เช้าไปมหาวิทยาลัยตั้งใจไปทำคะแนนตัดเกรด ปรากฎว่าเดินขึ้นไปเจอน้องๆดร.รุ่นกลางกวักมือเรียกไปคุยกัน เลยคุยกันชั่วโมงเศษ เรื่องที่งงๆ ไม่น่าเชื่อ เรื่องตกกระป๋อง ไม่ไช่ตกข่าว และช็อกเราและหลายคน ยันแม่บ้านเลยทีเดียว มันเป็นยุคอะไร ขนาดแม่บ้านทำความสะอาดยังรังเกียจพฤติกรรมของดร.รุ่นใหญ่คนนี้ โกงกินมาหลายตำแหน่ง ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอมีจุดที่ผู้บริหารเกือบทุกคนชอบคือ ได้มาก็ตอบแทน เป็นลังๆ คนอดหยากยุคนี้ก็มีมาก แลกผลประโยชน์องค์กร ด้วยประโยชน์ส่วนตัว ฟังน้องๆบ่นๆๆๆจนมึน so saddddd!!! น้องๆบอกว่าไม่เจอเรานานแล้วต้องระบายๆๆ ให้ข้อมูลบางเรื่องรู้ก็พูดไม่ได้เพราะไม่ถึงเวลา แต่เชื่อว่าคนชั่วทุกอย่างกรรมจะจัดสรรส่งให้เองเมื่อถึงเวลาคง "สุขเกษม" ได้ไม่นาน เห็นไปสองรายชัดเจนแล้วตอนนี้ เวลารับทุกข์มันร้อนรนนานกว่าเวลาสุขเพราะการใส่ร้ายป้ายสีคนอื่น เอาดีใส่ตัวมากมาย..
ขึ้นไปอีกชั้นได้ข่าวอีก เลยไปแซวดร.กรณ์ ว่าสงสัยจะโดนเอากลับเร็วๆนี้ แต่กรณ์บอกไม่มีทาง เขาจะเปิดศึกแรกเร็วๆนี้ เฮ้อ!! เรื่องครั้งนี้ใหญ่นัก สะเทือนทั้งคณะฯ ยังอีกหลายเรื่อง เราก็โชคดีที่พ้นจากวังวนพวกนี้ไปนาน ลดความอยากเป็น อยากได้ อยากมี ก็จบ ราชการทำงานให้ประเทศ ไม่ไช่ทำงานสนองใครคนใดคนหนึ่ง เขาจึงเรียกว่า "ข้าราชการ" ถ้าทำตัวอีกแบบเขาก็มีชื่อเรียกเฉพาะเช่นกัน..
คงถึงเวลาที่จะต้องเช็ดกระจกมองคนที่เคยคิดว่ารู้จักอีกมุม ย้อนกลับไปคิดถึงคำพูดของพี่แดงที่เคยเล่าเรื่องของคนๆนี้ให้เราคิด และหากคนนี้เคยทำเรื่องร้ายเช่นนั้นได้ เขาจะเป็นคนอย่างไร เมื่อเขาแต่งงานเขาทำเช่นนั้นกับทั้งเมียเก่าและเมียใหม่ได้เขาน่าจะเป็นคนเช่นใด เราเก็บเรื่องนี้ในใจเรื่อยมา แต่ไม่เคยเห็นพิรุธ สงสัยเราจะเป็นนักวท.ที่ขาดทักษะการสังเกตุพฤติกรรมคนจริงๆ...กระทั่งพฤติกรรมตำรวจสามีและภรรยาที่เข้ามาคิดก่อกรรมกับคนในครอบครัว เรายังไม่เคยคิดระแวงทั้งที่มีคนเตือนหลายคน หลายครั้ง แต่เราก็ไม่คิดมากเพราะเชื่อเรื่องวิบากกรรม ตอนนี้ก็ไม่ทุกข์เพราะไม่ไช่คนก่อกรรม สงสารแต่คนก่อกรรมว่ากรรมจะตกที่ลูกสองคนของเขาแบบที่...เคยกล่าวให้ฟัง น่าเศร้าจัง
