เช้าไปวัด วันนี้มีนัดต่อจากเมื่อวาน ด้วยความตรงไปตรงมาและรักษาคำพูดทั้งของตัวเองและผู้อื่น ทำให้ต้องเจอเรื่องที่ไม่คาดคิด ได้เรียนรู้อะไรมากมาย ที่สำคัญทำให้ยอมรับว่าบางสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนล่วงหน้า เพื่อเตรียมฝึกเราในภายภาคหน้าให้สามารถเผชิญทุกอย่างด้วยความปกติ และมีสติในทุกขณะ ที่สำคัญคือลดการปรุุงแต่ง ทำให้ไม่ต้องทุกข์ รักษาจิตให้ปกติ เหมือนต้องหัดว่ายน้ำแต่ไม่รู้ว่าทำไม จนวันหนึ่งตกน้ำทำให้รู้ได้ว่าการฝึกว่ายน้ำในครั้งนั้นมาช่วยชีวิตเราในครั้งนี้...ขอบคุณวันนี้ที่ทำให้เรารู้ว่าการฝึกตัวเองของเราในหลายปีที่ผ่านมา ได้ซึมเข้าในจิตวิญญานได้ดีพอที่จะนำเอาออกมาใช้ได้อย่างเป็นธรรมชาติ และที่สำคัญไม่ทุกข์นัก มีจิตตกเป็นบางครั้งช่วงสั้นเท่านั้น แต่สามารถประคองหยุดปรุงแต่งได้ในที่สุด
สัจจะบารมีนี่สำคัญมากจริงๆ...เสร็จทุกอย่างตอนเย็นมากแล้ว ไปหาท่านกอบเอาเอกสารที่ทำถวายไปให้ นั่งคุยเรื่องต่างๆที่พบเจอมา ท่านเลยประพรมน้ำมนต์ให้ และสั่งว่าให้ต่อสู้กับคนเลวและความเลวต่อไป อย่าได้ท้อถอยยอมแพ้เป็นอันขาด..
ค่ำนี้รู้ข่าวคุณมนินทร์ ปัจจักภักติ์ (เสี่ยอู๊ด) เสียชีวิตแล้ว ท่านสนิทกับม่าม้า ก๋ง ยาย ตอนหนุ่มๆท่านหล่อมาก เป็นคนใจดี ใจบุญ ตั้งแตรุ่นพ่อของท่านที่ตั้งโรงทานแจกข้าว ยายเล่าเรื่องคุณงามความดีของท่านขุนหลวงประจักษ์ให้ฟังบ่อยๆ..ผ่านจากรุ่นพ่อมาสู่รุ่นคุณมนินทร์ ได้สืบคุณงามความดีต่อ ท่านให้ทุนการศึกษาในนามของสกุลให้กับหลายแห่งตั้งแต่เรายังเด็กก็รู้จักชื่อท่าน ม่าม้าเคยพาไปเจอหลายครั้งสมัยที่ท่านบริหารธนาคารกรุงเทพพาณิชย์การ หลังจากธนาคารเลิกกิจการเราเองก็ไม่ได้เจออีก ผู้ใหญ่เขาก็ยังคงติดต่อกัน แต่เรากับรุ่นลูกไม่เคยรู้จักส่วนตัว ก็หมดรุ่นกัน แต่เราได้ยินข่าวจากเพื่อนที่ทำงานในกิจการของลูกๆท่านเท่านั้น
