31 Mar: หยุดสแกนนิ้ว

เช้าไปมหาวิทยาลัย เงียบดี พรุ่งนี้เป็นวันแรกที่ไม่ต้องสแกนนิ้วแล้ว สำหรับอาจารย์ทั้่วไปถือว่าดี โล่ง ปลอดพันธนาการเสียที แต่ผู้บริหารตั้งแต่ระดับเล็กๆ (ผอ.) ขึ้นไปตามปกติก็ไม่ต้องสแกนนิ้ว ก็ไม่รู้เหตุผล อาจเป็นเพราะเป็นผู้บริหาร ที่ต่างจากอาจารย์ (สำหรับที่นี่) ตรงที่ไม่ค่อยสอน หรือสอนน้อย มีเงินพิเศษ แล้วก็ไม่รู้ว่ามีอะไรที่ทำให้ไม่ต้องสแกน หรือไม่ก็อาจอนุญาตให้มาทำงานสายได้ ?? หุหุ  ตอนนี้การสแกนนิ้วเป็นตัวบอกว่าปิดเทอมแล้ว

วันนี้เขียนการประชุมพระสังฆาธิการภาค 16
http://meecorner2.blogspot.com/2014/03/16.html

อากาศร้อนๆๆๆ แต่ดีกว่าเมื่อวาน วันนี้อาบน้ำให้ศรีวัน รู้สึกว่าเขาผอมลง เราเลยไม่สบายใจ

30 Mar: ร้อนจัง

เช้าไปวัด แวะไปซื้ออาหารของเด็กๆ วันนี้ซื้อแบบพิเศษให้ศรีวันเฉพาะ เพราะเมื่อคืนโทรไปคุยกับเจ้าของคอก เลยต้องเปลี่ยนอาหารศรีวันจะได้โตกว่านี้ หุหุ หมดไปกับเด็กๆเกือบ 3,xxx บาท ไม่เป็นไร เพราะเขาเป็นมิตรที่ดีที่สุด ดีกว่าเอาเงินไปทำเรื่องไร้สาระ..

อากาศร้อนมากๆๆๆ เห็นใจคนมวลมหาประชาชนจริงๆ ที่เขาต้องทนร้อนมากกว่าเราเยอะ วันนี้ร้อนจนปวดห้วทำงานไม่ได้ แม้ว่าในบ้านจะไม่ร้อนมากแต่ลมที่พ้ดมาอุ่นๆทำให้ง่วง หุหุ เย็นลงอากาศเปลี่ยนก็ alert ทันที สงสัยต้องเปลี่ยนเวลาทำงาน ไม่อยากเปลี่ยนที่ทำงานเพราะอยู่ข้างล่างเป็นเพื่อนเด็กๆ

คืนนี้รู้ผลสว. บางจังหวัด ก็ดีใจที่มีคนดีๆเข้ามาบ้าง แต่แย่สุดๆขนาดฉวยโอกาสขโมยของ เพชรพลอย ตอนไฟไหม้...ยังได้รับเลือกเข้ามา อันนี้คนเลือกก็ติดกรรมได้รับผลกรรมทุกครั้งเพราะเลือกคนชั่วๆมาทำสิ่งชั่วๆให้แผ่นดินอีก

พรุ่งนี้จะเริ่มเขียนเรื่องไปพม่า เพราะเพิ่งเอารูปออกมาทั้งหมด และจะขียนเรื่องอบรมพระสังฆาธิการ ตัวถ่ายภาพออกจากกล้องมีปัญหากับเครื่องเรา คงต้องซื้อใหม่อีก

29 Mar: ประชุมพระสังฆาธิการ ภาค 16

ไม่ได้มาบันทึก 3 วันยุ่งกับการเตรียมสไลด์การบรรยายในการประชุมพระสังฆาธิการของคณะสงฆ์ภาค16  (27-28) มีพระเถระเข้าร่วมประชุมวันละ  200 รูป รวม 400 รูป ท่ามกลางอากาศที่ร้อน เพราะยังไม่มีห้องประชุมติดแอร์ แต่จำเป็นต้องใช้ศาลาการเปรียญเดิมไปก่อน จนกว่าวันหนึ่งในอนาคตที่ เวลา โอกาสเหมาะ ปัจจัยถึง ก็จะมีการระดมบุญสร้างห้องประชุมเพื่อใช้ในกิจของสงฆ์ เห็นแล้วบางครั้งก็เหนื่อยใจ บางวัดที่มีปัจจัยเหลือเฟือ สร้างตึกหลายๆตึกแต่ก็ไม่ได้ใช้ก่อเกิดประโยชน์ในกิจคณะสงฆ์เท่าใดนัก มันเป็นเช่นนั้นเอง...

มีวิทยากรมาบรรยายหลายคน เราช่วยในส่วนของการบรรยายสุขภาพของพระสงฆ์ชี้ให้ท่านตระหนักเรื่องการขบฉันอาหารที่ต้องพิจารณาอย่างมีสติ อันตรายและความไม่จำเป็นของพวกอาหารเสริมที่ฆราวาสผู้หวังดีต่างๆนำมาถวายด้วยความตั้งใจดีแต่ไม่เข้าใจ ทำให้เป็นอันตรายต่อสุขภาพมากมาย เจ็บป่วยด้วยอาการที่มากขึ้นเพราะการใช้อาหารเสริมแบบขาดความรู้หรือไม่เข้าใจ....

อากาศร้อนมาก แต่ต้องอยู่อดทน จนงานเลิกฝึกตัวเอง แต่ link ไม่ไหวต้องหลบเข้าหาที่เย็นเป็นระยะ เพราะเขาแพ้ร้อนค่อนข้างมาก เราก็นั่งสนทนาหลายๆเรื่องกับท่านเหมี่ยวและท่านพิเชษฐ หาความรู้ใส่หัวเพิ่ม

กลับบ้านทุกวันเย็นเลยหมดแรงจริงๆ เมื่อคืนหลับตั้งแต่หัวค่ำ กะว่าจะงีบแต่หลับเลย วันนี้ตื่นมาเชียร์มวลมหาประชาชน มีคนมาร่วมมากมายตามคาด ดีใจจัง สู้สู้เพื่อสิ่งที่ดีงามของสังคมไทย

