เช้าไปวัด แล้วรีบไปคุมสอบ วันนี้เสร็จครึ่งวัน กลับมาพาโปเต้ไปหาหมอตามนัด ปรากฎว่าหมอปิด เลยพากลับ มาถึงบ้าน หมอก็โทรมาเพิ่งมาเปิดคลีนิก หมอถามอาการเราบอกให้ฟังหมอก็บอกว่า ไม่ต้องมาก็ได้ กินยาที่ให้ก็จะดีขึ้น ค่อยพาไปให้ดูเมื่อยาหมด
วันนี้ก็ยังคงห่วงเขาอยู่ เอาตับให้กิน เย็นกินไก่ เห็นเขากินได้ เห่าเสียงดังได้ก็สบายใจ หายเครียด บอกน้องว่าเรื่องหมาๆน่ะเครียด เพราะเขาดูแลตัวเองไม่ได้ เราต้องดูแลเขาให้ดีเท่าที่ทำได้ เรื่องตัวเองไม่เครียด เพราะชีวิตเดินตามทางธรรมที่ถูกต้อง มีอะไรที่กระทบก็ปรับปกติได้ มันก็เป็นเช่นนั้น ใครทำกรรมใดคนนั้นก็รับไปเอง ช้าเร็ว เราไม่ต้องไปร้อนรน กรรมของเราเองก็มี ทุกคนเกิดมาเพื่อทำในสิ่งที่ดี ถูกต้อง เป็นประโยชน์ ถึงเวลาทุกคนก็มีจุดหยุดอันเดียวกัน แต่ไปในที่ต่างกัน
เย็นลูกศิษย์ จี โทรมาคุย เราแวะไปคุยกะกี แปะกลับมาพอดีเลยเล่าเรื่องข้างบ้านให้ฟัง link พาไปดู
วันนี้ข้างบ้านต่อหลังคาข้ามแนวกำแพงออกมา ชนกับเชอร่าที่เรากั้นไว้ฝั่งด้านเรา (เหลือกำแพงให้เขาทั้งหมด) มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิด มันเป็นกติกาสังคมที่คนธรรมดาทั่วไปก็รู้ว่าไม่ควรทำ แต่นายสัจเขาช่างทำได้ ไม่น่าเชื่อ เราเลยไปถามช่างที่ทำว่าเขาสั่งให้ทำแบบนี้หรือ ถ้าไม่ไช่ก็ขอให้เลิกเถอะ ถอดออก เลื่อนเข้าไป เพราะน้ำจะกระเด็นเข้ามาทั้งหมด และให้เขาลองราดน้ำดู ปรากฎว่าไม่ทันกระเด็น เพราะไหลย้อยเข้ามาในเชอร่าทั้งหมดเพราะเขาเอาหลังคาชนติดจนไม่มีช่องเหลือ นี่เป็นความน่าเบื่อ เราโดนแบบวันนี้ก็มาหลายเรื่องแล้ว ทนได้ก็ทน ไม่อยากทนก็ต้องทน แต่ถ้าเกินไปจนน่าเกลียดมา และเป็นปัญหาอนาคต ก็ปรามขอกัน เบื่อความเห็นแก่ตัวของคนจริงๆ มากเกินไป จนขาดมรรยาทสังคมที่ดี
