เมื่อวานเช้าตักบาตรอุทิศให้วาวาด้วยปาท่องโก๋ เพราะวาวาชอบมาก วันนี้เช้าตักบาตรอุทิศให้ครูบาอาจารย์ทั้งหลายด้วย..
เมื่อวานเย็นไปซื้ออุปกรณ์ไฟฟ้ากับเพื่อน แวะทานอาหารเย็นแบบเบาๆ เดินดูของจนเพลินรู้ตัวอีกทีเกือบ 3 ทุ่ม ร้านหนังสือที่เราไปยืนอ่านปิดไฟเตือนให้รู้ว่าหมดเวลา เลยรีบกลับกัน
วันนี้พระอาจารย์ให้ช่วยเอามังคุดมากมายห้าลังไปให้โรงเรียนคนตาบอด
บ่ายจัดการเรื่องตำแหน่งอจ.ใหม่ที่คณะยังมีปัญหาอยู่ มีคนประเภทขัดขวางอะไรก็ตามที่จะก่อให้เกิดประสิทธิภาพการทำงานของสาขา ไม่เข้าใจ แต่เวลาจะยัดเยียดอจ.เส้นเข้ามา ไม่เคยต้องถามหรือตรวจสอบอะไรเลย ตรงสาขาหรือไม่ก็"ครับผม"อย่างเดียวจริงๆ คงเป็นจิตที่คับแคบโมหะจริตและมืดมนของ เขานี่เองที่ทำให้เขาเรียนปริญญาเอกไม่จบ มีอุปสรรคตลอดตั้งแต่การขัดแย้งกับอาจารย์เขาเพราะอีโก้ในตัว ตอนนั้นเราไม่รู้ก็ให้คำแนะนำไปแต่ไม่รอด เพราะเขาทำไม่ได้ เปลี่ยนตัวอาจารย์ แต่ท้ายสุดก็ไม่รอดเพราะความคับแคบในตัวเขาเองสุดท้ายกรรมก็ทำให้เขาไม่จบ ปิดฉากชีวิตการศึกษาไปอีกบท หลังจากปิดฉากชีวิตครอบครัวไปหนึ่งบท ชีวิตเขาโชคดีมีโอกาสได้ทำง่นในตำแหน่งที่เขาเคยไฝ่ฝันมาตลอดเพื่อลบคำสบประมาทจากหลายคนที่เคยรู้ประวัติเขา จนเขาชนะการเลือกตั้ง และผ่านการคัดรอบสุดท้ายโดยกลยุทธ์ของภรรยาและคำสัญญาที่คนมีคุณธรรมจะทำไม่ได้......ในที่สุดเมื่อไม่นานตอนที่จะยัดเยียดอจ.เส้นคนหนึ่งเข้ามาเขาไม่ถามสาขา แถมยังบอกหน.สาขาอีกว่า"ไม่ตรงสาขาก็ไม่เป็นไรเปิดหนังสืออ่านก็ได้แล้ว" แปลกใจมากที่คำพูดนี้ออกจากปากเขาคนนี้ แค่นี้เราสามารถมองเห็นเส้นทางกรรมที่เขาจะเผชิญต่อไปได้แล้ว น่าสงสารชีวิตหลังเกษียณของเขาจริงๆที่จะไม่เหลือความภูมิใจอะไรเลย และไม่มีอะไรเป็นคำสรรเสริญเมื่อเขาออกไป ช่างน่าสงสารจริงๆ มีโอกาสทำในสิ่งดี และถูกต้องแต่กลับไม่ทำ
