เช้าตักบาตรให้น้าแดง วันนี้ครบ 50 วัน ไปวัด ไปร้านกล่องพลาสติก ไปมหาวิทยาลัย ลองใช้สิทธิ์สแกนสาย ก็ดี แต่คงไม่ใช้ถ้าไม่จำเป็น พรุ่งนี้จะถ่ายประกาศมาเก็บไว้ วันนี้ battery หมดแบบในหนังเลย พอจะเก็บภาพ มันฟ้องเลย low batt. เจอขวัญ หนูนา เตรียมต้นฉบับที่แก้ให้เราตรวจ
ไปตึกเตรียมสอน เตรียมเอกสาร ได้ 4 ชุดในเวลาครึ่งชม. สมาธิจัดเลย เข้าสอนได้ไม่นานไฟฟ้าดับ เลยสอนแบบแห้งๆไป ไม่เป็นไร นศ.สนใจเรียนเป็นพอ
เย็นไปซื้อของเตรียมจัดชุดไทยธรรม ต้องค่อยๆสะสม คงต้องทำอีกหลายวัน
เจอหนูจี เลยหยุดคุยกัน พาดพิงไปเรื่องงานในคณะที่แย่กว่ายุคก่อนมาก ตอนนี้รองคณบดี 2 ฝ่ายแล้วที่ทำงานผิดพลาดและทำไม่เป็น เพราะหัวหน้างานไม่เคยทำงานประกันคุณภาพมาก่อน ต้องให้อจ.ที่เข้าประชุมและจนท.สนง.สอน แต่ก็ไม่รู้เรื่องอีกได้แต่เงียบ เฮ้อ!! งานนี้เหนื่อยใจและละอายใจแทนหลายคนที่ทำงานไม่เป็น ทำไม่ได้ แต่ไม่รู้ตัว บางคนรู้ตัวแต่หาทางลงไม่ได้ ด้วยหลายเหตุผลและความจำเป็นอันนี้ยิ่งน่าเอ็นดู..แล้วอยากบอกจริงๆเหมือนกันว่ายังไงการรู้จักพิจารณาตัวเองก็ยังดีกว่าถูกสังคมช่วยกันลุ้นว่าเมื่อไหร่จะออก..เสียที!! งานนี้เราก็ได้แต่อยู่ห่างๆบอกตัวเองว่า ตนเตือนตนไม่ได้ ใครจะเตือน และคนที่ประสบความสำเร็จคือ คนที่รู้กำลังความสามารถของตัวเอง และรู้ว่าเมื่อไหร่ควรทำอะไร ที่สำคัญคือการรู้จักลงหรือถอยเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะกับหน้าที่นั้น..หรือทำงานไม่ได้จริงๆ ดีกว่าอยู่แล้วทำให้ตัวเองด้อยค่ามากขึ้นทุกวัน และงานส่วนรวมก็เสียหาย
