เมื่อวานกับวันนี้ลางาน คุณประดับมา เลยนัดกันไปทำหลายธุระ เรียบร้อยด้วยดี ทุกอย่างราบรื่น ก็เป็นไปด้วยบุญกระมัง วันนี้เลี้ยงเพลพระทั้งวัด กีเป็นคนปรุงทุกอย่าง เราได้แต่ช่วยเล็กน้อย ช่วยกินมากกว่า รับบุญทั่วถึงกัน
วันนี้เช้าไปวัด ไปศาล นายโอฬาร นางสริตา ลูกสอง แม่พ่อ สามรุ่นมาหมด เห็นภาพนั้นแล้วเศร้าใจเล็กๆที่เขาไม่น่าเอาพ่อแม่ที่แก่มากแล้วมาทรมาณ แต่หากมองอีกภาพคือพ่อแม่แก่คู่นั้นทำไมยอมให้ลูกทำในเรื่องผิดเรื่องชั่วเช่นนั้น เลี้ยงลูกแต่ไม่ได้สั่งสอนอบรมมาจนตอนนี้สอนไม่ได้แล้ว ??? อีกภาพที่มองไปที่เด็กสองคนที่พ่อแม่เอามาร่วมรับกรรม รับรู้เห็นกิริยาโลภ หยาบของพ่อแม่ไม่รู้ว่าเด็กจะรู้สึกอย่างไร ก็เพิ่งรู้ว่าลูกสาวพิการลูกตา มองเห็นแต่ตาดำผิดที่ผิดทิศ เราไม่ได้มองแต่เพื่อนเห็น...วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องขอบคุณโอฬารที่ทำให้เราสอบผ่านไปอีกขั้นแล้ว มารไม่มีบารมีไม่เกิด ทำให้เราเข้าใจเรื่องที่อ่านมา แต่ไม่เข้าถึงความรู้สึกนั้นอย่างแท้จริง วันนี้รู้แล้วว่า "ได้ยินสักแต่ได้ยิน"จริงๆคืออะไร แล้วความรู้สึกที่ถูกต้องของอารมณ์นั้นอยู่ที่ไหน..และแบบทดสอบอารมณ์ที่ผ่านจากความตระหนักรู้แล้วเป็นอย่างไร
..ตอนนี้เราเรียนรู้แล้วว่าอารมณ์นิ่ง ที่เป็นผลจากการฝึกจิตเป็นประจำเป็นอย่างไร
บ่ายไปงานศพหลวงพ่อที่นครฯเพิ่งทราบข่าว ไปร่วมรดน้ำศพ ใจหายเมื่อทราบข่าว ท่านเป็นพระเถระที่มีความเมตตามาก จำท่านได้ติดตา รอยยิ้มที่อ่อนโยน เจอเมื่อไหร่ท่านยิ้มแย้มทักทายเสมอ ไปร่วมเป็นเจ้าภาพ กับพระอาจารย์ เลยช่วยจัดเก้าอี้ กวาดพื้นเพราะกรวดเล็กๆติดเท้าขึ้นมาเยอะ ประเคนของ ช่วยไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ร่วมทำบุญค่าจัดทำหนังสือที่ระลึก กลับมาก็ค่ำแล้ว วันนี้เป็นวันดีๆ ที่สอบผ่าน หุหุ