25 Mar: ไปมืด

เมื่อคืนพระอาจารย์และท่านสุพรเดินทางกลับจากการประชุมตอนดึกแล้ว เช้านั้ซื้ออาหารไปถวายเช้า อยู่ช่วยงานแก้ppt เที่ยงกลับ
อากาศร้อนสุดๆๆๆ บ่ายไม่ได้ทำอะไร พักผ่อน อ่าน line ที่ส่งมาเยอะ ตอนนี้ข่าวสว.มาแรง discredit  กันสุดๆ กรองกันไม่หวาดไม่ไหว เคยเจอคนปั้นน้ำเป็นตัวพวกตะกวดกับตัวเองมาแล้ว ตอนนั้นยังคิดเลยว่าชั่วกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว แต่ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าพวกโกหกแต่งเรื่องชั่วๆใส่ร้ายคนอื่นแบบไร้ความละอายเพียงเพื่อสนองความโลภ ต้องการอำนาจ หรือกิเลสอื่นๆของตน มีอยู่ในสังคมอีกมาก ไม่น่าเชื่อจริงๆ น่าสงสารคนเหล่านี้มากที่เกิดมา.(อันนี้ไม่รู้ แล้วแต่ตระกูล)..แต่ไปมืดแน่นอน

22-24 Mar: สำนึกเอาไม่อยู่

ไม้ได้มาบันทึกสองวัน เพราะเหนื่อยสมองเร่งงานเอกสาร พอส่งงานเสร็จก็อยากพัก วันเสาร์ก็ได้ข่าวที่แย่มากของมหาวิทยาลัย เรื่องกรรมการสภามหาวิทยาลัยชุดใหม่ท่เข้ประชุมครั้งแรก เป็นพนง.มหาลัย 3  คน อีกคนเป็นข้าราชการ (คนนี้รู้จักอยู่ ยอมเป็น ก็เลยไม่เป็นที่เพ่งเล็ง) อีก 3 คนมีเรื่องกับระบบบริหารการจัดการในมหาลัยที่ไม่เป็นธรรม (และไม่ชัดเจน) เลยยังมีเรื่องฟ้องร้องถึงศาลกันอยู่ เมื่อได้รับเลือกเข้ามาแบบถูกขัดขวาง มีชุดจัดตั้งแล้วแต่เอาไม่อยู่ (คราวนี้ยายวรนาถคงมนต์เริ่มเสื่อม)  ก็เลยมีเรื่องแบบไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นในการประชุมวันแรก  เมื่อพวกเขาเข้าประชุมได้ไม่นานถูกเชิญให้ออก 3 คน จนเลิกประชุมเรียกตัวเข้ามาพร้อมกับเห็นกรรมการสภาฯกำลังเก็บของออกนอกห้องกันคือเลิกประชุม ในขณะที่กรรมการ  3 คนนี้ได้รับทราบแจ้งข่าวว่ากรรมการสภาฯเพิ่งมีมติให้ 3 คนนี้ออกจากมหาลัย (เลิกจ้าง) หากจะให้ยกเลิกต้องทำ.....(ต่อไปเป็นการต่อรอง.. เรื่องยาว) แต่ที่แน่ๆคือทั้ง 3 คน ไม่รับการต่อรองนั้น และเอาเรื่องมาเล่าลงใน face bkให้ชาวมหาลัยเข้าไปอ่านโดยทั่วกัน น่าเศร้าใจจริง เป๋นสถาบันการศึกษาแท้ๆ แล้วจะสอนเยาวชนออกรับใช้สังคมอย่างมีคุณภาพ คุณธรรม จริยธรรมได้อย่างไร
 (เมื่อไหร่สถาบันการศึกษาแห่งนี้จะมีคนที่มีสำนึกครูจริงๆมาบริหาร ที่แห่งนี้ไม่ไช่ที่ประกอบธุรกิจ หา กอบโกยผลประโยชน์ส่วนตัวในทุกระดับ ตำแหน่งที่แย่งชิงทุกวิธีเพราะทุกอย่างมีเงินและผลประโยชน์อีกมากเป็นตัวล่อหมด จนครูลืมไปแล้วว่าคุณเข้ามาที่แห่งนี้เพื่ออุดมการณ์อะไร เอ! หรือเรื่องแบบนี้มันอยู่ในสันดานกัน จนสำนึกเอาไม่อยู่ หุหุ)

..ยังมีอีกหลายเรื่องที่สังคมและพวกสกอ.ไม่รู้ หากสกอ.รับผิดชอบตั้งใจทำงานจริงจังเต็มที่ก็จะเจออะไรๆที่คล้ายกับที่กำลังเกิดกับราชภัฎสุรินทร์ บางเรื่องอาจมากกว่าด้วยซ้ำ โชคดีที่สุรินทร์เกิดเรื่องแดงขึ้นเพราะนักศึกษาสมัครสอบไม่ได้ แต่ที่นี่ไม่ได้แย่อย่างเดียวแต่น่ากลัวกว่านั้นเพราะเรื่องคุณภาพในสาขาที่เกี่ยวกับชีวิตของคน หากผลิตแบบไม่มีคุณภาพ(แบบแท้จริง) ต่อไปก็ตัวใครตัวมันต้องสอบถามให้ดีหากจะใช้บริการจากสาขาเหล่านั้น ตัวนศ.เองจะรู้ตัวเมื่อจบออกไปแล้วและไปทำงานร่วมกับคนอื่นก็จะเรื่มรู้ว่าอะไรที่ตัวเองไม่เคยรู้ หรือรู้มาผิดๆ  so sad..

วันนี้ตื่น 4.20 น ตื่นแล้วตื่นเลย ถูกเสียงนกกางเขน กะปูด และอีกพันธ์ ส่งเสียงร้องประสานเสียง เราก็นึกว่าเช้ามากแล้ว เพราะทุกวันเขาจะร้องประมาณ 05.30 น. วันนี้เร่งทำ ppt. อีก 2 ชุดของเรา อีก 1 ชุดของพระอาจารย์ ท่านเตรียมเนื้อหาแล้ว เราเอามาลงในppt แล้วหารูปที่เหมาะประกอบ เพราะท่านไม่เล่นเน็ตเลย นี่งานด่วน!

