วันจันทร์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

16-17 Nov: ของจริง


เมื่อวานมีหลายงานเลยเหนื่อย กลับบ้านค่ำแล้ว ทำงานเอกสารต่อจนเกือบเที่ยงคืน ไมค์ส่งรูปมาอีกต้องช่วยเก็บเข้าอัลบั้มให้

เช้าไปร่วมบวชพระเพราะกีและแปะเป็นเจ้าภาพให้ ก็ช่วยถ่ายรูป ส่งผลบุญให้ทั่ว ตลอดจนโอฬารและสริตาเช่นเคย แต่น่าจะยาก เราได้ข้อคิดมาใหม่เรื่องเมตตา และอภัย ที่ทำให้เราไม่โต้ตอบสองสามีภรรยาที่สามารถระบุได้ว่า "เลวจริงๆ" มากด้วย เพราะตอนนี้มีคนช่วยยืนยันพฤติกรรมให้รู้แล้ว ตอนนี้รอบตัวเราทั้งเพื่อนและผู้ที่เขาไปรบกวน ต่างบอกเราเป็นเสียงเดียวกัน....ตอนนี้เราก็เข้าใจแล้ว ยิ่งเมื่อได้ยินเรื่องกรรมแล้วน่ากลัวแทนลูกเมียเขาจริงๆ กรรมชั่วนี่ติดจรวด แต่จะมาไม่หยุดเมื่อเริ่มตอบสนองพวกเขาหากไม่หยุดต่อกรรม เวลารู้เรื่องจริง มันน่ากลัวกรรมนะ

เมื่อวานได้เรียนรู้เรื่องใหม่ๆอีกหลายเรื่องจากผู้รู้ เป็นเรื่องที่ไม่สามารถหาอ่านจากหนังสือได้ เราเองก็ต้องอาศัยความจำเป็นตัวเก็บ แต่หากจะลืมไป มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
วันนี้มหาลัยสอบวันแรก เราเตรียมข้อสอบ

บ่ายไปเยี่ยมผอ.เชิด อจ.ใส่ท่อแล้ว อจ.เลือกเอง แต่อจ.อยากกลับบ้าน มันก็ขัดแย้งอยู่ มัทก็น้ำตาซึม เราเข้าไปบอกอจ.ให้รับรู้ว่าเราสวดมนต์ให้คุณพระคุ้มครองอาจารย์ทุกเย็น ให้อจ.เข้มแข็ง และก็เราจะไปกราบอจ.ที่บ้านในวัน...เหมือนทุกปีนะ อจ.บีบมือตอบรับ พยายามยิ้ม ลืมตาดู เราอยู่สักครู่ประมาณ 15 นาทีกลับ พระอจ.ไปเยี่ยมด้วย มัทดีใจจนน้ำตาซึมเลย