เช้าไปวัด วันนี้ดร.กรณ์มานั่งบ่นให้ฟังแต่เช้า อยากลาออกจากหน.โปรแกรม...เป็นครั้งที่ห้าสิบแล้วกระมัง จนเราแซวทุกครั้งเหมือนกันว่าไม่มีใครห้ามก็แค่ยื่นใบลาก็จบ ใครก็ตามได้ขึ้นหลังเสือแล้วก็ยากจะลง มันก็แปลก เขาจึงบอกว่ากิเลส ความทะยานอยาก การติดยึด มีตัวตน เป็นอะไรที่ละได้ยากนัก แล้วก็บ่นทุกข์ๆๆ ไม่รู้จบ แค่วางก็เบาแล้ว ....ก็ไม่เข้าใจนะ ก็แค่วางทำไมทำได้ยากจัง หุหุ
วันนี้ให้นศ.เสนอ biogeochemical cycle กลุ่มละเรื่อง อยากจะเอาปิ๊บคลุมหัวแบบอ.สุกรีจัง เฮ้อ!! กรรมของครูแท้ๆ
วันนี้ขึ้นรูปคนเกษียณปีนี้ บอร์ดใหญ่มาก มีห้าคน เป็นเรื่องขำกลิ้งของหลายๆคนมากว่า ปีนี้คนเหนียวทั้งสิ้น จัดงานเสร็จก็ไม่ไปไหนเพราะต่ออายุโดยจองตำแหน่งไว้แล้วทั้งสิ้น จัดพิธีกรรมเลี้ยงส่งตามธรรมเนียม แล้วก็นั่งอยู่ต่อ น่าเอ็นดูจริงๆ อายุที่ควรได้พักผ่อน มองหาเส้นทางธรรม ลดกรรมที่ได้ก่อมาชั่วชีวิต หาเส้นทางเดินช่วงสุดท้ายที่สงบ เย็น และเป็นสุข...แต่หลายคนที่ผ่านมาไม่มีที่ไป ต้องวนเวียนในตำแหน่ง และเงินรายได้หลายรูปแบบ ไม่รู้จะเอาไปใช้สบายๆตอนไหน น่าเห็นใจจริงๆ
[กะ-เสียน] (สก. กฺษีณ มค. ขีณ) ก. สิ้นไป, หมดไป ขีดขั้นอายุ เช่น ปลดเกษียณ คือ ปลดจากงาน เมื่ออายุครบ ๖๐ ปี เรียกว่า เกษียณอายุ ( แต่ที่นี่คำนี้แปลว่า ...เริ่มต่ออายุทำงานตอนบั้นปลาย เพราะคนที่มีตำแหน่งขยันยังอยากทำต่อ จริงๆน่าจะให้ต่อได้โดยไม่รับเงินพิเศษอะไร นอกจากเงินบำนาญ จะได้คนที่รักชาติตัวจริงๆ หุหุ) แต่มีหลายคนในสังคมหลังเกษียณที่ยังคงทำประโยชน์ดีๆให้สังคมมากมาย เพราะคนเหล่านั้นมีจิตสาธารณะและมีความสามารถที่เป็นประโยชน์จริงๆ อันนั้นก็แล้วแต่สถานการณ์ โอกาส ...
มีการ์ดแจ้งกำหนดพิธีกรรม (ตั้งใจเขียน) ทั่วสถาบันใส่ซองสวย มีคนถามว่าต้องใส่ซองเท่าไหร่ เรานึกว่าถามเล่นๆ ปรากฎว่าคิดจริงเป็นที่ขบขัน.....
