เช้าไปวัด เตรียมประมวลการสอนเสร็จหมด ส่งให้จนท.ส่งพิมพ์ เตรียมสอนต่อ อ่านข้อมูลไปด้วย
ค่ำนี้ตั้งใจไปงานสวดศพอาจารย์ดรุณี นุตริยทัศน์ ปรากฎว่าไปถึงวัดงงมากว่าทำไมมืดจัง ปรากฎว่าเผาไปแล้วบ่ายนี้เป็นความผิดของเราที่เชื่อความจำความจำตัวเอง ว่าเผาวันเสาร์ แย่มากจริงๆอันที่จริงการ์ดตั้งตรงหน้าโต๊ะ ไม่หยิบมาดู เมื่อวานเหนื่อยมากไป ตั้งใจว่าจะไปเลยผลัดมาเป็นคืนนี้ และช่วงกลางวันก็คิดถึงอาจารย์ขึ้นมาสี่ห้าครั้ง ไม่เอะใจ นี่ถ้าหยิบการ์ดมาดูก็คงรีบไปแล้ว แย่มากเลยเรา...ยังไงก็ดีที่ได้ไปแล้วครั้งหนึ่ง
ได้ยินข่าวเครื่องบินตกอีกแล้ว มาเลเซีย 2 ครั้งแล้ว ทั้งหาย และตาย ไม่รู้ว่าทำกรรมอะไรมาพร้อมกันเช่นนั้น เราว่ารู้ว่าเครื่องตกยังดีกว่า 370 ที่หายไป สำหรับคนที่เป็นญาติคงทุกข์มากตราบเท่าที่มีลมหายใจเพราะต้องตั้งความหวังว่าวันหนึ่งเขาอาจกลับมา หรือไม่ก็ป่านนี้เขาเป็นไง อยู่ที่ไหน สารพัดคำถาม ยากจะทำใจจริงๆ รู้สึกเห็นใจทุกคนมากจริงๆ อ่านหลายข่าวที่สูญเสียลูกไปสองคน หน้าตาน่ารักมาก วัยกำลังมีอนาคต เฮ้อ !! ชีวิตนี่ช่างอนิจจังไม่เที่ยง..อยากให้หลายๆคนได้บทเรียน เราโชคดีที่ยังมีลมหายใจ เพียรเร่งทำกรรมดีไว้เถิด ชีวิตนี้สั้นจริงๆ