21 Mar: ชีวิตอาจารย์

 

เช้าเตรียมอาหารตักบาตร ไปตักบาตร กลับบ้าน วันนี้เอกมาเก็บกวาดใบไม้ บ่ายพาช่างมาจัดการล้อมกั้นลวดหลังบ้านส่วนริมน้ำไม่ให้หมาของคนในหมู่บ้านที่ไม่รับผิดชอบ มาที่ส่วนหลังบ้านอีก ไม่งั้นทะเลาะกับเด็กๆของที่บ้านคืนละสามสี่รอบไม่ต้องนอนกัน ถ้าไมเกรงใจใครก็ไม่เป็นไร นี่เพราะเกรงใจคนอื่นเราไม่อยากให้หนวกหูคนข้างบ้าน

วันนี้ตัดสินการเลือกตั้ง2  กพ.เป็นโมฆะตามคาดหมาย ฟังอจ.สมบัติ นิดา พูดจับใจจริงๆ ที่บอกว่าข้าราชไทยใหญ่ๆโตๆตอนนี้ไต่เต้ามาจากการรับใช้ เป็นพวกรับใช้พวกข้าราชการ นายใหญ่รุ่นก่อนกันทั้งนั้นจึงได้ดี ความรู้ความสามารถไม่มี ประเทศจึงแย่ลง..จริงๆเรื่องนี้ในวงการศึกษาที่มหาวิทยาลัยที่เราอยู่เห็นได้ชัด รับใช้ยายวรนาถเท่านั้น หิ้วรองเท้่ ถือกระเป๋าให้ จะตักอาหารยกจานกับข้าวประเคนถึงหน้า ยายวรนาถไม่ต้องเอื้อมมือออกจากจานเลย รายการขนมของว่างมีคนท่องแจ้งให้เสร็จไม่ต้องถามคนเสนอสนองรู้เวลา (อันนี้เห็นเอง) คนหิ้วรองเท้าและกระเป๋าให้ไม่ว่าหญิงหรือชายได้ดีถึงผู้ช่วยอธิการ คณบดี และคนที่คุกเข่าร้องให้ได้ตำแหน่งรองอธิการบดีต่ออีกสมัย เวลาเราเห็นหน้าพวกเขา เรารู้สึกละอายแทนพ่อแม่พวกเขามากเพราะคิดว่าพวกนี้ไม่เคยทำเช่นนั้นให้พ่อแม่เขาเองแน่นอน เพียงเพื่ออำนาจ ตำแหน่ง ที่สำคัญคือเศษเงิน ทำให้ต้องทำตัวไร้ศักดิ์ศรี ไร้สกุลได้ขนาดนี้ สงสารพ่อแม่จริงๆ ไม่สามารถหาให้พวกนี้ได้เพียงพอ จึงทำให้ต้องออกมาแสวงหา รับใช้เป็นคนใช้ส่วนตัวก็ยอม เพื่อไต่เต้าทางลัด น่าอนาถชีวิตอาจารย์ (พวกนี้ไม่ชอบเป็นครู) ไม่รู้ว่าพวกนี้สอนนศ.ให้มีสำนึกดี มีคุณธรรมได้ยังไง

20 Mar: กรรม กรรมการสภาฯ

เช้ารีบตื่นไปตักบาตร ทั้งที่เมื่อคืนโดนหมาชาวบ้านที่ไม่ดูแลออกมากวนอีกแล้วตื่นสามรอบ แต่ตั้งใจว่าต้องตักบาตรเพราะเมื่อคืนเต้และคณะกัดงูได้ เราออกไปช่วยตอนที่มัยพะงาบๆแล้ว เลยต้องช่วยตี เช้านี้หิ้วซากงูที่ใส่ถุงแล้วไปไว้ที่ถังขยะ พระท่านก็มารับบาตรตรงบริเวณนั้น ก็อุทิศบุญให้เลย

วันนี้มหาวิทยาลัยเงียบปิดเทอมแล้ว มีเฉพาะคนที่มีหน้าที่เฉพาะกลุ่มๆ ผลกรรมการสภาฯจากในมหาวิทยาลัยรุ่นใหม่ออกแล้ว โผชุดผู้บริหารจัดตั้งทุกสมัยของคุณยายวรนาถไม่ได้ดั่งใจยาย แต่ที่ได้มาก็เป็นกระแสคนรุ่นกลางใหม่ สิ่งที่เราเห็นชัดคือ เราจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีทีมสภาวิชาการที่เข้มแข็ง (ซึ่งเป็นได้ยากมากสำหรับที่นี่ เพราะเป็นชุดจัดตั้ง สั่งได้อีกตามที่เป็นมาตลอดทำให้ทุกอย่างอ่อนแอ) งานวิชาการที่หลุดออกเข้าสภาฯ ก็เป็นแบบเหมือนไม่ได้กรองอะไรๆก็ผ่าน จับไม่ติดก็ผ่านออกอีก มันด้อยคุณภาพต่อๆกัน อันนี้ก็กรรมของสังคมก็แล้วกัน เพราะตอนนี้เป็นแบบที่เป็นผลประโยชน์ตนเป็นที่หนึ่ง รอกฎแห่งกรรมอย่างเดียว

19 Mar: สัจธรรม

เช้าไปมหาวิทยาลัย วันนี้เลือกกกรมการสภามหาวิทยาลัยชุดใหม่อีกแล้ว ปีนี้มีคนสนใจเยอะมาก หาเสียงกันสลอน ไม่รู้ว่าตำแหน่งนี้ตอนนี้มีค่าอะไรเพิ่มขึ้น ที่ทำให้ทุกคนสนใจ สมัยเราไม่มีอะไรพิเศษนอกจากทำหน้าที่ตรวจสอบ กลั่นกรอง แต่ก็ลอดไปได้หลายเรื่องเพราะกำลังของคุณยายวรนาถอัดไปเป็นปึก เป็นหีบห่อ เลยลิงผลัดกันเกาหลังเยอะ  ยุคนี้อาจมีอะไรที่มากขึ้น...

เราก็ไปเลือกตั้งเลือกคนที่มีข้อบกพร่องน้อย หรือเรารู้ข้อบกพร่องเขาดี แต่ไม่ถึงกับชั่วมาก ตอนนี้ในสังคมต้องหาคนเลวน้อยที่สุด (เท่าที่เรามีปัญญารู้ได้) เพราะผ้าขาวที่แท้ตอนนี้เขาไม่ออกมาเช็ดฝุ่นให้เปรอะเปื้อนกัน สังคมตอนนี้ยังคงเป็นยุคที่มีผลประโยชน์ของตนเป็นตัวตั้ง ต่างกับที่พระราชบิดากล่าวไว้..

