี้แหละ จะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอก หากไม่จำเป็น อยู่กับธรรมชาติที่สงบเย็นในบ้านดีกว่าเยอะเลย รอ รอ รอ!!

วันนี้เขียนหนังสือต่อทั้งวัน ดูกวนอู สงสารหมอฮัวโต๋ และเมื่อวานดูกำเนิดฉินซีตอนจบ ดูเรื่องนี้ได้ข้อคิดตลอด บางครั้งก็หวนมาคิดนะ อะไรคือถูก หรือ ผิด กันแน่ เป็นเรื่องทำใจยากจริงๆ สำหรับคนที่ตัองตัดสินใจในเรื่องของชาติ ดูแล้วบางทีต้องพยายามเข้าใจสิ่งที่เขาทำโดยดูที่เจตนาของเขา..ดูละคร สอนใจตัว

28 Aug: ระลึกถึงชาบู

วันนี้เช้าซื้อไก่ทอด ตับทอด ลองกอง ไปตักบาตรอุทิศให้ชาบูเพื่อนแท้
ครบรอบ  2 ปี ที่ชาบูตายไป เมื่อคืนหัวรุ่ง link ฝันถึงชาบู แต่ไม่ได้บอกเรา พอเราแวะซื้อของบอกว่าจะตักบตรให้เขา  link จึงบอก ยังคงคิดถึงเขาทุกวันเพราะทุกวันยังเห็นหน้าเขาที่จอคอมฯและจอโทรศัพท์  หมาเป็นอะไรที่ซื่อสัตย์ และซื่อบริสุทธิ์ ไม่มีมายาหลอกลวง ไม่เหมือนพวกคนที่สร้างภาพ ติดทุกอย่างที่เป็นกิเลส แถมอกตัญญูคนมีพระคุณ หลอกลวงเอาใจ ม่าม้าเราหากเลี้ยงชาบูจะรู้เลยว่าต่างจากโอฬารและรัชนีกร (สริตา) อย่างไร เราขอให้เลี้ยงหมากตัญญูดีกว่าได้รู้จักคนอกตัญญู เกิดมาเสียชาติสร้างแต่บาปไม่จบ น่าสงสารจริงๆ

ช่างไฟมาทำจนเสร็จ 6200 บาท
เตรียมสอนทั้งวัน ฝนตกอากาศสบายๆ

 

ภพใดภพหนึ่งเราจะได้พบกันอีกนะ ชาบู....ด้วยรัก และผูกพัน ไม่เคยลืมเลยนะ

27 Aug: สุขง่ายๆ

เช้านี้ตักบาตร วันนี้ช่างไฟนัดมาติดไฟต่อเบี้ยวนัดตามเคย มีข่าวอะไรมากมายช่วงนี้ ต้องบอกตัวเองว่าอย่าเอาใจไปใส่มากนักทุกอย่างก็จะผ่านไป ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็จะดีเอง

วันนี้เขียนแก้พิษวิทยาต่อ ทำทั้งวันแต่ได้น้อยมากเสียเวลากับศัพท์คำเดียว เฮ้อ!!

เย็ยพระจากชุมพรท่านโทรมาถามเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพของท่านก็อธิบายให้ท่านเข้าใจ เวลาเราได้ทำอะไรให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นได้ และทำให้เขามีความหวังและความสุข เราก็เป็นสุขนะ ความสุขหาได้ง่ายๆ เพียงแค่มีความปรารถนาดี

26 Aug: พ้นนรก

เช้าไปวัด รู้ข่าวมีคนขับหลบรถชนกำแพงวัดตอนตี 5 เศษ หน้ารถเยินไม่เหลือ กำแพงยังไม่ทันได้ฉลองสวดเลย พระอจ.ใจเย็นบอกไม่เป็นไร ซ่อมใหม่ เฮ้อ ไม่รู้คนชนจะมารับผิดชอบไหม
 เพราะพระอจ.รู้ว่าเป็นใครแล้ว แต่เห็นว่าเขายังคงต้องจัดการเรื่องอื่นๆหลายๆเรื่องก็เลยไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ.....หวังว่าเมตตานี้คงไม่เสียเปล่านะ

สายไปร่วมมุทิตาสักการะวันเกิดเจ้าคณะจังหวัด ไปกราบท่านแล้วกลับเลย วันนี้โปรแกรมพาเด็กไปทัศนศึกษา ตอนนี้อจ.ไปเรียนต่อ  2 คน เหลืออีกคนกำลังจะไปเรียนต่อ ตกลงมีแต่อจ.ใหม่หมด เฮ้อ ! เรารอวันที่จะได้ลาออกไปเสียที คงอีกไม่นานเกินรอ

เมื่อวานเจอดร.สองคนมาเล่าเรื่องไม่ชอบมาพากลของคณบดีอีก ฟังแล้วก็ได้แต่ส่ายหัว บอกได้เพียงว่าให้แกก่อกรรมไปอีกหน่อยเถอะ เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรดึงแกกลับมาได้แล้ว เราไม่อยากไปรับรู้มากนัก ปวดหมอง เหมือนที่แม่ชีเล็กพูดกลับเราว่าบางคนพ้นนรกไปแล้ว ไม่มีอะไรดึงเขากลับมาได้แล้ว มิจฉาทิฐิของรายนี้สำหรับเราแล้วเขาแรงมาก ไม่ต้องฉุด ปล่อยไปตามแรงกรรมของเขาเอง สะสมมานานอีกไม่นานกรรมใครก็คนนั้น เพราะเมื่อปลายอาทิตย์ก่อนรองฯ..คนหนึ่งมาบอกเราว่าไม่มีชั้นไหนไม่บ่นเรื่องคณบดีคนนี้ เดินมาแวะทุกชั้นมีคนบ่นให้ฟังทุกชั้น สุดยอดจริงๆ

25 Aug: เขาวงกต

เช้าไปวัด วันนี้อยากไปร่วมงานเผาศพลพ.เนื่องมาก แต่มีสอน และ link ติดงาน ได้แต่แต่งชุดขาวดำ ส่งใจไปส่งท่าน ท่านสุพรอุตส่าห์เมตตาถ่ายรูปงานส่งมาให้ดู หลวงพ่อคือผู้ที่พ้นจากกิเลสโลกทั้งปวงแล้ว

