วันนี้ไม่ได้ไปวัดพระอาจารย์ไปบรรยาย..ไปมหาวิทยาลัยเจอดอกเตอร์รุ่นพี่ (ที่ไม่ค่อยอยากเจอนัก เพราะไม่อยากใส่หน้ากากยาง) เธอรีบเดินเข้ามาทักทายสามี (เป็นประจำ ถ้าเจอ) เปิดประตูรถเองเรียบร้อย เราเข้าไปสแกนนิ้ว ออกมาเธอยังคุยไม่เสร็จ แถมหันมาบอกเราว่า "พี่งานยุ่งมากๆๆๆๆเลยจนไม่มีเวลาทำอะไร งานเต็มมือไปหมด งานตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย" เราหัวเราะแล้วบอกเธอสั้นที่สุดว่าว่า "ทุกอย่างเรากำหนดเอง วางได้ก็เบา แบบเราที่สบาย" แต่เรารู้ว่าคำพูดเราหล่นตรงประตูรถที่ปิดเข้ามา แล้วเราก็บอก link ว่าเธอเป็นคนน่าเห็นใจแขวนสายสิจญ์เต็มตัวทั้งคอ แขน รับมงคลมาก็มากแต่ไม่เข้าใจในธรรม ไม่น้อมนำมาเตือนตัว ดิ้นรนไม่หยุด แสวงหาทุกอย่าง ทั้งทางโลก ทางธรรม แต่สุดท้ายศีล 5 ข้อ ข้อที่สำคัญที่ทำให้เป็นมนุษย์ได้ กลับรักษาไม่ได้..แต่ด้วยกรรมที่ทำนี้เธอคงยากที่จะสงบได้ในชีวิต so sad เสียดายจริงๆ..
ไปซื้อขนม ของใช้ บ่ายไปวัดเอาเอกสารที่ถ่ายไปให้พระอาจารย์ วันนี้อากาศร้อน พยากรณ์ไว้น่ากังวลว่าไทยอาจเจอกับภาวะแล้ง น้ำขาดแคลนต้องรอลุ้นให่มีมรสุมมาสักครั้งจึงรอดพ้นวิกฤต น่ากลัวจริงๆแล้วยังตัดไม้ทำลายป่า สร้างมลพิษกันไม่หยุดหย่อ่น กฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมโบราณและล้าสมัย ไม่มีการแก้ไข เพิ่มโทษอะไรเลย ที่มีอยู่ก็ไม่ได้นำมาบังคับใช้อย่างจริงจัง ทุกอย่างเป็นที่ "คน" บ้านเมืองใดผู้มีหน้าที่ ไม่รักษาหน้าที่ไร้สำนึก เอาแต่ประโยชน์ตน มีร้อยล้าน พันล้านยังไม่ทำหน้าที่ จะเอาอย่างเดียว น่าสงสารตอนตายไป เอาติดไปใช้ต่อไม่ได้ ติดแต่กรรมที่ทำไว้..