ไปหย่อนบัตรเงยหน้าเห็นคณบดีกำลังหัวเราะกับใครที่เป็นผู้หญิงอีกสองคนแต่เราไม่ได้มองจริงๆว่าเป็นใคร เห็นแวบแล้วเรารีบเดินออกทันทีไม่มองซ้ำเพราะไม่อยากต้องทักทาย เพราะยังรู้สึกขยะขยองกับเรื่องที่เมือวานมีคนโทรมาเล่าเรื่องของคนนี้ให้ฟังเกี่ยวกับการทำงาน และการได้มาซึ่งตำแหน่ง ในที่สุดความลับก็ต้องเปิดเผยเพราะตัวเขาเองคงกดดันกับสิ่งที่ตัวเองทำ โลกนี้ไม่มีใครหนีพ้นความผิดที่ตัวเองก่อขึ้นเองได้หรอก และเช้นกันหากเราไม่ได้ก่อความผิด ความไม่ถูกต้องอันใดก็ไม่ต้องไปกลัว.. สัจธรรม สวรรค์ในอก นรกในใจ หนีไม่พ้นหรอก

กงกรรมกงเกวียน วงเวียนแห่งกรรม ......ดีชั่วตัวเราทำ เป็นกฎแห่งกรรมของปุถุชน

18 Mar: นอน

เช้าไปมหาวิทยาลัย วันนี้เขามาตรวจสุขภาพประจำปีกัน ไม่อยากบันทึกถึงพวกอจ.ที่เกษียณที่ตีมึนว่าไม่ได้ลงชื่อตรวจสุขภาพไว้ก่อน มาขอแซงเพิ่มลงชื่อตัดคิวคนที่ยืนรอเฉย ไม่มีความรู้สึกว่ายิ่งอาวุโส (แก่) ต้องทำตัวให้ดีเป็นแบบอย่าง หรือให้เป็นที่เกรงใจ รู้จักยืนรอคิว ลงชื่อเพิ่มเมื่อถึงคิวก็ได้ เรายืนดูก็ได้แต่ เออ มันเป็นเช่นนั้น !! เราตรวจแค่พื้นฐาน อย่างอื่นไม่ตรวจ เพราะปกติตรวจจ่ายเงินเองกับคลีนิกทุกปี แต่อันนี้ตรวจแค่เช็คสอบทานค่าบางตัวคร่าวๆ ใครต้องการตรวจเพิ่มก็จ่ายเงินเพิ่มเองได้ ...มหาวิทยาลัยเงียบดี  เอาหนังสือไปคืน เจ้าหน้าที่ยังไม่มาเลยเอาไปตั้งพร้อมโน๊ต

วันนี้ต้องไปร้านแว่นอีกครั้ง เลยออกไปกินอาหารเที่ยงนอกบ้าน อากาศร้อนๆๆๆๆ กลับบ้านวันนี้ต้องนอนบ่าย ง่วงเพราะเมื่อคืนตื่นสี่ครั้ง เพราะหมานอกบ้านมาลุยหลังบ้าน หมาในบ้านเลยไม่ยอม ต้องลงไปห้ามทัพ คงต้องหาทางกั้นแล้ว และไม่รู้เพลียเพราะเขาเอาเลือดเราไปตั้งหลอด หุหุ เลยไม่ได้ทำงานอะไร

ยังคงตามข่าวเครื่องบินมาเลเซีย คุยกับสุเชฐและดร.รุ่นกลางหลายวันก่อนตอนกินเลี้ยงกันว่า ความรู้สึกเราบอกว่าเครื่องไม่ตกหรอก ยังอยู่ณ.ที่ใดที่หนึ่ง ที่ห่วงคือคนไปอยู่กันอย่างไรคิดถึงกันแค่ไหน ญาติพี่น้องต้องภาวนาทุกคืนให้พวกเขาปลอดภัย ถูกปล่อยตัวออกมาได้ น่าเห็นใจจริงๆ

17 Mar: ตัดแว่น

เช้านี้ตื่นสายเล็กน้อย ไปมหาวิทยาลัย เลยรู้จากจนท.ว่ามีคนของมหาลัยตายช่วงนี้ 3 คนคือ ป้าลำเจียก  อีกคนจำไม่ได้ และ อ.สุรพล เกตุเกลี้ยง ..พยายามนึกไม่แน่ใจว่าไช่คนที่อี่สนิทด้วยหรือไม่

บ่ายไปตัดแว่นแพงพอควรเกือบสองหมื่น กรอบไม่แพง แพงที่เลนส์หมื่นกว่าๆ ไอหยา แต่จำเป็นเพราะตาเป็นสิ่งสำคัญ ไม่งั้นช่วงที่จะเตรียมเขียนตำราต่อคงทำลำบากเพราะอันที่ใส่นี้ไม่ดีแล้ว ไปวัดสายตาจึงรู้ว่าสายตาเปลี่ยนไปพอควรในเวลาปีเดียว ใช้เวลาที่ร้านเกือบ 2 ชั่วโมง กลับบ้านตะวันตกดินแล้ว เพราะตระเวณคุยกับร้านบางร้านที่ชายเทคโนโลยี หาโอกาสตามสมัยอัปเดทบ้าง หุหุ

วันนี้เอารูปที่ไปพม่ามาตรวจดู แต่ไม่หมดเพราะถ่ายเกือบ 2000 รูป 3 กล้อง เราดูไม่ถึง 300 รูปเพราะแว่นที่ใส่ดูนานไม่ได้ปวดตา แว่นจะมาศุกร์ เสาร์หน้า

อากาศร้อนมากๆๆๆๆๆ

16 Mar : แผน

เช้าไปวัด ซุ้มประตูวัด กำแพงก้าวหน้าไปมากดูแล้วสบายใจ กลับบ้าน อากาศข้างนอกร้อนมากจริงๆ ตอนนี้บ้านเป็นที่เย็นสบาย สำหรับเราไม่ว่าอากาศข้างนอกจะเป็นยังไง บ้านเป็นที่สบายๆเสมอ

วันนี้วางแผนว่าช่วงเวลาหยุดที่ยาวนานเกือบ 5 เดือนจะทำอะไรก่อนดี ก็ตัดสินใจปรับปรุงเคมีสิ่งแวดล้อมก่อน เพราะต้นฉบับมีพร้อม แก้ไขปรับปรุงก็คง 1 เดือนถ้าทำทุกวัน เอาเดือนแรกก่อน ส่วนมลพิษสวล ที่เสร็จไป 95 เปอร์เซ็นต์แล้ว รอแก้อีกรอบ รอการตัดสินใจอีกครั้งว่าจะส่งให้มหาวิทยาลัยไหม เพราะรู้จาก 2 ดร.ที่ทำเสร็จสมบูรณ์ส่งให้มหาลัยจัดการต่อ (เป็นโครงการเฉลิมพระเกียรติ คงอ้างตามเคย) ปรากฎว่าแย่ สีจืดซีด กระดาษไม่มีคุณภาพทั้งปกและเนื้อใน มหาลัยเขาสั่งทำที่ร้านประจำของเขา หุหุ แล้วมากำหนดราคาขายค่อนข้างแพงเล่มละ 200 กว่าบาท ให้นศ.ที่เรียนวิชานั้นๆซื้อจากมหาลัยต่อ ตอนแรกพวกเราเข้าใจว่าจะทำแบบครั้งก่อนโน้นคือตำราในโครงการนี้แจกจ่ายให้ห้องสมุดต่างๆและแบ่งให้อจ. 30  เล่มไว้ทำอะไรหรือให้ใครก็ได้ แต่ยุคนี้โดยคนรุ่นใหม่ทุกอย่างจึงเป็นการค้าไปหมด เราเลยยังไม่แน่ใจว่าจะให้มหาลัยทำหรือไม่ เพราะที่ทำอยู่คือส่งต้นฉบับให้นักศึกษาไปถ่ายเอกสารเข้าเล่มกันเองเล่มละไม่ถึงร้อยบาท และหากส่งให้สนพ.ข้างนอกทำคุณภาพย่อมดีกว่าแน่ ในราคาที่ถูกกว่าแน่นอน

