วันอาทิตย์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

20 July: แด่คุณครูดรุณี นุตริยทัศน์ ด้วยรักและอาลัย

 
แด่คุณครูด้วยดวงใจ

เช้าวันนี้ตามสบาย เพลไปวัดเอาปลาทอด ข้าวโพดไปถวาย ช่วยเก็บกวาดโรงครัวให้สบายตา  กลับบ้านยังไม่ทันได้ทานข้าว พระอจ.คอมพิวเตอร์ที่ใช้สอนมีปัญหา เลยตาม link ไปช่วยแก้ ไปถึงทำแล้วใช้ได้แต่ไฟดับพอดีเพราะฝนตกหนักลมแรงมาก กลับบ้านทานอาหารบ่ายสองเศษเพราะแวะซืออาหารเม็ดให้เด็กๆ

 โชคดีที่วันนี้ได้ผ่านวัดธรรมบูชาเลยเห็ยป้ายแขวนงานศพของคุณครูดรุณี นุตริยทัศน์ อายุ 81 ปีตกใจมาก เพราะเป็นคุณครูอีกท่านที่เรารักมาก แต่ตั้งแต่กลับมาไม่เคยได้แวะไปกราบคุณครูเลยเพราะลืมจริงๆ เมื่อเห็นป้ายจึงเสียใจมาก รู้สึกผิด เย็นนี้จึงตั้งใจไปงานศพไปขอขมา และกราบระลึกถึงพระคุณคุณครู......

ย้อนไปสามสิบกว่าปี คุณครูเป็นครูที่น่ารักมาก สอนคหกรรม ใจดี พูดจาไพเราะอ่อนหวาน ครูจะขี่จักรยานสองล้อคู่ชีพ พร้อมตะกร้าใบหนึ่ง ครูจะแต่งตัวเรียบร้อย กระโปรงทรงกระสอบปิดเข่า สีดำหรือไม่ก็กรมท่า เสื้อขาวเรียบๆเป็นส่วนมาก ผมสั้นหยักศกครูผิวขาว หน้ากลม ตัวเล็กป้อมๆน่ารักเสมอ ภาพของครูเรายังไม่เคยลืม เสียงที่มีเมตตาของครูยังก้องอยู่เมื่อนึกถึงแม้ขณะกำลังเขียนนี้  ครูสนิทกับม่าม้ามาก ม่าม้าเอ่ยถึงเป็นประจำ ...แต่เราไม่เคยเจอครูเลยหลายสิบปี และไม่เคยทราบว่าครูไปอยู่ที่ไหน  ครูสมัยก่อนไม่ต้องมีรางวัลครูดีเด่น แต่ครูเป็นครูที่ดี เป็นครูดีในดวงใจของศิษย์จริงๆ

วันนี้เมื่อไปถึงงานศพจึงรู้ว่า คุณครูยังมีลูกสาวเหลืออีกคน อายุ 40 เศษ น่ารักแต่ไม่ขาวแบบครู เราบอกเธอประโยคแรกเลยว่า เรารักคุณครูมาก เสียใจจริงๆ ลูกสาวครูน้ำตาคลอทันที เราอยากให้เธอรู้และปลื้มใจว่าคุณแม่ของเธอเป็นคนดี และครูดีจริงๆ  เราบอกว่าคุณครูสนิทกับแม่เรา เธอถามว่าแม่เราชื่ออะไร เมื่อเราบอกชื่อ เธอจึงบอกว่าเธอเคยได้ยินแม่เอ่ยชื่อแม่เราบ่อยเช่นกัน  เธอบอกว่าเราไม่ต้องรู้สึกผิดเพราะครูไปอยู่กรุงเทพตลอดมา จนป่วยและลูกๆตาย เหลือเธอ จึงเพิ่งได้เอาครูมาอยู่ที่นี่ได้ปีเศษ .....เราดีใจที่อย่างน้อยได้มีโอกาสแสดงกตัญญูครั้งสุดท้ายได้กราบคุณครู และบอกคุณครูว่าศิษย์คนหนึ่งที่ครูได้ สั่งสอน ได้เรียนจบปริญญาเอก และเป็นคนดีของสังคม ผลบุญที่ครูสั่งสอนจนศิษย์ได้ดี และเป็นคนดีจงเป็นพละบุญส่งให้คุณครูสู่สุคติภพ เบื้องหน้าโน้นเทอญ หลับให้สบายนะคะครูขา ...พรุ่งนี้หนูจะตักบาตรให้คุณครูค่ะ