เมื่อคืนก่อนนอนก็คิดถึงวาวา สวดมนต์ให้คุ้มครองให้วาวาหากจะไปให้ไปอย่างสบายและไม่เจ็บปวด ตอนกลางวันลูบหัวเธอให้ได้ยินคำว่าพุทโธ บอกเธอเบาๆว่า หากจะไปให้ไปให้สบายไม่ต้องห่วงเพราะเธอได้ดูแลกุฎิหลังนี้และพระอาจารย์อย่างดีมา 10 ปี วาวาไม่เจ็บป่วยอะไรเลย ไม่ยุ่งกับหมาตัวไหนทั้งสิ้น อยู่แบบโลกส่วนตัวสูงมาก เป็นหมาที่แปลกตั้งแต่เด็ก ไม่ชอบพระในวัดอยู่รูปหนึ่ง เมื่อใดที่รูปนี้เข้ามาที่บริเวณด้านนอกมันจะวิ่งไปแยกเขี้ยวทันที เฉพาะรูปนี้เท่านั้น เป็นที่แปลกใจมากแกมขบขันด้วยเพราะพวกเราไม่รู้เหตุผล..จนกระทั่งไม่นานที่พวกเราเพิ่งรู้พฤติกรรมบางอย่างจึงเข้าใจพฤติกรรมวาวาว่าหมาเขามีสัญชาติญาณที่รู้ลึกมากว่าใครดี ใครจิตใจไม่ดีและโดยเฉพาะอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณของมัน เพราะวาวาเป็นหมาที่กตัญญูมาก.....หากพระอาจารย์ออกไปทำธุระนอกวัดวาวาจะนอนรอข้างโอ่งน้ำหน้ารั้วเสมอ
เช้านี้เรารีบไปตักบาตรให้เธอ ไปถึงวัดเห็นวาวานอนหลับตาสบาย ตาปิดสนิท หน้าเฉยแบบนอนธรรมดา เราไปลูบหัวเขาบอกให้รับบุญ พระอจ.เอาผ้าคลุมร่างไว้ link ห่อตัววาวาด้วยผ้าของพระอาจารย์ หลังจากพระท่านทำวัตรเสร็จก็นิมนต์ท่านมารับผ้าบังสุกุล ถวายปัจจัย ฝังเขาด้านในหน้ากุฎิ ...เพื่อนที่แสนดีและซื่อสัตย์จากไปอีก 1 ตัวแล้ว เห็นแล้วก็ปลงอีกครั้ง แต่วาวาโชคดีที่เกิดมาชีวิตไม่เคยทำชั่ว และได้อยู่อย่างสงบ สบายในความดูแลอย่างเมตตามากของพระอาจารย์ เรารู้ว่าท่านเสียใจมากพอควร แต่พวกเราก็ไม่พูดมากบอกว่าเขาโชคดีแล้ว ชีวิตเขาหมดหน้าที่ ไปภพภูมิใหม่ที่ดี หลับให้สบาย แล้วจุติในภพภูมิใหม่ที่ดี มีคนดีๆส่งบุญอุทิศให้วาวามากเลย
สายแวะหาสุตามนัด คุยหลายเรื่อง สามีเธอตามมาคุยทีหลังน่ารักมากเป็นคนมีน้ำใจ พูดตรงไปตรงมาดี จนไกล้เที่ยงกลับ ตอนบ่ายแก่ๆ สามีเธอโทรมาจากกรุงเทพช่วยทำธุระให้เราขอบคุณจริงๆ นี่ล่ะที่เขาบอกว่าเพื่อนล่ะที่หนึ่ง