เอาเป็นว่าทำงานเพื่อการศึกษาของเด็กก่อน เล่มของตัวเองเอาไว้ทีหลังก็แล้วกัน และช่วงนี้ต้องทำเอกสารและสไลด์งานบรรยายอบรมสุขภาพก่อน แว่นตายังไม่ได้ไปตัดใหม่เลย สายตาเลยยังมีปัญหา ต้องรีบไปทำแล้ว

15 Mar: อย่าประมาท

เช้าไปวัด เมื่อคืนต้องตื่น 3 ครั้ง เพราะหมาของคนที่ไม่รับผิดชอบปล่อยออกมากวนวิ่งในหมู่บ้าน ผ่านบ้านใครหมาบ้านนั้นก็เห่าดังไปหมด มันก็ลุยมาด้านหลังบ้านเรา เด็กๆที่บ้านรวมทีมพุ่งไปด้านหลังเห่าสู้กัน มันก็ไม่ไป หมาของข้างบ้านก็ช่วยเห่าดังไปหมด เราเกรงใจต้องลงมาจัดการไล่ ยังไม่ทันได้ไล่พอมันเห็นคนก็วิ่งหนี พอหัวรุ่งตี 4 กลับมาอีกเราก็ลงมาอีก เฮ้อ!!

 

สาย link ไปหาหมอฟันตามนัด เราก็เดินๆจะหาไอติมทานก็ไม่มีขาย เดินกลับมาที่รถ เจอลูกศิษย์รุ่นแรกนั่งหน้าบ้าน เรามองไม่ชัดเขาไหว้เรา ก็เลยเดินไปไกล้ๆ จำได้เขาถามว่ามาทำอะไรแถวนี้ ก็เลยบอก เขาก็บอกว่ามากินไอติมร้านเขา (เขาเปิดขายเฉพาะตอนเย็น ขายดีมาก ) เราบอกเกรงใจัวนนี้ยังไม่ได้เปิดขาย เขาบอกจะเลี้ยง เลยนั่งกินไอติมไปคุยอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง (บังเอิญจัง ยากกินก็ได้กิน หุหุ)

อากาศร้อนจริงๆ กลับบ้าน พักผ่อนสบายๆ คิดจะพักผ่อนสมองสัก 3  วันแล้วจะเริ่มงานเขียนที่รอคิวหลายรายการ รวมทั้งพักผ่อนด้วยการเขียนบล็อกนี้เรื่องไปพม่าอีก ยังไม่ได้รวมภาพออกมาเพราะใช้กล้อง  3 ตัว ต้องลำดับเรื่องอีกเยอะ

เราเองก็รู้และจำได้ว่ามีเรื่องเขียนค้างไว้หลายตอน เช่น ตั้งใจเขียน silient corner ที่เกี่ยวกับชีวิตการเรียนที่ลอนดอน จะบันทึกไว้ไม่อยากลืม แก่ขึ้นทุกวันถ้าไม่รีบทำอาจลืมเลือนไปตามเวลา หรือไม่ก็ชีวิตคนไม่แน่ ความตายไกล้เข้ามาทุกวันที่ผ่านไป อะไรดีๆที่จะทำต้องรีบทำ อย่าประมาทกับชีวิต ปิดเทอมปีนี้ยาวมาก เปิดเดือนสิงหาคม หลายคนก็บ่นเพราะยังไม่มีกำหนดที่แน่นอนจากมหาวิทยาลัยออกมาว่าจะให้ทำอะไรกันบ้าง ในส่วนตัวเรามีงานรอเขียนเพียบ

14 Mar: จบภาค 2/56

เช้าไปวัด ไม่ได้ไปมาเกือบ 10 วัน ตั้งแต่ไปพม่า กลับมาพระอาจารย์ก็เดินสายอบรม เปิดประชุม ตรวจงาน ทุกวัน วันนี้ก็ไปแต่ไปตอน 08.30 น ก็เลยได้ไปวัด ไปมหาวิทยาลัย วันนี้ตัดเกรด ส่งเกรด เรียบร้อยอีกเทอมผ่านไปแล้ว ขยะถูกส่งออกอีกครั้ง

 ไปทานเที่ยงอำลากับสุเชฐอีก  ได้บินเรื่องเลวๆร้ายๆ ของระบบและการบริหารอีก เลยบ่นว่าสองวันอัดรับรู้แต่เรื่องชั่วๆเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ จนอืดไม่อยากเหยียบเข้ามาเลย เราต้องคอยหลีกเลี่ยงไม่รับข่าวจาก e doc ภายใน ไม่ไปเสวนากับกลุ่มใดๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าไปคลุกกับเรื่องไม่ถูกต้อง ตอนนี้ยิ่งวิ่งกันชิงตำแหน่งสารพัดอีกครั้ง ยิ่งต้องถอยออกมามากขึ้น ต้องไม่เอานิ้วไปจิ้มอึ หุหุ วันนี้ร้อนมากๆๆๆสุดๆ

แวะไปห้องสมุด การจัดหนังสือและระบบเละ สวยแต่การจัดโต๊ะเก้าอี้ แต่การจัดหนังสือแย่กว่าเดิม ตำราอังกฤษเอาไปกองไว้ที่ด้านหลังห้องเล็กๆที่ไม่ติดแอร์ เพราะไม่มีคนเข้าไปหาหนังสือกัน หนังสือตั้งวุ่นวายไม่เรียงอะไร   (วิทย์)ที่กองก็กองปนกัน กลิ่นอับ ไม่มีการดูแล เห็นแล้วอนาถ เราหาหนังสือที่ต้องการไม่เจอ อับร้อน ทนหาเกือบ 20 นาที เพราะต้องทนก้มหาทุกชั้น ออกมามึน

กลับบ้านเข้าบ้านเย็นสบายจริงๆ ตอนนี้ต้องหางานทำอีก มีเยอะรอคิว แต่ต้องค่อยๆเรียงตามความต้องการที่เจ้าหนี้ต้องการก่อน หุหุ