ไปมหาลัยเช้าแล้วงงๆ ว่าทำไมปิดทางให้ขี่อ้อมไปไกล  ไปเกือบถึงหน้าตึกมีกั้นอีกชั้น ด้านในกั้นหมดเราคิดในใจแล้วจะไปทางไหนหนอ กำลังคิดจะถอยรถตั้งหลักใหม่ ไม่รู้จนท.คิดอะไรเปิดกรวยให้เลยได้เข้าไปที่ตึก ลงรถไปเซ้นต์ชื่อ ดร.กรณ์และคนอื่นๆที่เห็นก็งงๆว่าเราเข้ามาได้อย่างไร เราบอกก็ไม่รู้ เขาเห็นรถก็ยกกรวยให้เอง สงสัยเทวดาประจำรถเมตตากระมัง เพราะดร.กรณ์และคนอื่นต้องจอดรถที่ตึกด้านนอกแล้วเดินมา เขาแซงเราว่ารถอะไร...ตอนจะไปที่ตุกศูนย์ก็ยิ่งงง เพราะปิดทางด้านตึกเกษตรอีก เลยถอยรถออกมา คิดว่าสงสัยต้องกลับบ้าน แต่ห่วงนศ.ว่าเขามาเรียนเก้อไม่ดีแน่ ตัดสินใจอ้อมอีกทาง เจอกั้นแต่ไม่รู้ใครเปิดช่องไว้ เลยผ่านไปได้ กว่าจะถึงห้องสอนได้เหมือนเขาวงกต ถามกันก็รู้ว่ามีงาน To be number one..รถทหาร ตำรวจ ไฟฟ้ามาหลาย  ที่ทุกคนพูดเหมือนกันคือทำไมมหาวิทยาลัยไม่แจ้งอาจารย์ และเจ้าหน้าที่ให้ทราบล่วงหน้าไม่มีทั้งด้วยวาจา หรือ หนังสือเวียน เหมือนงานนี้เป็นความลับที่รู้เฉพาะนศ. เพราะมีจนท.ที่มีน้องเรียนปี 1 บอกว่าเขาแจ้งให้เด็กปี 1 มาตั้งแถวตอนบ่ายโมง แต่ปีอื่นคงเรียน แต่ไม่รู้เด็กจะเข้ามาได้อย่างไร เอารถจอดไหน เพราะอจ.ก็ลงเดินกันเพราะถูกปิดทาง 9.00 น เราตัดสินใจลงมาขยับรถเอาหัวออกเพราะกลัวรถกั้นจะออกไม่ได้  เลยเห็นเด็กนักเรียนเดินมากันเป็นแถวๆ กลุ่มๆ ยาวยืด รถตู้ตรึม คงนัดมาเก้าโมง ถึงเวลาสอนก็สอนจนบ่ายเศษพักเบรก ทานข้าวเล็กน้อย สอนต่อจนบ่ายสามเศษ กลับ ยังไม่มีใครมา มีแต่พวกตำรวจมานั่งใต้ตึก เราหาทางออกที่ประตู 5 ทหารกั้นปิดไม่ให้ออก เราเลยถามว่าแล้วจะให้ไปทางไหน เขาบอกว่าถัดไป ก็ไปตามที่เข้าใจ ปิดอีกถอยกลับรถ มีรถสวนเข้าไปคงต้องกลับรถแบบเรา ในที่สุดลองออกไปทางประตูใหญ่ เฮ้อ ผ่านออกได้โล่งมาก....เขาวงกต

เย็นนี้ฝนตกหนักมากดีใจจัง อากาศจะได้สบายๆ

24 Aug: ขอบุญช่วย

เช้าไปวัด รีบจัดอาหารเช้าให้พระอาจารย์เดินทาง กลับบ้าน เตรียมสอนต่อ เกือบเย็นไปวัดอีกเพราะจะไปถวายน้ำปานะแก่พระที่มาสวดปาฎิโมกข์กัน 20 กว่ารูป ปิดพระอุโบสถสวดเพราะห้ามฆราวาสเข้าไปอยู่ในบริเวณนั้น พอท่านสวดเสร็จก็ให้ link ไปถวาย หมดเรียบร้อย

แวะไปดูเจ้าท๊อปเพราะเมื่อวานเช้าอาการแย่มาก คิดว่าคงไม่เกิน 2-3 วัน เมื่อคืนอธิษฐานขอบุญที่เพิ่งทำไปช่วยเขา เช้านี้เขายอมกินอาหารเอง เขาไม่ยอมกินอะไรเลยด้วยตัวเองมาตลอดสัปดาห์ คนช่วยเลี้ยงต้องให้อาหารทางหลอดคอด้วยอาหารเหลว แต่เช้านี้ทอปยอมกินไข่ต้ม ไก่ต้มที่เราให้ เย็นนี้คนงานมาให้อาหารแปลกใจว่าเขาเดินมากินอาหารในชามเองได้แล้ว แต่ก็ยังกินไม่มากนักแต่ก็ยังดี  เราจะลองดู...จริงๆขอไว้ 2 ทางแต่คนละแบบ

คืนนี้สวดมนต์อุทิศบุญให้เขาอีก

22-23 Aug: สัจจะ

เมื่อวานก็ยุ่งกับการเตรียมหารูปประกอบสไลด์ให้มากขึ้น และเพิ่มเนื้อหา update ข้อมูล ปรับเอกสารให้น้อยหน้าลง พิมพ์ออกมารูปไม่ชัดก็เลยยอมใช้ดินสอดำเติมบ้าง วาดใหม่บ้าง ระบายเน้นสีบ้าง ให้พลขับเอาไปถ่ายเอกสาร  กลางคืนก็ตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง แน่นอนตามคาด ...เพราะทุกอย่างเตรียมไปบรรยายเรื่องสารพิษในกุฎิ /ฉันอย่างไรห่างไกลโรค/ บุหรี่ ทุกเรื่องมีเกร็ดเล็กเกร็ดใหญ่น่าสนใจทั้งสิ้น ชมตัวเอง หุหุ เจาะลึกภัยจากอาหารเสริม เละเป็นโจ๊กเลย ได้รับเชิญไปบรรยายในการประชุมพระสังฆาธิการของ ต.ตากแดด อ.เมือง ชุมพร ท่านจต.พระมหาสมศักดิ์ ปธ.๙ เชิญไป ท่านบอกล่วงหน้าเมื่อสัปด
าห์ที่แล้ว  เรารับปากด้วยความเต็มใจยิ่ง เตรียมเอกสารไปแจก คราวหน้าจะค้นคว้าเพิ่มพิมพ์เป็นเล่มแจกคณะสงฆ์เกี่ยวกับอาหารแสลงของโรค...ไม่แปลกใจที่มารเริ่มจัดการขัดขวางตั้งแต่เริ่มพระอาทิตย์ตกโดย อาการแปลกเพิ่มขึ้นกว่าช่วงเที่ยง เรารับรู้อาการก็จัดการไปตามปกติ จนเพิ่มมากขึ้นก็เลยไปกินยาหอมบรรเทาอาการทางกายเนื้อ..จากนั้นเพิ่มขึ้นเปลี่ยนมาทำให้กระทบที่จิต เลยตั้งจิตอธิษฐานขอบุญ และสัจจะมาช่วย นั่งทำงานต่อได้จนเสร็จ ขึ้นไปข้างบนกราบพระขอบารมีท่านคุ้มครอง ขอสัจจะความตั้งใจที่จะทำให้คณะสงฆ์ให้มีกองทัพธรรมที่สุขภาพแข็งแรง มีคุณภาพชีวิตที่ดี เพื่อช่วยกันทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้ปัดเป่าอาการที่ผิดปกติอันนั้น เพราะยังไงพรุ่งนี้ก็จะไป link เป็นคนจะขับรถให้ยังโดนจัดการต้องทายาลดการปวดกล้ามเนื้อหลังและแขนที่ทั้งปีทั้งชาติไม่เคยเจ็บ เรารู้ว่าอะไรเกิดขึ้นแต่ไม่บอกเขา

