เช้าไปวัด link พาพระอาจารย์ไปตรวจสุขภาพประจำปี เลยได้คุยกับจนท.ที่เคยอยู่กับหมอฟันมา ทำให้รู้เรื่องหมอฟันอีกหลายๆอย่าง ฟังแล้วก็ลำบากใจ หมอรุ่นใหม่ไม่ค่อยมีความอดทน ตั้งใจ ทั้งๆที่มีเครื่องมือทุ่นแรง เทคโนโลยีใหม่ๆมากหลายมาช่วย แต่กลับมีความใส่ใจคนไข้ ความประณีตน้อยลง และรายการยากๆลำบาก ต่อเนื่องบางคนก็ไม่อยากทำ เอารายการง่ายๆ แล้วได้เงินทันทีเป้นครั้งๆ จบ case ส่วนที่ตั้งหุ้นส่วนกันก็มีรายการเฉพาะทางเพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายมากขึ้น เมื่อวานก็บอก link ว่า ซี่บน 20,000 บาท ซี่ล่างรากฟันเทียมเริ่มที่ 50,000 และมีค่าใช้จ่ายระหว่างนั้นอีกอาทิตย์ละครั้ง แต่ไม่รู้ว่านานเท่าใดเพราะไม่สามารถคาดการณ์ได้ อันนี้เข้าใจ รวมแล้วฟันประมาณ 3-4 ซี่ ราคาไกล้แสน เลยสงสัยว่าคนยากจน เขาจะทำยังไงคงต้องปล่อยให้เจ็บ ถอนและไม่ต้องทำอะไร ?? เปลี่ยนข้างเคี้ยวหรือ?? รู้อย่างงี้สมัยก่อนเรียนทันตแพทย์ก็ดี จะได้เป็นหมอฟันของคนยาก หุหุ
เรโอ หมาที่ไม่มีเจ้าของ พม่าดูแลจนรถเฉี่ยวชน คนเขาเลยยกให้เพราะมาทักทาย
พระอาจารย์ตอนบิณทบาตเสมอ
สายเอกมาทำงานก็คุยเล่าเรื่องขบวนการขโมยข้าวสารวัด แบบกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา เราฟังแล้วเศร้า ที่กิ่งเล่าเพราะรู้เห็นมากับตาก็แย่พอแล้ว นี่คนในรู้เห็นเป็นใจทั้งทางตรงและทางอ้อมอีก เลยน่าเศร้ามากขึ้น เราก็ได้แต่พูดกับเอกเขาว่า "ไม่เป็นไรหรอกใครที่ขโมยของวัดไปขาย ไปให้ญาติพี่น้อง กินไปทำไปชาตินี้ไม่นานก็เจ็บป่วยเรื้อรัง ทำมาหากินไม่ขึ้น เดือดร้อนไม่สิ้นสุด ...ส่วนชาติหน้าไม่ว่าเชื่อหรือไม่ก็ไม่เป็นไร แต่มีนรกภูมิเป็นที่ตั้ง และคงได้เป็นเปรตวัด" ...... คราวหน้าเวลาเราอุทิศบุญในวัดคงต้องบอกว่า "ยกเว้นเปรตที่ขโมยของวัดไม่ว่าทางตรงหรืออ้อม ไม่ให้ได้รับบุญ" หุหุ... ซือฝูสอนให้เมตตาไม่มีเงื่อนไข แต่เรามักหมั่นไส้พวกที่อกตัญญู อยู่วัด วัดเลี้ยง เจ้าอาวาสดูแลอย่างดี แต่ยังสู้หมาวัดไม่ได้ ที่มันกตัญญูรู้คุณ ไม่กัดเจ้าของ ทำตัวให้เป็นประโยชน์ ที่สำคัญคือความซื่อสัตย์ที่เหนือว่าคนวัดหลายๆคน
แอบนึกเกรงว่า คนวัดประเภทที่ละเลยไม่กตัญญูต่อข้าวแดงแกงร้อน กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ขโมยของวัด ตายไปจะกลายเป็นเปรตวัด ส่วนหมาวัดทำหน้าที่ดีซื่อสัตย์ กตัญญูเลยได้เกิดเป็นคนวัดอีก และหากไม่ทำบาปทำอกุศลกรรมก็คงไม่ต้องเวียนมาเป็นเปรตวัด หุหุ
