วันอาทิตย์ที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

14 July: ความแตกต่าง


เช้าไปวัด วันนี้คุณนายแป๊ด ทำบุญครบรอบปีการจากไปของท่านนายอำเภอธนพล เราจดในปฎิทินไว้ แต่ไม่ได้ไปร่วมเพราะคาดว่าคงมีคนมามากเลยได้แต่ระลึกถึง ..เอาขนมเค็กไปถวายพระอาจารย์ พระใหญ่ ท่านสมบูรณ์ และท่านวัดดอนกะถิน

วันนี้ช้อนลูกน้ำให้ปลาหางนกยูงกิน และก็เอาปลา 9 ตัวปล่่อยลงในอ่างบัวให้ลูกน้ำกิน หุหุ ลูกน้ำยุงมากจริงๆ ต้องไปหาทรายอะเบทมาโรยบ้างแล้ว

ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นอันเพราะเมื่อยแขนมาก อันเนื่องจากอาบน้ำให้เจ้าหนูรอตไวเลอร์ และหมาใหญ่เจ้าโปเต้ หมดแรงไปเลย  เย็นหยีฝากมะม่วงมาให้

เย็นดูรายการ "ดูให้รู้" ช่อง PBS ดีมากเขาพาไปดูการจัดการเรียนการสอนระดับอนุบาลของโรงเรียนในญี่ปุ่น ดูแล้วไม่แปลกใจว่าทำไมเขาจึงสามารถทำให้คนในชาติมีวินัย มีความเคารพกันและกันมาก...การสอนให้เด็ก 4-5 ขวบเรียนรู้การทำกิจกรรม และรับผิดชอบงานทุกวัน ทำให้ฝังสำนึกที่รับผิดชอบ ดูแลตัวเองและดูแลพ่อแม่ได้ ต่างกับเด็กไทยที่พ่อแม่โอ๋ตามใจเป็นคุณหนูแท้ เทียม จนเติบมาเป็นภาระของครอบครัวและสังคม หลายคนที่หลงดารา หลง..ตามกระแส จนละเลยบุพการีในครอบครัว ขาดระเบียบวินัยมาก  ครูของเขาเวลาสอนที่เราดูแล้วทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ไช่เป็นแค่ครูสอนเด็ก แต่เขากำลังถ่ายทอด และสร้างจิตวิญญาณให้กับชาติของเขาในรุ่นต่อๆไปเลยทีเดียว  ....ตอนเช้ามาถึงโรงเรียนเขาจะให้เด็กแบ่งกลุ่มกันทำงาน บางคนรดน้ำต้นไม้ บางคนต้องช่วยกันเปลี่ยนกระดาษทำความสะอาดกรงหนูพุก หวีขน เติมอาหาร โดยแบ่งหน้าที่กันทำ  เที่ยงเด็กจะเอากล่องอาหารของที่บ้านที่คดห่อมากินกัน โดยมีคนทำหน้าที่เช็ดโต๊ะ รินน้ำดื่มให้เพื่อน เก็บกวาด ซึ่งเด็กเหล่านี้บอกว่าเมื่อกลับบ้าน เขาได้ช่วยพ่อแม่เช่นกัน  ...ทุกเย็นก่อนเลิกเรียนเด็กๆจะออกมาสรุปพูดหน้าห้องว่าวันนี้เขาประทับใจอะไรบ้าง ใครทำให้เขาประทับใจบ้าง เพื่อสอนให้เด็กเห็นคุณค่าของการทำความดี และเวลาเลิกเรียนครูจะมาพบผู้ปกครองพร้อมสรุปว่าวันนี้เด็กๆได้เรียนรู้อะไร และใครได้ทำอะไรดีๆที่เพื่อนชมเชยบ้าง...ท้ายสุดเขาสรุปว่า" เด็กเล็กจะพัฒนาด้านจิตใจ และร่างกายมากกว่าวิชาการ เพื่อเป็นพื้นฐานที่ดีตลอดชีวิต"    ครอบครัวญี่ปุ่นเขามีความตั้งใจ เอาใจใส่ตั้งแต่เด็กเล็ก สร้างระเบียบวินัยตั้งแต่ที่บ้าน ต่างจากครอบครัวไทยส่วนมากที่ทุกอย่างไม่ว่ามีจนตอนนี้โอ๋ลูกตามใจ ขาดวินัย จนเด็กแทบไม่รู้จักการช่วยเหลือคนในครอบครัวกันแล้ว เอาแต่ใจตัวเอง สนใจแต่เรื่องของตัวเอง....ส่วนเล็กๆแค่นี้ก็คงมองเห็นความแตกต่างอะไรบางอย่างของเด็กไทยและเด็กญี่ปุ่นแล้ว และสะท้อนไปถึงอนาคตของชาติด้วย