เช้านี้ตื่นมาอาการเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พระอจ.ไม่ยอมให้ link ขับ แต่ให้พลขับขับไปให้ ออกเดินทาง แวะสวนนายดำทานกาแฟก่อน แล้วไปวนๆหลงทางในชุมพร ครึ่งชั่วโมงเศษ แวะกินเที่ยง แล้วไปวัด ถึงก่อน เกือบ 20 นาที จัดการต่ออุปกรณ์ ท่านมหา..ที่กลับจากลักแซมเบอร์กมาเป็นเจ้าอาวาส เราจำชื่อท่านไม่ได้ ออกมารับแทนท่านสมศักดิ์ที่ป่วยเข้ารพ.บบรยายตั้งแต่บ่ายโมงถึงสี่โมงเย็นเกินไปห้านาที ต้องเบรกเพราะเราต้องเดินทางกลับ ท่านเจ้าคณะตำบลอื่นและจอ. ก็ถามไถ่และจะให้เราไปบรรยายอีก กราบลาคณะสงฆ์เสร็จ ไปเยี่ยมท่านสมศักดิ์พร้อมกับซองปัจจัยที่ท่านฝากไว้กับไวยาวัจกร เราไม่ยอมรับ แต่พระท่านรูปที่มาส่งบอกว่าท่านสั่งว่ายังไงก็ต้องรับ ท่านรับกลับไม่ได้ เราเลยเอามาคืนให้ท่านมหาฯที่โรงพยาบาล ท่านก็ไม่ยอม เราจึงบอกว่าเป็นความตั้งใจและสัจจะที่ตั้งไว้แล้วว่าสำหรับงานคณะสงฆ์ฟรีหมดไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น ขอบุญกุศลอย่างเดียวก็ได้ล้นเหลือแล้ว  สำหรับการบรรยายงานหลวงหากไม่มีปัญหาอะไรจะให้คืน หากไม่รับคืนก็เอากลับมาถวายพระทุกครั้ง เพราะสัจจะที่ตั้งไว้คือ เราเรียนด้วยทุนจากเงินภาษีแผ่นดิน เงินที่นอกเหนือจากเงินเดือนขอคืนให้แผ่นดิน หรือไม่ก็ใช้ทำบุญให้หมด กระทั่งเงินประจำตำแหน่งก็เช่นกัน ก็ทำเช่นนี้เสมอมา...กุศลนั้นกลับมาคุ้มครองที่เรียกว่าบุญรักษา รู้บ้างไม่รู้บ้าง แต่รอดมาได้ทุกครั้ง วันนี้กลับมามืดค่ำแล้ว ถามอาการ link ปรากฎว่าหายเป็นปลิดทิ้ง ...มารขวางไม่สำเร็จด้วยพ่ายแพ้แรงสัจจะ ความตั้งใจที่จะทำ

อานิสงค์จากการถวายความรู้พระสังฆาธิการขอเป็นพละบุญให้ท่านที่เข้ามาอ่านแล้วเกิดความสุขทุกท่าน ให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง เบิกบาน ปลอดจากทุกข์ โศก โรค ภัย ทั้งหลาย ด้วยเทอญ ขอให้อนุโมทนาบุญร่วมกัน.............สาธุ

21 Aug: ผิดอย่าทำ

วันนี้สอนยาว สายจนเย็นคั่นด้วยน้องๆ และรองอธิการคนหนึ่งมานั่งคุย ผลัดกันมาช่วงพักเบรก จนไม่ได้ทานเที่ยงเอาเวลามานั่งรับฟังปัญหาของแต่ละคน สอนเสร็จเกือบบ่ายสาม มีนัดดร. และว่าที่ดร.นัดมาคุยปัญหาอีก วันนี้เป็นวันเพื่อมวลชน ทั้งฟังทั้งสอน ทั้งแนะ เท่าที่ทำได้ ส่วนพวกเขาแต่ละรายเอาไปทำแค่ไหรแล้วแต่ ฟังมาก รู้เรื่องแย่ๆในสถาบันมาก ก็เหนื่อย เพราะต้องใช้สมองคิดช่วยพวกเขาแก้ปัญหา

หลักการเรายังคงเหมือนเดิม อย่าทำอะไรผิด เห็นแก่นศ.มากกว่าผลประโยชน์ส่วนตน เพราะถ้าทำไม่ได้ ก็ไม่ควรมาเป็นครู...และเป็นข้าราชการ ไม่ไช่ข้าส่วนตัวใคร   มาทำงาน ไม่ได้มาก่อกรรม อย่าทำในสิ่งไม่่ถูกต้อง มันไม่คุ้ม.....

