เช้าตักบาตรให้วาวา ไปวัด วันแรกที่ไม่มีวาวา วิ่งออกมารับหรือนอนกระดิกหางรอ มองไปตรงที่เขาเคยนอนแล้วใจหายขึ้นมาแวปหนึ่งต้องรีบวางไม่งั้นน้ำตาจะไหล ความคุ้นเคยที่รู้จักกันและเรียกเขาทุกครั้ง ที่เจอกัน วาวาชอบให้เกาท้องมาก วันก่อนที่จะตายก่อนเรากลับก็เกาท้องให้เขา เขายกขารับการเกาท้อง เป็นความสุขเล็กๆที่ให้เขาได้..ภพหน้าใดๆเราจะได้พบกันอีก
วันนี้นัดนศ.ตั้งแต่เช้า จัดการเรื่องลงทะเบียนให้พวกเขาจนเรียบร้อย จัดห้องพักเคลียร์ขยะกระดาษ เอกสารต่างๆ รู้สึกเหงาขึ้นมาเป็นระยะเพราะใจหายที่เปิดเทอมนี้คนเก่าๆหายไปหมด เหลือคนรุ่นใหม่ๆ..ตอนนี้สภาพเหมือนตอนไปอยู่ตปท.ใหม่ๆเลย...
เย็นจะกลับเจออภิชาติเขาบอกมีเกษียณห้าคน ฟังชื่อของคณะวิทย์สองคนแล้วรู้สึกดีใจหากเกษีนณจริงคงทำให้คณะเจริญขึ้น มหาวิทยาลัยคุณภาพบางส่วนน่าจะดีขึ้นเพราะแย่ขนาดสองคนนี้มีน้อยแล้ว อยู่เพื่อเงินตำแหน่งงานทำไม่เป็น ไม่มีสภาพอาจารย์มานานแล้ว สำนึกความเป็นครูหายไปด้วยอำนาจเงิน น่าเศร้าจริงๆ..การศึกษาไทย
เย็นเพื่อนส่งเรื่องมงคลมาให้ แต่ตัดสินใจอยู่แปลกดีบางครั้งเมื่อถึงเวลาดี ที่เหมาะมันก็มาเอง
