วันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

19 Feb: ความสูญเสียที่ไม่สูญเปล่า



เมื่อวานเป็นอีกวันที่ได้ตอกย้ำความรู้สึกรังเกียจหลายสิ่งหลายอย่างของพวกที่ไม่สามารถมีสำนึกของการแยกแยะผิด-ชอบ ชั่ว-ดี ความโลภ-หลง พวกที่มีสมองแต่ไม่สามารถมีความคิดอิสระของตัวเองได้ ไม่มีใครสั่งให้ใครทำชั่วได้ ถ้าคนนั้นมีจุดยืนแห่งความดีที่มั่นคง ไม่มีข้ออ้างใดมาลบล้าง เราเชื่อเสมอมาว่าไม่มีใครผลักเราให้เอียงหรือล้มได้หากเรามีจุดยืนและหลักการที่มั่นคง เชื่อมั่นในความดี ความถูกต้อง ไม่หวั่นไหว...

เมื่อวานเป็นวันที่เราไม่มีสมาธิ เป็นห่วงทุกเวที เห็นความกระด้างในจิตของคนที่ทำปฎิบัติการต่อเพื่อนร่วมชาติที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย เขาแค่รักชาติ รักความถูกต้อง รักษาแผ่นดินที่อิสระงดงามให้ลูกหลานของพวกคุณด้วยในอนาคต (ใครเป็นคนยิง สั่งยิง ไม่ควรยืนบนแผ่นดินไทยแล้ว หากยืนอยู่ชีวิตที่เหลือของผู้นั้นก็จะเป็นชีวิตที่ตายทั้งเป็นแน่แท้ นรกจะอยู่ในใจจนวันตาย)  มวลมหาประชาชนที่เสียชีวิต 4 คนเป็นความสูญเสียที่ไม่มีวันสูญเปล่า เพราะชื่อและสกุลของพวกเขาจะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของการต่อสู้เพื่อความถูกต้อง เพื่อแผ่นดิน คุ้มค่าของการเกิดเป็นคน เป็นความภูมิใจของครอบครัว ของสังคมคนดีของแผ่นดิน ที่สำคัญการตายของเขามีคนที่ไม่ได้รู้จักเขาเลยโศกเศร้า สรรเสริญ ภาวนาให้พวกเขาได้สู่สุคติมากมาย ต่างจากคนหลายคนที่แม้มีลมหายใจแต่เหมือนตายทั้งเป็น เพราะมีชีวิตท่ามกลางเสียงก่นด่า สาปแช่ง ขับไล่ ฯ จากคนดีทั้งแผ่นดิน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าวันตายของพวกคนชั่ว เกิดมาหนักแผ่นดิน จะมีเสียงสาธุการดังเพียงใด ยินดีแค่ไหนที่แผ่นดินจะได้สะอาดเสียที

วันนี้เช้าไปตักบาตรอุทิศให้ทุกคนที่เสียชีวิต ค่ำนี้สวดมนต์ให้ และเมื่อเวทีปทุมวันยืนไว้อาลัยเราก็ยืนร่วมอาลัยด้วย ได้แต่ภาวนาให้พวกคนชั่วมีสำนึกที่ดีถูกต้อง ไม่ไช่เพื่อใคร ทำสิ่งดี คิดดี เมื่อใด พวกเขาก็จะหลุดพ้นจากบ่วงกรรม ลูกหลานจะได้รอดจากกรรมนั้นด้วย