ว่

าแล้วก็ยกตัวอย่างตอนเช้าที่จนท.คณะขอลายเซ็นต์อจ.ทุกตนไม่ว่ามีคำสั่งให้ทำงานวันวิทย์หรือไม่ก็ตามเพื่อเบิกเงิน เราไม่เซ้นต์ให้ถามจนท.ว่าจะให้โกหกอะไรอีกแล้ว ไม่ได้มีคำสั่งแต่ให้เบิกเงินให้ เแม้ว่าเขาไม่พอใจที่เราไม่เซ็นต์  แต่เขาก็รู้ตัวว่าสิ่งที่ขอให้เราทำมันผิด นี่ไม่ไช่ครั้งแรก ไม่ว่างานอะไร ต้องขอให้ทุกคนเซ็นต์มีชท่อไม่มีชื่อขอให้เซ็นต์เบิกเงินให้ คนไม่คิดมากก็เซ็นต์ถูกผิดไม่รู้ พวกจนท.ก็หลอกอจ.เด็กๆให้ทำเป็นประจำ..โกงเล็กโกงน้อย มันติดนิสัยจนโกงก้อนโตก็ไม่รู้สึกอะไรไปหมด ใครจะว่ายังไงก็ช่างเขา เราทำอะไรcแล้วไม่สบายใจเพราะผิดก็อย่าทำ.......

 

19-20 Aug: ช่วงยุ่งๆ

ช่วงนี้ยุ่งเล็กน้อย เลยต้องเขียนรวบยอด อาทิตย์หน้าก็จะเบาลง เตรียมตำราเสร็จไปสองบท แก้จากของเดิม เตรียมสไลด์บรรยายสุขภาพอีก ชอบงานร้อน

วันนี้อยู่ดีๆ ตอนสายก็มีดร.ทรงวุฒิโทรมาให้เขียนคำไว้อาลัย และส่งก่อนเที่ยงแบบสั่งได้ดังใจประมาณนั้น เห็นแก่ผู้ล่วงลับที่นับถือมากเลยให้ link ช่วยปั่นงานร้อน เรากรองส่งทันเวลา เฮ้อ..

เมื่อวานทำแซนวิชไข่ ทูน่า คีบับเนยถั่ว และ ไข่หัวผักกาดหวาน อันนี้ link บอกแปลกดี ถวายพระอาจารย์เดินทาง

บอลขอปรึกษาเรื่องอจ.ใหม่อีกแล้ว คณะรับคนมาแบบพละการโดยคำสั่งและความต้องการของใครบางคน แล้วมายัดเยียดให้โปรแกรม สอนได้ไม่ได้คณบดีพูดออกจากปากเองว่า เปิดอ่านก็สอนได้ แบบนี้เปิดอ่านก็น่าจบดอกเตอร์ง่ายๆนะ หุหุ (ปากเสียจนได้เรา) แต่เมื่อโปรแกรมต้องการคนมาแทนคนที่ไปเรียนต่อ 3 คน กลับไม่ให้ ตอนนี้เราไม่มีปัญหา ไม่ว่าใครทำอะไรก็รับกรรมกันเอง แบบที่ว่ากรรมมันดูดมา ปล่อยมันเป็นเช่นนั้น เราทำที่ตัวเราให้ดีก็แล้วกัน

17-18 Aug: ละครแห่งชีวิต

เช้าไปวัด เจ้าทอปไม่สบายมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว ตัวเล็กไม่ค่อยแข็งแรง ส่วนแทนกินเอากินเอา อ้วนเอาอ้วนเอา ไปหาหมอมาสองรอบแล้ว หมอหมานี่ก็รายได้ดี คิดค่ายาแพงกว่ายาคนไปครั้งละประมาณ 400 บาท ยาที่จ่ายประจำคือยาลดอักเสบ ลดบวม เม็ดสีส้ม เรามีเต็มบ้านแล้ว แต่ยังไงก็ต้องพาเขาไปเพราะชีวิตเขาอยู่ในมือเรา เราต้องรับผิดชอบ และเขาก็ไม่มีใครนอกจากเจ้าของ..

วันนี้จัดกิจกรรมสัปดาห์วิทย์ ก็เลยไม่มีการเรียนการสอน เราก็เตรียมสอนพิษวิทยา แก้ตำราให้ดีขึ้น ทั้งสองวัน วันนี้เอาแป้งมาทาเจ้าศรีวันกันเห็บ

ช่วงนี้ไม่ได้เขียนบันทึกข่าวแต่ก็ไม่ตกข่าว ที่เสียดายคือโรบิน วิลเลียมส์ ไม่น่าฆ่าตัวตายเลย คำคมของเขาสามารถนำไปใช้ได้ดี แต่เขากลับไม่ทบทวน จริงๆแล้วถ้าเข้าใจชีวิตสักนิด เรื่องฆ่าตัวตายไม่น่าจะเกิด แต่ทุกชีวิตมีเส้นทางเดินที่ขีดไว้แล้ว จะเบี่ยงเบนได้บ้างก็ต้องแรงบุญจริงๆ หลายชีวิตทำให้คนอื่นมีความสุขได้มาก แต่ตัวเองชีวิตกลับเศร้าหมอง โรงละครแห่งชีวิต ชีวิตไม่ดิ้นก็สิ้นไป ขอให้หลับสบายเถิด ขอบคุณที่ทำให้โลกเคยยิ้มตามเขา

เราทุกคนที่เกิดมาก็เป็นผู้แสดงและผู้ดูทั้งสิ้น บทบาทแตกต่างกันไป เวทีชีวิตในโลกใบนี้ บางบทบาทสับสนวุ่นวาย บางบทบาทดีสูงส่ง บางชีวิตต่ำต้อยติดดิน แต่เชื่อว่าทุกคนเล่นไปตามเพลงกรรมที่ลิขิตมาแล้วบางส่วน  โลดแล่นไป ชีวตบางชีวิตมีหางเสือคอยกำกับก็ไปถูกทิศทาง ทำให้นึกถึงกลอนที่ท่องมาตั้งแต่เด็ก ของใครไม่รู้แต่จำได้ดี..

