เช้าไปวัด ไปมหาวิทยาลัยจัดส่งข้อสอบไล่เรียบร้อย ผ่านไปอีกเทอมแล้ว นักศึกษาแวะมาถามเรื่องรายงาน...
บ่ายเชียร์วอลเลย์บอลไทย-ไต้หวัน แวะไปธุระเจอเพื่อนของเพื่อนมาจากกทม.กำลังจะไปหลังสวนต่อโดยรถไฟ?? เราอุทานรถไฟขบวนหวานเย็นเสียด้วย เขาตอบว่า ตอนนี้กำลังพยายามใช้ชีวิตให้ช้าลง แฮะ!! เจอคนที่คิดเหมือนกัน แต่รู้ว่าเขาเพิ่งมีความคิดนี้ไม่นาน หลังจากใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบ และวุ่นวายหลาย job ในหลายสิบปีที่ผ่านมา ก็ดีใจกับเขาที่วัยกลางคนได้รู้จักคิด ชีวิตก็จะอยู่เย็นลงต่อไป
เย็นไปซื้อของชอบมากักตุน ตอนนี้ของกินออกมาหลากหลายเต็มไปหมดโชคคีของคนรุ่นใหม่ สมัยก่อนหากินยากต้องไปกรุงเทพจึงมี ตอนนี้โลจิสติกส์สะดวกไปหมดของจากมุมไหนของโลกก็หากินได้..ตอนนี้ได้เจอของที่ชอบๆกลับมาอีกครั้งไม่ต้องไปไกล และแน่นอนไม่ลืมซื้อขนมหมา snack stick ทั้งหลาย เราชอบกินขนม พวกเขาก็ชอบเช่นกัน ใจเขา ใจเรา ..วันนี้โคล่า หมาที่วัดของพระอาจารย์ตายไปอีกตัว เมื่อวานเพิ่งเอาไปหาหมออีกครั้ง แต่ไม่รอด พระอาจารย์ก็ห่อผ้าอย่างดีให้ จัดการฝังเรียบร้อย หมาพวกนี้โชคดีทุกตัวที่มาพึ่งใบบุญวัดนี้ ค่าอาหารแต่ละวันมากพอควรเพราะหุงข้าว และไก่ทอดทุกเย็น..อาหารเม็ดมื้อเช้า ฉีดยาทุกตัว แต่ละเดือนมีวันพิเศษให้เด็กซื้อตับ ขาหมูมาต้มเลี้ยง บาปกรรมก็พวกที่ชอบเอาหมามาปล่อยวัด ไม่เข้าใจจริงๆว่าคิดทำได้ยังไงให้เป็นภาระของพระท่าน มีแต่ประเทศไม่พัฒนาเท่านั้นที่ระบบการจัดการสัตว์เลี้ยงทำไม่ได้ คนเลี้ยงก็ไม่รับผิดชอบ
เพิ่งสวดมนต์เสร็จ อุทิศให้ทั่วพิภพจบสากล ตลอดจนเจ้ากรรมนายเวร และผู้ก่อกรรมต่อเราที่ยังมีชีวิตอยู่ ขอให้พวกเขามีจิตที่คิดถูกต้อง จะได้สิ้นเวรต่อกัน (อย่างน้อยพวกเขาจะได้ไม่อยู่ในกองไฟแห่งความโลภะ โทสะ โมหะ ไม่จบสิ้น จะได้ไม่ต้องมีเปรตภูมิเป็นที่ตั้ง)
