เมื่อวานตอนสายเอาอาหารไปถวายพระและแม่ชีใหญ่ที่สถานธรรม คุยเรื่องชาบูให้ท่านแม่ชีฟัง ท่านเตือนเรื่องการติดภพ แลัวก็เล่านิทานชาดกให้ฟังหลายเรื่อง ...
กลับบ้าน เย็นออกมาเดินออกกำลังหลังจากไม่ได้เดินมานาน มีคนออกมาเดินเป็นเพื่อน ไม่ได้รู้จักกัน เขาคุยกันเราก็ฟังบ้าง ตอบเล็กน้อยบ้าง เดินแบบนี้ไม่ชอบนะผิดวัตถุประสงค์ที่จะฝึกจิตว่างแบบเดิน แต่ไม่เป็นไร วันไหนมีคนมาเดินด้วยถือเป็นความตั้งใจดีของเขาเพราะเขาบอกว่าเดินหลายคนไม่เหนื่อย และเดินได้นาน เอาเป็นว่าเดินได้ชั่วโมง กลับบ้าน เพลียเลย เข้านอนหัวค่ำ ไม่รู้เพลียเพราะฟังมากไปหรือเปล่า
วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน เป็นสุขอย่างยิ่งที่วันไหนไม่ต้องออกจากบ้าน อยากออกจากราชการก็เพราะแบบนี้แหละ จะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอก หากไม่จำเป็น อยู่กับธรรมชาติที่สงบเย็นในบ้านดีกว่าเยอะเลย รอ รอ รอ!!
วันนี้เขียนหนังสือต่อทั้งวัน ดูกวนอู สงสารหมอฮัวโต๋ และเมื่อวานดูกำเนิดฉินซีตอนจบ ดูเรื่องนี้ได้ข้อคิดตลอด บางครั้งก็หวนมาคิดนะ อะไรคือถูก หรือ ผิด กันแน่ เป็นเรื่องทำใจยากจริงๆ สำหรับคนที่ตัองตัดสินใจในเรื่องของชาติ ดูแล้วบางทีต้องพยายามเข้าใจสิ่งที่เขาทำโดยดูที่เจตนาของเขา..ดูละคร สอนใจตัว