"ชีวิตนี้เหมือนเรือที่ลอยล่อง หางเสือต้องถือให้มั่นมิหวั่นไหว

 คราเมื่อลมพัดกระหน่ำควรทำใจ ว่าโพยภัยทุกข์มหันต์ นั้นธรรมดา"

16 Aug: วันพักผ่อน

 

เช้าตื่นสาย เมื่อคืนนอนสบายๆ  วันนี้เลยได้พักผ่อนเต็มที่ไม่ออกไปไหน เตรียมสอนทั้งวัน  สามีสุโทรมาคุยหลายเรื่องเป็นเรื่องที่เขาพยายามให้เราเรียนรู้ศาสตร์ที่เขาหามาให้เราศึกษา แต่ช่วงนี้ยังไม่มีเวลามากพอ ได้แค่อ่านหยาบๆ แต่พอเข้าใจหลักการ ต่อไปอาจได้เป็นเจ้าแม่ อิอิ

มีเรื่องอยากเขียนแต่ขอไปเร่งตำราบทแรกให้จบก่อน

14-15 Aug: แบบทดสอบ

เมื่อวานกับวันนี้ลางาน คุณประดับมา เลยนัดกันไปทำหลายธุระ เรียบร้อยด้วยดี ทุกอย่างราบรื่น ก็เป็นไปด้วยบุญกระมัง วันนี้เลี้ยงเพลพระทั้งวัด กีเป็นคนปรุงทุกอย่าง เราได้แต่ช่วยเล็กน้อย ช่วยกินมากกว่า รับบุญทั่วถึงกัน

วันนี้เช้าไปวัด ไปศาล นายโอฬาร นางสริตา ลูกสอง แม่พ่อ สามรุ่นมาหมด เห็นภาพนั้นแล้วเศร้าใจเล็กๆที่เขาไม่น่าเอาพ่อแม่ที่แก่มากแล้วมาทรมาณ แต่หากมองอีกภาพคือพ่อแม่แก่คู่นั้นทำไมยอมให้ลูกทำในเรื่องผิดเรื่องชั่วเช่นนั้น เลี้ยงลูกแต่ไม่ได้สั่งสอนอบรมมาจนตอนนี้สอนไม่ได้แล้ว ??? อีกภาพที่มองไปที่เด็กสองคนที่พ่อแม่เอามาร่วมรับกรรม รับรู้เห็นกิริยาโลภ หยาบของพ่อแม่ไม่รู้ว่าเด็กจะรู้สึกอย่างไร ก็เพิ่งรู้ว่าลูกสาวพิการลูกตา มองเห็นแต่ตาดำผิดที่ผิดทิศ เราไม่ได้มองแต่เพื่อนเห็น...วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องขอบคุณโอฬารที่ทำให้เราสอบผ่านไปอีกขั้นแล้ว มารไม่มีบารมีไม่เกิด ทำให้เราเข้าใจเรื่องที่อ่านมา แต่ไม่เข้าถึงความรู้สึกนั้นอย่างแท้จริง วันนี้รู้แล้วว่า "ได้ยินสักแต่ได้ยิน"จริงๆคืออะไร แล้วความรู้สึกที่ถูกต้องของอารมณ์นั้นอยู่ที่ไหน..และแบบทดสอบอารมณ์ที่ผ่านจากความตระหนักรู้แล้วเป็นอย่างไร
..ตอนนี้เราเรียนรู้แล้วว่าอารมณ์นิ่ง ที่เป็นผลจากการฝึกจิตเป็นประจำเป็นอย่างไร

สรุปว่าวันนี้สอบผ่าน นี่ล่ะที่เขาบอกว่า คนดี คนชั่ว ก็เป็นครูเราได้ทั้งนั้น อยู่ที่เราเลือกเรียนอะไรจากเขา คนดี เป็นตัวอย่าง เป็นสิ่งที่เราใช้เรียนรู้ ปฎิบัติตาม ส่วนคนชั่วเป็นแบบทดสอบตัวเราเองได้อย่างดีว่าเราเรียนรู้แล้วเข้าใจแล้ว นำมาใช้กับชีวิตได้หรือไม่ ถ้าใช้เป็นถูกที่ ถูก กาละ ก็สอบผ่าน วันนี้สอบผ่าน จะหาแบบทดสอบเช่นนี้ได้ยากแท้ เพราะจะหาคนที่ประพฤติผิดหน้าที่ ประพฤติชั่วต่อผู้มีพระคุณ แล้วไม่เคยละอาย หาเรื่องคนบริสุทธิ์ให้เดือดร้อนหลายสิบคน หาได้ยาก โอฬาร สริตา เป็นแบบทดสอบที่มีค่าจริงๆ

บ่ายไปงานศพหลวงพ่อที่นครฯเพิ่งทราบข่าว ไปร่วมรดน้ำศพ ใจหายเมื่อทราบข่าว ท่านเป็นพระเถระที่มีความเมตตามาก จำท่านได้ติดตา รอยยิ้มที่อ่อนโยน เจอเมื่อไหร่ท่านยิ้มแย้มทักทายเสมอ ไปร่วมเป็นเจ้าภาพ กับพระอาจารย์ เลยช่วยจัดเก้าอี้ กวาดพื้นเพราะกรวดเล็กๆติดเท้าขึ้นมาเยอะ ประเคนของ ช่วยไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ร่วมทำบุญค่าจัดทำหนังสือที่ระลึก  กลับมาก็ค่ำแล้ว วันนี้เป็นวันดีๆ ที่สอบผ่าน หุหุ

10-13 Aug: แม่ชี

ช่วงนี้ไม่ได้ไปไหนแต่ยุ่งกับการเป็นคุณแจ๋วเลยเหนื่อยทุกเย็น อยากพักผ่อนสมอง ตอนนี้บ้านสดใสขึ้นมาก มันก็เหมือนทุกๆอย่างหากเรามีเวลา จริงๆต้องพูดว่าให้เวลากับสิ่งนั้น/เรื่องนั้นสักนิด ทุกอย่างก็จะดี เรียบร้อย งดงาม ช่วงสามวันนี้ไม่ได้เขียนหนังสือแต่ก็อ่านหนังสือตามปกติ ที่ต้องเอาอาหารสมองไปเลี้ยงปัญญา ต้องหมั่นปลูกปัญญาสม่ำเสมอขาดไม่ได้ ขาดเมื่อไหร่ความโง่/ไม่รู้เข้ามาแทนที่ทันที

เมื่อวันจันทร์ที่เขาให้เป็นวันหยุดพิเศษ link ไปกทม. วันแม่ ไปสังสรรค์ครอบครัว เราไม่ได้ไปเลยตื่นมาตั้งใจจะไปถวายภัตตาหารเพล (จริงๆท่านทั้งหลายที่นั่นฉันมื้อเดียวตอน9.30-10 น.) เลยทำเมนูข้าวผัดปู กะทะแรกผัดเกือบเสร็จชิมดูปรากฎว่าข้าวโพดต้มที่ซื้อมาเปรี้ยว แย่แล้ว ทิ้งทั้งกะทะ ผัดใหม่อร่อยกว่าเดิม ทอดหอยจ้อ รีบไปสถานธรรมฯ ไปถึงเกือบเสร็จกันแล้ว แม่ชีและผู้มาปฎิบัติอีกหกคนก็ช่วยคนละนิดหน่อยก็หมด ด้วยความปลื้มใจของเรา หุหุ เล่าให้แม่ชีฟังว่ามาช้าเพราะผัดสองกะทะ แถมขับเลยทางเข้าไปอีกต้องถอยรถกลับ เจอรถน้ำที่ขับช้าๆ แซงไม่ได้เพราะทางแคบอีก เราก็คิดเออ เจอเบรกเป็นระยะๆ แต่ก็ถึงทันเวลา

