ช่วงสองสามวันนี้เร่งเขียนเอกสารแบบหัวเป็นเกลียว คั้นทุกอย่างเท่าที่เวลาเหลือ เอาเวลาเป็นตัวคั้ง ต้องต่อโต๊ะขยายออกไป วางเอกสารค้นคว้า ทำได้เสร็จตามเวลา แม้ว่าอยากเขียนเพิ่มก็ทำไม่ได้เพราะล้า และหมดเวลา นี่ต่อเวลารอบสองเพราะจริงแล้วต้องส่งอาทิตย์ก่อน เมื่อวานทำงานช่วงเย็นจนหัวร้อน รู้สึกว่าถ้าต่อสปริงหลุด เลยพักแบบทันที เดินไปหาของกินดีที่สุด เบี่ยงออกจากความคิด เรื่องที่กำลังทำ นั่งกินขนมแบบไม่มีอะไรค้าง ใช้สมาธิตัดแยกจิตออกจากงานทันที ได้ผล อาการทุกอย่างเหมือนปิดเครื่องทันที ดีกว่าชะลอเครื่อง ตอนแรกลองชะลอเครื่องสักครู่แล้ว ปรากฎว่าเครื่องมันเริ่มอืด สับสนแบบไม่รู้จะทำอะไรดี หาอะไรไม่เจอเพราะกองไว้เยอะจนจำไม่ได้ จริงๆถ้าสมองยังไม่ล้าจะหาได้แบบปกติ รู่ตัวมีสติว่าต้องหยุด ควรหยุดแบบทันทีจะได้ไม่ล้าต่อ ก็ต้องปิดสวิตท์ เราใช้อึดแบบเดิมปิดแล้วลุกขึ้น ไม่มีอะไรในหัว clear mind ได้หมด ดูหนังเกือบชั่วโมง กลับมานั่งทำงานต่อ fresh เหมือนตอนเช้า ก็เพิ่งรู้ว่าการฝึกก็สำคัญแต่การรู้จังหวะที่นำมาใช้สำคัญกว่า เมื่อคืนถ้าฝืนทำต่อคงแย่แน่ ...
วันนี้เช้าจัดส่งเอกสารไปเรียบร้อย วันนี้นศ.บอกมาว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ดรอปได้ ขอทราบคะแนนเลย เพิ่งสอบไปเมื่อเย็นอังคาร เลยต้องรีบตรวจทันที อ่านง่ายเพราะเด็กไม่ค่อยตอบข้อเขียน ผ่าน 11 คนจาก 27 คน เฮ้อ!! ไม่รู้จะดรอปกี่คน สมัยก่อนเด็กจะขยันเรียนเพิ่มขึ้นเพื่อชดคะแนนแต่เด็กรุ่นใหม่คะแนนตก ถอนเลย แปลก??
วันนี้เย็นพักผ่อนสบายๆ