13 Mar: เลี้ยงอำลา

เช้าไปมหาวิทยาลัย วันนี้ตั้งใจจะตรวจข้อสอบให้เสร็จแต่ลืมเอาข้อสอบไป เฮ้อ แต่ก็ทำคะแนนเก็บ ก็ถึงเวลานัดเลี้ยงสุเชฐกัน เป็นพนง.คนแรกที่ขอลาออก (เหตุผลจริงคือเบื่อคน เบื่อระบบ) ไปกับดร.รุ่นกลางรวม 5 คน คุยกันแต่เรื่งในมหาวิทยาลัย ล้วนแต่เรื่องที่เราไม่รู้ แต่ไม่แปลกใจที่ได้ยิน เพราะที่แห่งนี้เป็นสุดยอดแล้ว ไม่ขอบันทึก เพราะไม่อยากทบทวน เป็นเรื่องชั่วๆของผู้บริหาร และไร้จรรยาบรรณจริยธรรมทั้งสิ้น หากพ่อแม่รู้ว่าลูกหลานมาเรียนในสถาบันที่เป็นเช่นนี้คงเศร้า..น่าเศร้าใจแทนจริงๆ เราอยากจะออกทุกวัน ยืนยันว่าทุกวัน เพราะเมื่อจะเข้ามหาวิทยาลัยทุกเช้าต้องทำใจเอาอุเบกขาข่ม ไม่ให้รู้สึกรังเกียจ หรือเศร้าในการต้องเข้าไปในสถานที่นั้น ออราหม่นทุกครั้ง เลยต้องรวมจิตทุกวันจึงสามารถเข้าไปในที่เช่นนี้ได้..เรารอเวลาที่จะได้ลาออกกับเขาบ้าง คงเป็นวันที่มีความสุขที่สุดอีกวันหนึ่งเลย

คุยกันตั้งแต่ 11.30 น ถึง 15.15 น ไปกินที่ร้านตลิ่ง......เจอหนอนปลอกและปลอกในไอศครีมกะทิรวมมิตร ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกเพราะเด็กที่เสริฟบอกว่าสงสัยเป็นช็อคโกเลต ฮามาก เลยช่วยบอกเธอว่าไม่ไช่จ๊ะหนู...อาหารไม่มีคุณภาพ ไม่สมราคา แมัว่าบรรยากาศดี ต่อไปคงไม่มากินแล้ว ไม่แนะใครให้มาด้วย

12 Mar: มีแต่ข่าวเศร้า

 

เช้าไปมหาวิทยาลัย ยืนคุยต่อกับดร.กรณ์ และดร.ดาว สารพัดเรื่อง  กลับมาตรจจข้อสอบ วันนี้ลุ้นฟังข่าวดี ในที่สุดสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลสิ่งที่ดีให้เกิดในประเทศ ลูกหลานไทยไม่ต้องเป็นหนี้ต่อเนื่องมากมาย คนที่เสียผลประโยชน์ขาดโอกาสโกงกินก็กินน้ำตาไปหลายอึก  เงินของชาติของแผ่นดินจะได้ไม่ถูกสูบหายไปในตระกูลโกงทั้งหลาย ..

ช่วงนี้ข่าวเศร้าเครื่องบินมาเลย์ยังไม่พบเลย ได้แต่ภาวนาให้มีปาฎิหาริย์ว่าเครื่องยังปลอดภัยอยู่ ณ.ที่ใดที่หนึ่ง สงสารญาติจริงๆ ของไทยก็ข่าวลูกฆ่าพ่อ แม่ น้องร่วมโลหืต ทำได้ยังไง จิตสำนึก จิตใต้สำนึก ไม่มีอะไรที่ดีเป็นตัวกำกับยับยั้งชั่งใจ  สังคมตอนนี้กระด้างมาก ไม่รู้ทางออกจะอยู่ตรงไหน

ข่าวเศร้าอีกเณรน้อยอ้วนมากที่ติดตามรองจจ. มรณะภาพช็อกไม่รู้สาเหตุ น่าสงสารเพิ่งเคยคุยครั้งเดียวเพราะพระอาจารย์เอ็นดู คืนนี้พระอจ.พาพระเกือบทั้งวัดไปร่วมงาน เมตตามากจริงๆ

เย็ยไปรับ link กลับจาก BKK นัดเจอกับท่านศรีทนต์ที่สนามบิน link มาถึง ส่วนท่านเตรียมกลับ ท่านมาตรวจประเมินงานห้องสมุดของมจร.ที่นี่

เย็นหยีเอามะม่วงคุณนายดองเองมาให้   อากาศร้อนมากกกก

อาทิตย์หน้าค่อยเริ่มเขียนเรื่องของเมียนมาร์ในมุมของเรา

5-9 March: ไปเมียนมาร์

ไม่ได้มาบันทึกเกือบสัปดาห์ เพราะไปเที่ยวพม่า ใช้เวลาตัดสินใจ 2 นาที ท่านกอบเอาใบนำเที่ยวให้ link อ่าน เราถามว่าใบอะไร link บอกว่าเที่ยวพม่า น่าสนใจ เรายังไม่ได้อ่านรายละเอียดอะไรมากนัก คิดว่าเพิ่งคุมสอบเสร็จ ก็ว่างมีเวลาเหลือก่อนส่งเกรด กลับมาค่อยตรวจข้อสอบ เลยใช้เวลาตัดสินใจไม่นานเลย เป็นครั้งแรกที่ไปตปท.โดยไม่มีงานตามไป เพราะตั้งใจไปดูพม่า (เมียนมาร์) ประเทศที่เราฝังใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ที่กรมพระยาดำรงฯเขียน เด็กไทยเรียน อีกประการไปกับพระที่ดีท่านจะได้พาไปแสวงบุญอย่างถูกต้องจะได้ติดบุญมาด้วย มีคณะไปกัน 20 คน/รูป พระ 5 รูป แม่ชึ 2 กำลังดีไม่มากนัก ไกด์พม่า 1 ชื่ออ้อย  (เป็นไทยใหญ่ พูดไทยได้ดีพอควร) ไกด้ไทย 1 ชื่อ เล้ง คนนี้ทำหน้าที่พาไป ติดต่อทุกอย่างให้ได้ความสะดวก ส่วนอ้อยพาทัวร์ เที่ยวในพม่า เราไม่ได้ประทับใจอ้อยกับการทำหน้าที่ แม้ว่าจะบรรยายได้ แต่ไม่ได้เป็นไกด์ที่ดี ซึ่งอันนี้เทียบกับที่เคยไปจีน ฮ่องกง ที่ไกด์ทำหน้าที่ไกด์อย่างรับผิดชอบ และทำตัวเป็นไกด์ โชคดีที่ครั้งนี้คนที่เธอแสดงกิริยาไม่ดีด้วยนั้น เป็นน้องที่ใจเย็นน่ารัก เขาไม่โต้ตอบ แต่เราได้ยินทั้งสองครั้ง แต่ต่อหน้ากับพระเธอจะมีกิริยาตรงกันข้ามกับเวลาที่พูดกับฆราวาส ส่วนใหญ่เธอไม่คุยด้วยบอกๆๆๆ แล้วไปกับพระท่าน โชคดีที่พวกเราทุกคนที่ไป mature แล้วทั้งนั้นและคงตั้งใจไปหาบุญกันเลยไม่มีใครสนใจเธอมากนัก..ส่วนเราแอบกระซิบบอก link เลยว่าต่อไปไม่ มาแล้วกับทัวร์นี้ แต่พระท่านคงมา หุ หุ เพราะทัวร์นี้สนิทกับพระคงหากินกับพระได้อีกนาน....ที่สำตัญหลวงพ่อมองเห็นหน้าเดียว แต่พวกเราเห็นสองหน้า หุหุ