คุยกับแม่ชีใหญ่ต่อจนเที่ยงลากลับ แม่ชีคุยได้ข้อคิดใหม่อีกสองเรื่อง การคุยกับผู้ที่มีจิตดี ผู้ปฎิบัติทำให้เราได้เรียนรู้ ได้ฟ้งในสิ่งที่หาอ่านจากหนังสือไม่ได้ เพราะบางครั้ง บางเรื่องเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้ และบางคนก็ไม่ได้เขียนเรื่องที่ตัวเองประสบไปเสียทุกเรื่อง บางครั้งในเส้นทางชีวิตบางเรื่องก็ไม่ได้เขียน บางเรื่องเป็นเรื่องเฉพาะตน แต่การได้คุยกับแม่ชีที่ปฎิบัติเองมาหลายสิบปี ก็ทำให้เราสามารถนำบางเรื่องมาต่อกับสิ่งที่ยังเป็นเรื่องสงสัย และสิ่งที่ยังไม่เคยคิด ให้เข้าใจเอามาใช้ดีมาก

หัวข้อหนึ่งที่คุยทำให้แม่ชีพูดเรื่อง "กรรมมันดูดกันมา" ทำให้เข้าใจอีกหลายๆเรื่อง เรื่องวิบากกรรมของคน ภพชาติ ฟังทุกครั้งก็เป็นการปลูกปัญญา

9 Aug: เพียงพอก็เป็นสุข

เมื่อคืนนอนตั้งแต่สามทุ่มเศษ เพราะอากาศดีเย็นสบาย และได้ทำงานอ่าหนังสือพอควรแก่วันแล้ว ก็หยุดพักสมอง ยืมวารสารห้องสมุดมาก็ยังไม่ได้อ่านเลย

เมื่อวานเย็นก็แวะไปหาคนเพิ่งรู้จักตามนัด เราเองจำไม่ได้แล้วแต่กีโทรมาบอกเลยไปกันหมด ระหว่างทางฝนเริ่มตก ไปถึงตกหนักมาก รอคนที่นัดนานครึ่งชั่วโมง เพราะเขาก็ติดฝน ขบวนเสด็จพระบรมฯเพิ่งผ่านไป ......เจอคนที่นัดไว้กีและแปะเป็นคนคุยเสียส่วนใหญ่เราก็ฟังเรื่อยๆ เพราะเรื่องที่ไม่ถนัดก็อย่าไปคุย และการพูดคุยกับคนที่เพิ่งพบหน้าก็ยิ่งเป็นเรื่องยากของเรา การฟังและดูเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ต้องบอกว่าฟังจนเหนื่อย นี่อาจเป็นสาเหตุที่กลับมาแล้วเหนื่อยอยากพักผ่อนก็ได้ แก่แล้วเอย..

วันนี้เลยตื่นเช้ามาก อากาศชื้นสบาย  ลงมาทดลองไฟที่ติดใหม่สว่างดี ค่าไฟแพงขึ้น เราก็สวนทางติดไฟเพิ่มอีกเกือบสิบจุดตลอดแนวสวน เพราะเห็นแก่เด็กๆ เป็นห่วงกลัวเจองู

ไปวัดเล่นกับเจ้าทอป แทน พระอาจารย์เอ็นดูสองตัวมาก คงทำใจเรื่องของวาวาได้บ้าง พวกเราไม่พยายามเอ่ยถึง ลึกๆเราคิดถึงเขาอยู่แต่ต้องไม่แสดงออก เหมือนที่เรายังคงรักและคิดถึงชาบูมากตลอด

ฝนตกเป็นระยะๆ อากาศเย็นสบายดี แปลและเขียนพิษวิทยาทั้งวัน พักเป็นระยะๆ

คืนนี้เขียนไปดูหนังเกาหลีเรื่องนี้ตามดูมาหลายตอนแล้ว ดูทั้งวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต การทำงาน ของพวกเขาไปด้วย มันมีแทรกในละครทุกตอน วันนี้ก็เช่นกันได้เห็นสัจธรรมหลายอย่างเพราะไกลจบแล้ว ความโลภ ความอยากได้ของคนอื่นจนขาดสติ  วางแผนทุกอย่าง บั้นปลายทำลายชีวิตตัวเองและครอบครัวจนหมดสิ้น ชีวิตที่ดำเนินมาก็ทุกข์ตลอดแต่พวกเขาไม่เห็นเอง ตอนนี้เป็นมะเร็งลำไส้ระยะลุกลามก็ยังไม่สำนึก หลอกลวงไม่เลิก ทำให้แวปคิดถึงโอฬาร และสริตาขึ้นมาทันที ว่าน่าสงสารพวกเขาที่ไม่สามารถหลุดพ้นจากการก่อกรรมชั่วไม่จบแถมส่งต่อไปยังลูกแบบที่หลวงพ่อในป่าเคยบอกไว้นานแล้วจริงๆ บั้นปลายของพวกเขาน่าเศร้าจริงๆ ไม่มีใครหยุดกรรมของใครได้ ตัวเองต้องสำนึกและหยุดเอง ประโยคหนึ่งในหนังนี้พูดว่า พอเพียงก็เป็นสุข มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

