เช้าไปตักบาตร ไปรับอาหาร มาวัด ตั้งใจไปมหาวิทยาลัยคุยกับพี่จิราแต่เปลี่ยนใจเพราะดูเวลาสายแล้ว คงเข้าอบรมกันแล้วเลยไม่ไป สายไปห้างแห่งหนึ่ง ซื้อขนม ซื้อของไปถวายภิกษุณี ทานเที่ยง เดินแล้วเดินต่อประมาณชั่วโมงก็เริ่มปวดหัวทีละน้อย จนตอนนี้ เรารู้สาเหตุมาจากสารเคมีในห้างที่ยังสะสมในนั้นและได้กลิ่น acetone ชัดเจนที่บริเวณสินค้ากลุ่มหนึ่ง และม่กลิ่นสารจากรองเท้ายางเกรดต่ำลอยระเหยปนออกมา นานๆคนบ้านนอกจะเข้ากรุงเลยปวดหัวเช่นนี้แล กลับเข้าบ้านป่าสบายกว่ามากเลย
บ่ายนัดกับคุณแอ๋ว ไปหาซือฝู (ภิกษุณี) ที่กลางป่าอีก ทีมเราไปกันเพราะ link เพิ่งกลับจากกทม.สนใจที่เราเล่า ส่วนกีก็อยากไปปฎิบัติเลยพาไปดูสถานที่ เพราะวันนี้คุณแอ๋วถึงกำหนดไปรับลูกสาวแล้ว วันอื่นซือฝูไม่รับแขก เราไม่อยากรบกวน เลยไปวันที่ท่านส่งลูกศิษย์ ท่านจะมีเวลาว่างแน่นอน..ปรากฎว่าบ่ายสองแล้วยังไม่ไปเลยโทรถามขาว สื่อสารกันงงๆเพราะข้างโน้นกลับมาแล้ว ในที่สุดคณะเราก็ไปกันเอง ฝนตกหนักพอควรแต่ไม่นาน
ไปถึงซือฝูก็ออกมารับ คุยกันหลายเรื่องส่วนมากเป็นเรื่องสติ-สมาธิ คุยกันชั่วโมงเศษก็ลากลับเพราะเย็นมากแล้ว แวะทานอาหารร้าน welknown ปรากฎว่าทางร้านลืมคิดราคาอาหารไปหนึ่งรายการร้อยกว่าบาท ก็เลยเรียกลูกเจ้าของร้านมาบอกว่าคิดขาดไป เราไม่อยากเป็นหนี้ข้ามภพ กลับถึงบ้านสองทุ่มเศษ
