ไปกทม. เพื่อพบพนักงาน...ต้องไปอยู่ท่ามกลางที่ๆรู้สึกขยอง เหมือนที่มีคำถามว่า "อยู่ท่ามกลางกองขี้ทำอย่างไรไม่ให้เหม็น..." ก่อนไปกลับมาต้องรดน้ำมนต์ การเข้าไปอยู่ในที่อโครจร ยิ่งผ่านไปในท่ามกลางพวกพร่องศีล ทำให้ตัวเราหมอง เหมือนเดินผ่านเข้าไปในฝุ่นออกมาก็ต้องติดฝุ่น ก็จะต้องเอาฝุ่นออก คนดีก็คงมีบ้าง แต่วันนั้นไม่มีเวลากรอง กลุ่มเพื่อนพ้องน้องพี่ระดับกลางมากันครบ ระดับใหญ่กว่านี้บอกไม่ต้องมารอฟังข่าวดีกว่า ส่วนระดับลูกน้องจะให้ปิดสำนักงานจะขนมาดูหน้าพวก...เราบอกไม่ต้องนานๆมาที เสียดายที่ไม่ได้เปิดห้องบรรยายแบบที่ตั้งใจ หุหุ
เสร็จสี่โมงเศษด้วยความสนุกสนาน นัดพบกับอีกกลุ่มที่เพิ่งว่างเย็นไปทานข้าวฉลองที่เราได้ไปในที่ไม่อยากไป คนที่อยากไปเดินเล่นที่นั่นกลับไม่ว่างไป ฉลองต่ออีกวันเพราะหลายกลุ่มอยากรู้เรื่อง เลยบรรยายเล่าละเอียดยิบ
กลับมาที่นี่เมื่อเช้าสอนเด็กก็เล่าเรื่องการก่อกรรมชั่วของสริตาและตำรวจโอฬารให้นักศึกษาฟังภาคสองต่อ สนุกสนานปนความสมเพชในครอบครัวของเขา มีเด็กถามว่าเขาอดหยากมากหรือ..เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงได้แต่บอกว่าเรื่องนี้ตั้งสมมุติฐานว่าพ่อแม่เป็นตัวอย่างของลูก หรือไม่ก็ไม่ได้สั่งสอนลูก ไม่งั้นไม่โลภเข้ากระดูกได้ใจขนาดนี้
เมื่อวานมีเพื่อนๆโทรมาถามหลายคนจนค่ำ ขอบคุณ ความเป็นเพื่อนจริงๆ