7 Aug: เลิกเสียที

วันนี้มหาวิทยาลัยเตรียมงานอีกวัน พรุ่งนี้แล้วงานรับปริญญา คิดๆน่าสงสารเด็กเราเพราะไม่มีอาจารย์ที่เคยสอนพวกเขามาหลายปีอยู่ มีแต่อุไรรัตน์โฮมรูมพวกเขา.....วันเริ่มนี้รู้สึกไม่อยากจะบันทึกเรื่องราวของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เพราะรู้เรื่องราวที่แย่มากขึ้น จิตก็เศร้าหมอง เพราะผู้คนที่เข้ามาก็หลากหลาย หลายพ่อพันแม่ แตกต่างกันไป และถึงตอนนี้นับวันผลประโยชน์ส่วนตนเป็นใหญ่ สำนึกครูเป็นเรื่องรอง น่าเศร้า ครูดีก็คงมีอยู่บ้าง แต่ปากท้องเรื่องใหญ่ เพราะปากกว้างขึ้น ท้องโตขึ้น ความต้องการทางสังคมเป็นตัวล่อ ที่เพิ่งรู้เห็นมาทำให้รับรู้ว่าสันดานคนสุดท้ายแล้วเปลี่ยนไม่ได้จริงๆ  แปลกก็ที่เป็นครูอาจารย์มาจนเกือบเกษียณแล้วทำไมสำนึกครูจึงน้อยนัก หลายสิบปีที่ผ่านมาไม่ได้สอนหรือพัฒนาใจตัวเองหรืออย่างไร จึงไม่เห็นแก่คุณภาพการศึกษา ไม่คิดถึงเด็ก รักษาแต่ผลประโยชน์เพื่อต่ออายุตัวเอง เราเองก็ตั้งใจเลิกยุ่งกับเรื่องในสาขาแล้ว ขอวางเสียที ตั้งแต่สุเชฐออกไปก็รู้สึกเลยว่าคนที่ทำงานเพื่องานคงไม่มีแล้ว น่าเศร้าแทนการศึกษาไทย..หากเราไม่บันทึกเรื่องแย่ๆของสถาบันที่อยู่ ในอนาคตเมื่อกลับมาอ่านอาจเหลือความรู้สึกดีๆบ้างก็ได้


วันนี้ช่างมาทำไฟอีกเล็กน้อย...ฝนตกช่วงเย็นอากาศดี เตรียมสอน env tox ทั้งวัน วันนี้ไม่มีอะไร นอกจากเรื่องอ่าน line จนตาลาย หลายเรื่องดีๆก็มาก

6 Aug: กรรม

เช้าไปมหาวิทยาลัย ได้คุยกับจนท.ระดับบนเลยรู้เรื่องอะไรมาอีกกระบุง แล้วก็รีบเททิ้ง ตรงหน้าตึก ใครทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ ตอนนี้ก็ไกล้เวลารับผลของมันแล้ว สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม.....

เพิ่งได้รู้สาเหตุของการขุดสระน้ำขนาดใหญ่หน้ามหาวิทยาลัย รู้แล้วขำกลิ้ง เสียเงินไปมากมายเพื่อ.....เอาเงินหลวงไปทำเพื่อประโยชน์ส่วนตน ยังไงๆ ก็ไม่มีวันเป็นมงคลได้ นี่เป็นเคล็ด เหมือนเงินบาปเลี้ยงลูกไม่มีวันเจริญหรือ"สุขเกษม"ได้นั่นล่ะ

วันนี้ช่างไฟมาติดตั้งไฟเพิ่มเรียบร้อย ให้คนงานพาเจ้าแสนดีไปหาหมอ สำออยไปถึงหมอวิ่งปร๋อเลย พอกลับบ้านเหลือสามขาเท่าเดิม หัวเราทั้งหมอทั้งคนพาไป ค่ำนี้ศรีวันจับหนูตัวใหญ่ตัวแรกได้ มันภูมิใจมาก ร้องเห่าเป็นจังหวะสลับกัน แปลกดี

5 Aug: สอบตก

เช้าไปวัด วันนี้สามีสุเอาหนังสือมาให้ วันนี้แวะไปหาน้องที่นัดกันไว้แต่เขาติดประชุมเลยกลับก่อน  วันนี้ได้ผลไม้มาเยอะไปแจกจ่ายต่อ

วันนี้เห็นหนูจอมขโมยกลับมาอีกแล้ว เลยรู้ว่าตัวเองยังทำใจไม่ได้กับรายนี้ จิตตกคิดทันทีว่าจะมาขโมยอะไรอีกหนอ เมื่อวานรู้ข่าวแต่ไม่เห็นตัว วันนี้เห็นตัวเดินแกร่วในวัดเลยรู้สึกทันทีในใจว่า เอช่วงนี้มีใครส่งข่าวให้มาขโมยอะไร หรือต้องมาช่วยขนอะไรไปให้แม่...ที่ในบางไหมหนอ ..แบบนี้ล่ะเรียกว่าจิตตก ไปคิดแทน คิดคาดการณ์ ..กว่าจะรู้ตัวคิดจบพอดี หุหุ อาจเพราะรายนี้ทำเรื่องผิดบาปแบบสะสมไว้เยอะ เราเลยแบกเรื่องเขาไว้เยอะ เห็นหน้าเขาทำให้ความจำเกี่ยวกับเขาโหลดออกมาหมด เบรกไม่ทัน เราต้องฝึกใหม่ คิดใหม่จัดการเปลี่ยนที่เราเองสำหรับรายนี้  วันนี้สอบตก

ฝนตกตลอดบ่ายก็ดี เย็นๆสบายๆ

4 Aug: crash

เช้าไปวัด เอาปลาต้มส้มที่กิ่งเตรียมไปถวายพระอาจารย์ จัดการกับเด็กๆสองตัวให้ข้าว นม แล้วเขาก็หลับกัน ไปมหาวิทยาลัย วันนี้มีผู้บริหารระดับรองฯมานั่งคุยด้วย รู้สึกอึดอัดหายใจไม่สะดวก แต่ต้องมองและพูดกับเขาด้วยความเมตตาว่าสิ่งที่พูดจะไปกระตุ้นต่อมใต้สำนึก (หุหุ) ให้เขากลับใจปรับปรุงตัวหันมาทำอะไรๆเพื่องานการศึกษา เพื่อคุณภาพการศึกษา เพื่อนักศึกษาจริงๆเสียที ..แต่พูดขนาดนั้นแล้วเขากลับสรุปว่าคงทำอะไรไม่ได้ เพราะสูงสุดเขาไม่ได้สนใจ เราก็บอกว่าไม่แปลกหรอกเพราะลูกหลานพวกเขาไม่มีใครเรียนที่นี่.....
น่าเศร้านะคิดๆไป ก็บอกเขาไปว่าเราเองก็วางเรื่องพวกนี้ไปแล้ว ทำหน้าที่ในส่วนของเราให้ดีที่สุด เวลาลาออกไปนึกขึ้นมาจะได้ไม่ละอายใจ...อีกคนออกไปเตรียมสอนอยู่อีกคนก็เข้ามาคุยด้วย เฮ้อ !! ก็ต้องคุยด้วยเวลาต้องคุยกับพวกชอบพูดจาวกวน จริงบ้างเท็จบ้าง เหนื่อยจริงๆเพราะต้องระมัดระวัง ใส่สติเต็มสตีม บ่ายสองเศษเบรกคนนี้ก็มาอีก นัดจะให้ภรรยาดร.หมาดๆมาคุยกับเรา ก็แผ่เมตตาไป เหนื่อยจัง