ส่วนการเที่ยวในแต่ละวันมีการปรับเปลี่ยน ไม่ตรงตามตาราง อันนี้ไม่เป็นไร ไปครบทุกที่เป็นใช้ได้ อาหารดี ที่พักดี รถนำเที่ยวดี พูดง่ายๆทุกอย่างดีหมด ยกเว้นนิสัยส่วนตัวของไกด์อ้อย ที่ลืมไปว่าไกด์ที่ดีมีหน้าที่บริการด้วยความเอาใจใส่  โชคดีจริงๆที่ทริปนี้คนที่ไปน่ารักทุกคน เลยไม่มีใครพูดกับเธอ นอกจากพระเพราะเธอจะตามประกบ คนที่อายุมากสุด 77 ปี ทริปนี้เงียบมาก เวลากินอาหารนอกจากเสียงเราและตี๋ ที่พูดดังแล้วคนอื่นเงียบๆกัน แต่ยิ้มแย้มใจดีทุกคน พนง.เสริฟคงงงๆ เรียบร้อยจัง

มีเรื่องเขียนมากมาย จะทะยอยเขียนเล่า แต่ไม่เขียนรายละเอียดของสถานที่ๆไปเพราะเรื่องสถานที่นั้น มึคนไปมากมายแล้ว หาอ่านได้ทั่วไป แต่เรื่องที่เราจะบันทึกเขียนเป็นเรื่องที่เราสนใจและบ่นในใจตอนอยู่ที่นั่น แต่คงใช้เวลาเรียบเรียงนานพอควร ไป 4 วัน 3 คืน เขียนได้เป็นครึ่งเดือนแน่นอน ถ่ายภาพมามากมายไม่รู้จำได้หรือเปล่าว่าอะไร ต้องตามแกะภาพด้วยความจำของคนไกล้แก่  จนกระทั่งท่านกอบถามเราสองคนว่า มาเที่ยววัดหรือมาทำสารคดีกันน่ะ หุหุ คุณประมวลมาคุยด้วยหลายครั้งชื่นชมว่าที่มาครั้งนี้มีสองคนนี้ที่เที่ยวคุ้ม คุณประมวลมาครั้งที่ 3 แล้ว และจะไปอีกเพราะชอบเดินขึ้นพระธาตุอินทร์แขวน ระยะทางประมาณ 2 กม.เศษ ช่วงท้ายก่อนถึงชันมากสามช่วง

ตอนไปลืมแบตเตอรี่มือถือ เลยต้องปิดเครื่องเหลือไว้ตอนฉุกเฉิน กลับมา มี line ค้างอ่านร้อยกว่ารายการ อ่านตามจนตาแฉะ

กลับมาถึง Bkk เกือบเที่ยงคืน กลับมาบ้านเมื่อวานเที่ยง ดีใจที่ได้กลับบ้านเสียที คิดถึงเด็กๆจะแย่

4 March: ช่วยไก่

ตกใจอีกแล้วนึกว่าไม่ได้เข้ามาบันทึกแค่วันเดียวปรากฎว่า 2 วันแล้ว วันผ่านไปเร็วจังช่วงนี้ค้นหาข้อมูลบางเรื่องอยู่สนุกดีเลยอ่านตามเรื่อยๆ  เมื่อวานคุมสอบเสร็จ ลงมาเจอดร.ปู่ขบมาร้อนๆจากออสเตรเลีย ด้านการตลาด อะไรประมาณนั้น ดีใจเพราะยังคิดถึงเขาเมื่อไม่นานมานี้ แต่ลืมไม่รู้ว่าไปเรียนที่ไหน ตอนก่อนเขาไปเรียนยังเคยไปนั่งเชียร์การประท้วงเรื่องการสร้างหอพักมหาลัย (ที่ไม่ถูกต้อง) ร่วมกับชาวบ้าน......เวลาผ่านเร็วมากเขาเรียน 2 ปี  9  เดือน จบมาแล้ว เก่งจัง

