มองไปหลังบ้าน ตอนนี้ต้นลำพูออกลูกเต็มไปหมด ห้อยลงน้ำสวยดี
วันนี้เช้าดูนาฬิกา ( ประมาณ 7.00 ) แล้วไม่น่าจะตักบาตรทัน พระท่านกลับกันหมดแล้ว ไม่เป็นไร ก็ไปสแกนนิ้วที่มหาวิทยาลัยตามปกติ พอเข้าเขตก็เห็นลุงตัวเล็ก เป็นคนกวาดเก็บใบไม้ รดน้ำ (ที่เคยเห็นมาหลายปี แต่ไม่เคยรู้จัก) ลุงตัวเล็ก ใส่หมวก และสวมเสื้อที่ใหญ่กว่าตัวมากและจะเดินก้มหน้าก้มตาแบบจ้ำเดิน เห็นจนชินตาแล้วแต่จังหวะเวลา แต่เคยได้ยินใครสักคนพูดให้ได้ยินนานมากแล้วว่าเป็นคนขยัน มหาวิทยาลัยเลยจ้างต่อ เราก็อดยิ้มไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นลุงเดิน..วันนี้ลุงมีลักษณะการเดินที่ผิดไปจากเดิม คือจ้ำอ้าว แกมวิ่ง ก็มองดูความผิดปกติอันนี้ และรู้สึกว่าลุงจะรีบมาก ก็เลยตัดสินใจชิดรถเข้าข้างถนน เปิดกระจก ตะโกนถาม "ลุงจะขึ้นรถมั้ยคะ" ลุงหยุด มองหน้า แล้วคงคิด ใครหวา?? หรือไม่ก็ รู้จักกันเมื่อไหร่?? แล้วลุงก็พยักหน้าพร้อมพูดอะไรบางอย่าง แล้วเปิดประตูรถ พอลุงขึ้นรถเราก็ถามว่า "วันนี้ลุงรีบหรือไง" ลุงคงไม่รู้ว่าเราเห็นลุงมาหลายครั้งด้วยความชื่นชมในความเป็นคนขยัน ลุงก็บอกด้วยภาษาใต้ว่า ครับ วันนี้สายแล้วเดี๋ยวสแกนนิ้วไม่ทัน ก็เลยถามว่า ต้องสแกนก่อนเวลาเท่าไหร่ พอลุงตอบเราก็มองนาฬิกา เลยถามลุงว่าจะไปที่ใหน ปรากฎว่าตึกที่ลุงบอกอยู่เกือบหน้าสุดของมหาวิทยาลัย และจุดที่ลุงอยู่เป็นหลังสุดของมหาวิทยาลัย ที่ห่างกันมาก เราเหลือบมองนาฬิกา ก็รู้ว่าถึงลุงวิ่งไปก็ไม่ทัน เพราะยังอีก 10 นาทีเท่านั้น เแล้วบอกลุงว่าใจเย็นลุงทันแน่ ลุงก็บ่นเองว่าวันนี้ช้าเพราะเตรียมเสื้อผิดตัววันนี้ต้องใส่สีเหลืองตัวนี้ แต่เมียอ่านหนังสือไม่ออกเลยหยิบใส่ถุงผิดตัว ฟังแล้วงงๆๆ แต่เราไม่อยากถามเพราะเดี๋ยวลุงจะ build อารมณ์หงุดหงิดเมียมากขึ้น แกก็พูดต่อเองว่าถ้าไปสายแล้วแย่เลย เราถามว่า แล้วจะเป็นไง ลุงบอกว่าถูกตัดเบี้ยขยัน อันนี้ความรู้ใหม่ของเรา เลยถามลุงว่า เป็นไง ลุงบอกว่า หากไม่หยุด ลา ขาด สาย จะได้เพิ่มเดือนละ 800 บาท ถ้าสายแบบวันนี้หากไม่ทันจะถูกตัดเหลือ 500 ไอหยา!! มากจัง (เราแอบคิด) เลี้ยวไปมาเกือบถึงลุงจึงถามเราว่าอจ.อยู่คณะไหน..เราบอกไป แกอุทานว่า โอยอจ.อุตสาห์อ้อมมาส่ง เราบอกไม่เป็นไร จอดหน้าตึกที่ลุงต้องการ แกขอบคุณแล้วพูดอีกจับความเหมือนว่าคงทัน...เราบอกว่าทันลุง รถหนูนาฬิกาตั้งเร็วไป 10 นาที ส่งเสร็จแล้วเราก็ไป U-turn ข้างหน้า อ้อมกลับมาสแกนนิ้ว ด้วยความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นกับใจของตัวเราว่าวันนี้ได้ทำความดี คือได้ช่วยเหลือเรื่องที่ทำได้ไม่ยาก แต่ทำให้คนอื่นมีความสุขได้ ก็ได้กุศลอุทิศให้สรรพสัตว์เช่นกัน แม้ว่าจะตักบาตรไม่ทัน
ไม่ได้คิดจะชื่นชมตัวเอง แต่อยากจะบอกเหมือนที่เคยเขียนมาครั้งหนึ่งแล้วว่า ความดีมีให้ทำได้ทุกเวลา ทุกที่ ขอเพียงแต่เมื่อมีโอกาสก็อย่าละเลย เอาใจเขามาใส่ใจเรา เช่นขับรถช้าสักนิดเมื่อต้องแซงมอเตอร์ไซด์ตอนฝนตก น้ำจะได้ไม่กระเซ็นสาดเขา ....เอาขวดแก้ว พลาสติกฯใส่ถุงใส่รถ เวลาเจอคนคุ้ยขยะหาขวดขาย (ที่ไม่ไช่รถเก็บ) ก็จะได้เอาให้เขา....ไปตลาดเจอคนแก่ๆหรือ..ที่นั่งบนพื้นขายผักกองเล็กๆ ก็ช่วยซื้อเถอะ ให้แกได้กลับบ้านเร็วขึ้น (วันเดียวก็ยังดี) อย่าไปต่อราคา เงินบาทเดียวก็มีความสำคัญสำหรับเขา ที่สำคัญคือเป็นกำลังใจให้เขาประกอบสัมมาอาชีพต่อไป เติมกำลังใจให้ชีวิตผู้อื่น ก็สุขใจทันทีที่ได้ทำ เป็นกุศลที่ดีทีเดียว
วันนี้เตรียมข้อมูลบรรยายต่อ พรุ่งนี้คงทำ presentation