สอนจนเย็นเกินเวลา ฝนตก กลับมาจัดการอาหารให้เด็กๆ วันนี้เหนื่อยเพลียเจอคนที่ crash มากไปพลังงานลด นี่ล่ะเขาจึงให้ยึดหลักมงคลสูตรข้อแรกให้ดี

3 Aug: ว่าง

เช้าตักบาตร ไปวัด เด็กใหม่ 2 ตัวพระอจ.ตั้งชื่อว่า Top & Ten  เรโอก็มีงานทำเลี้ยงเด็กใหม่และก็คงอิจฉาเด็กใหม่ไปด้วย เราเลยต้องเอาใจเรโอ

บ่ายไปรับแปะกลับจากสถานปฎิบัติธรรม การปฎิบัติธรรมที่ยากที่สุดคือการควบคุมตัวเอง ที่ๆไม่มีกฎเป็นที่ๆต้องระมัดระวังมาก แต่คนส่วนมากต้องการที่ๆมีรูปแบบ  เพราะควบคุมตัวเองไม่ได้ และทำอะไรไม่ถูกหากไม่มีรูปแบบ และอาจรู้สึกว่าน้อยไป หรือว่างมากไป ..จริงๆแล้วการไปสถานที่เช่นนี้ไปหาความว่างแท้ๆ แล้วยังจะต้องการอะไรอีก ดังนั้นเมื่อไปในที่เดียวกันอาจได้สิ่งกลับมาไม่เหมือนกัน บางคนอาจไม่ได้อะไรเลย หากไม่เข้าใจ..

กลับมาแล้วออกไปตระเวณตามที่ต่างๆต่อ แบบสบายๆวันหยุด ก็ไปเจอสถานที่แปลกอีกที่ อันนี้ยังต้องไปอีกครั้งเพื่อหาคำตอบ

2 Aug: สำนึก

เช้าไปวัด สายเอาคอมพิวเตอร์ที่ป่วยไปให้ร้านเพื่อนจัดการให้ นั่งคุยได้ความรู้แปลกไหม่ที่ต้องเอามาทดลองดู ไปแถวคลองฉนากเอาลูกหมาที่รับปากว่าจะเอามาให้พระอาจารย์ ตอนนั้นไม่คิดว่าวาวาจะไปเร็วขนาดนี้ คิดว่าอีกเป็นเดือน เรโอเหลืออยู่ตัวเดียวเหงามากเลยต้องไปเอามา ปรากฎว่าเจ้าเรโอเห่อมากนอนเฝ้ากันเลย จองไว้หนึ่งตัว พอไปเอาวันนี้เห็นน่ารักดีเลยเอามาสองตัว ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

บ่ายกลับมาไม่ได้ทำอะไรเพราะเหนื่อย ร้อน  พักผ่อน หาเห็บให้เด็กๆ เย็นแวะออกไปรับคอมฯกลับมารถติดมากจนงงๆ เสียเวลามาก เสร็จแวะซื้ออาหารหมา ให้ลูกหมาของพระอาจารย์ด้วย ช่วยลดค่าใช้จ่ายให้ท่านด้วย กลับบ้าน

เป็นเดือนมานี่มีแต่ข่าวไร้สาระของภาคบันเทิงบ้านเรามากจริงๆเป็นเรื่องพฤติกรรมที่ไม่ควรเป้นแบบอย่างของเยาวชนคนรักดีทั้งสิ้น แต่สื่อก็ชอบเอามาขายข่าว ตอนนี้ไม่มีภาคส่วนไหนที่คิดและมีสำนึกในการสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้เยาวชนยุคต่อไปอย่างจริงจังเลย ทั้งๆที่มีเครื่องมือและโอกาสที่จะทำเช่นนั้นได้ น่าเศร้าแทนเยาวชนไทยจัง

30 -1 Aug: กำไรชีวิต

ในที่สุดผ่านไปอีกเดือน เหลืออีก 5 เดือนก็ปีใหม่อีกแล้ว เช้าวันนี้สบายๆ เพราะไม่มีการเรียนการสอนเพราะเป็นช่วงการซ้อมรับปริญญา เมื่อวานไปสอนเก้อ เพราะนศ.เป็นคนมาบอกว่าไม่มีการสอนเนื่องจากมหาลัยเพิ่งประชุมเสร็จและบอกว่างดเรียน ทำงานแบบเผือกร้อนก็แบบนี้ จริงๆเรื่องนี้ก็รู้ๆอยู่ทุกปี ว่าอจ.จำนวนมากต้องทำหน้าที่ต่างๆ นศ.จำนวนหนึ่งต้องลงไปเป็นตัวจัดแถวอีก...

เราเลยใช้โอกาสจัดห้องพัก จัดการเคลียร์เอกสาร ข้อสอบเก่า เช็ดฝุ่น แม่บ้านมาถูห้องให้

วันนี้มีดร....โทรมาบ่นปัญหาที่กำลังเจอ ฟังแล้วมึนแทน ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะทางออกมี เคยบอกแล้วแต่ไม่ทำ ฟังกี่ครั้งก็ปัญหาเดิมๆ เพราะกิเลสคนมีแน่นอนไม่พ้นโลภ โกรธ หลง ปัญหาก็เกิดจากเรื่องเหล่านี้ แก้เขาไม่ได้ ก็ต้องจัดการตัวเรา ออกห่างจากคนเหล่านั้น/เรื่องแย่ๆเหล่านั้นเสีย ทางออกของทุกเรื่องมีอยู่แล้ว

ไปถวายเพลกับกี เมื่อวานมาช่วยกันขุดหน่อไม้หวานได้ 4 หน่อ กีเอาไปต้มวันนี้ถวายพระเพล

กลับบ้านพาช้างไฟมาดูที่จะติดหลอดไฟ แล้วไปส่งแปะไปปฏิบัติธรรม วันนี้แม่ชีใหญ่อธิบายเสวนาข้อธรรมเข้มข้น แปะพักที่ศาลาใหม่

กลับถึงบ้านก็เย็นแล้ว กำไรชีวิตอีกวัน ...คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะเป็นทุกข์ ดังนั้นหากเรารู้จักคิดและใช้ชีวิตให้ถูกทาง ใจก็จะเป็นสุข วันใดที่เราอยู่อย่างมีสุข วันนั้นเราก็ได้กำไรชีวิตแล้ว