เข้าวันนี้ไปวัด รับอาหารให้พระ เณร คนวัดยังบาดเจ็บที่ขาอยู่ พอเข้าวัดผ่านพระอุโบสถ ไก่วิ่งผ่านข้างรถ เราสังเกตุทันทีว่าไก่ตัวนี้วิ่งแปลก เลยมองอีกครั้งพร้อมบอก link ให้จอดรถทันที ลงไปจับไก่ ใช้เวลาเกือบ 20 นาที ต้อนกันไป วิ่งตามไก่ ลอดใต้รถที่มาจอด เราก็ต้องเอาไม้กวาดมาแหย่ เหนื่อยทั้งไก่และคน  พอเราหยุดมันหยุด ตอนนึงอยู่ไกล้กันประมาณ ไม่ถึงฟุต มันก็มองหน้าเรา เราก็พูดกับมันว่า " อย่าหนีเลย จะมาช่วยเอาเชือกออกจากขา จะได้เดินได้ปกติ ไม่ทำร้ายหรอก " (ขาของมันมีเชือกแบบด้ายพันผูกหลายขั้น ระหว่างสองขา ระยะห่างประมาณ 3 นิ้ว ทำให้มันต้องเดินแบบก้าวกระโดด น่าสงสารเรานึกว่าเดินยากแบบนั้นจะจะจับง่าย แต่เอาจริงจะจับมันมันกระโดดแบบวิ่งได้เร็วดี พอขยับไกล้ก็วิ่งยกใหม่อีกรอบ อยู่ดีๆ เขาวิ่งมาถึงหน้าพระพุทธคยานุสรณ์ มันหยุด เราเข้าไกล้ ตะครุบได้เลย แบบว่า มันคงคิดว่ายอมตายแล้วขี้เกียจหนี หรือเปล่าไม่รู้ พอจับได้มันก็ไม่ดิ้นอะไรมาก เรารีบอุ้มไปที่กุฎิท่านกอบ หากรรไกร มาตัดเชือก พอเห็นชัดไกล้ๆ น่าสงสารมาก เพราะเชือกเส้นด้ายที่พันขา มัดแน่นมาก ง่ามนิ้วเปื่อยเป็นแผล  อีกนิ้วที่ปลายนิ้วถูกพันลีบกิ่ว เลยเดาว่าน่าจะถูกผูกขามานานพอควร ผูกแน่นมาก พันรัดได้หลายทบจริงๆ ใช้เวลาตัดประมาณ 5 นาทีกว่า เพราะต้องค่อยๆตัดมันพันแน่น ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น ทำยังไงพันได้ขนาดนี้ .เอาไปปล่อยท่านพิเชษฐเห็นกำลังโปรยข้าวอยู่เลยเอาไปปล่อยให้กินข้าว ปรากฎว่าภาพตลกเกิดขึ้น พอมันลงเดิน มันยังเดินแบบกระโดดเพราะมันคิดว่ามีเชือก มันกระโดด 2-3 ครั้ง มันหยุดแล้วลองเดินก้าวขายาวออกมา 2 ก้าว แบบว่า เฮ้ย!! เดินปกติได้แล้วนี่นา ขำมากตอนมันทดลองเดินขายาว เราอยู่ดูนานไม่ได้ เพราะต้องรีบเอาอาหารไปถวายพระอาจารย์ ปรากฎว่าฉันกันเสร็จหมดแล้ว ..หุหุ

28 Feb-1 Mar: หาหมอ

28 Feb:

เช้าไปวัด วันนี้อาหารเยอะมาก ดีใจทุกครั้งที่มีอาหารมากเพราะนั่นหมายความว่าคนไทยยังมีความเลื่อมใสศรัทธาไนพระพุทธศาสนา มาตักบาตรทำบุญ มีเยื่อใย ติมิตรที่จะทำบุญอุทิศให้ และเติมบุญให้และเติมบุญให้แก่ตนเองด้วย

ไปคุมสอบ วันนี้ลูกหมาตายไปอีก ตอนนี้รวมลูกหมาตายไป  10 ตัวแล้ว ไม่แข็งแรงเพราะอายุไม่ครบ แต่ต้องผ่าออกก่อนเพราะเมื่อถูกยิงยาสลบแล้วถุงน้ำคร่ำแตก ต้องรีบผ่า เมื่อแม่หมาฟื้นมันไม่ยอมรับลูกมัน ตอนนี้ผ่านไปหลายวัน มันยังไม่ยอมรับ คนเลี้ยงต้องซื้อนมแพะให้กิน มันตายเพิ่มทุกวัน จาก 16  เหลือ 6 ตัว หมอบอกว่าเพราะเราก็หดหู่ใจ ไม่ได้เลียตัวลูกๆ เลยติดเชื้อแบคทีเรีย (จริงหรือไม่ก็ไม่รู้นี่เป็นคำบอกเล่าจากคนใจดีที่รับเลี้ยง) ไม่อยากถามมากเพราะเราเองก็ไม่สามารถรับมาเลี้ยงได้เพราะตอนนี้ก็มีหลายตัวอยู่

การคุมสอบทำให้ต้องออกมาเจอเด็กหลากหลายคณะ อาจารย์เด็กๆรุ่นใหม่ๆมากจนไม่ต้องไปมองเพราะไม่รู้ใครเป็นใคร เข้าออกกันบ่อยๆ บางคนทักทายเราแต่เราก็ไม่ได้รู้หรอกว่าคณะไหน หรือชื่ออะไร ตอนนี้เหลือคนใกล้แก่ไม่มากแล้วในนี้ รอเกษียณ หรือลาออกอย่างเดียว เราเองรอวันที่จะลาออกด้วยใจจดจ่ออย่างยิ่ง อยากลาออกทุกวัน (แย่เหมือนกันที่มีความต้องการเช่นนี้)

ทุกปีที่ผ่านไปสำหรับที่นี่ ที่เห็นได้ชัดสำหรับเด็กนักศึกษาที่มรรยาททางสังคมค่อนข้างแย่ การใช้ลิฟต์ที่อัดแน่นเกือบ 20 คน ไม่มีการให้ครูอาจารย์ที่ต้องไปจัดห้องสอบขึ้นก่อน อจ.ต้องบอกว่าขอครูไปก่อน จึงไดแทรกตัวขึ้นไป ในลิฟต์เราเอาหน้ากากมาใส่ทุกวัน เพราะคนเป็นหวัดมาก ไม่มีการปิดจมูกปากป้องกันคนอื่น แถมอยู่ในลิฟต์ไอไม่ปิดปาก และส่วนมากคุยหัวเราะกันในลิฟต์  อึดอัดมาก เราเลยต้องป้องกันตัวเอง ยุคนี้เป็นเช่นนี้จริงๆ ต้องดูแลตัวเอง

1 March

เมื่อคืนเหนื่อยคุมสอบทั้งวัน ร้อนมาก กลับบ้านเลยพักผ่อน ไม่ได้เปิดอินเตอร์เน็ต

วันนี้เช้าไปวัด  รับอาหารให้พระเณร แวะคุยกับท่านกอบ กลับบ้าน แวะหาหมอกระดูกเพราะอยู่ดีๆเจ็บฝ่าเท้าเหมือนตอนที่เรียนอยู่ที่อังกฤษ กลับมาไทยก็แวะทำกายภาพ ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร แต่หมอให้เปลี่ยนรองเท้า ก็หายจนบัดนี้เกือบสิบปี อาการเจ็บแบบเดิมกลับมาอีก  ต่างตรงที่เดินไม่เจ็บ แต่ไม่รู้สาเหตุ  ทำยังไงก็ไม่เจ็บ ต้องเอามือไปบีบเท้าจึงเจ็บ หมอให้ยาตามที่คาดมากิน ตอนแรกคิดจะไปซื้อยา ก็กลัวว่าผิดโรคแต่จริงๆก็ไม่ผืด ไม่เป็นไรลองกินดู เบื่อก็หยุด นานๆกินยาที หุหุ

วันนี้อากาศร้อนมาก พักผ่อน กินยาแล้วป่วยเลย ปวดหัวแทน หุหุ