วันศุกร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2557

21 Mar: ชีวิตอาจารย์



 
เช้าเตรียมอาหารตักบาตร ไปตักบาตร กลับบ้าน วันนี้เอกมาเก็บกวาดใบไม้ บ่ายพาช่างมาจัดการล้อมกั้นลวดหลังบ้านส่วนริมน้ำไม่ให้หมาของคนในหมู่บ้านที่ไม่รับผิดชอบ มาที่ส่วนหลังบ้านอีก ไม่งั้นทะเลาะกับเด็กๆของที่บ้านคืนละสามสี่รอบไม่ต้องนอนกัน ถ้าไมเกรงใจใครก็ไม่เป็นไร นี่เพราะเกรงใจคนอื่นเราไม่อยากให้หนวกหูคนข้างบ้าน

วันนี้ตัดสินการเลือกตั้ง2  กพ.เป็นโมฆะตามคาดหมาย ฟังอจ.สมบัติ นิดา พูดจับใจจริงๆ ที่บอกว่าข้าราชไทยใหญ่ๆโตๆตอนนี้ไต่เต้ามาจากการรับใช้ เป็นพวกรับใช้พวกข้าราชการ นายใหญ่รุ่นก่อนกันทั้งนั้นจึงได้ดี ความรู้ความสามารถไม่มี ประเทศจึงแย่ลง..จริงๆเรื่องนี้ในวงการศึกษาที่มหาวิทยาลัยที่เราอยู่เห็นได้ชัด รับใช้ยายวรนาถเท่านั้น หิ้วรองเท้่ ถือกระเป๋าให้ จะตักอาหารยกจานกับข้าวประเคนถึงหน้า ยายวรนาถไม่ต้องเอื้อมมือออกจากจานเลย รายการขนมของว่างมีคนท่องแจ้งให้เสร็จไม่ต้องถามคนเสนอสนองรู้เวลา (อันนี้เห็นเอง) คนหิ้วรองเท้าและกระเป๋าให้ไม่ว่าหญิงหรือชายได้ดีถึงผู้ช่วยอธิการ คณบดี และคนที่คุกเข่าร้องให้ได้ตำแหน่งรองอธิการบดีต่ออีกสมัย เวลาเราเห็นหน้าพวกเขา เรารู้สึกละอายแทนพ่อแม่พวกเขามากเพราะคิดว่าพวกนี้ไม่เคยทำเช่นนั้นให้พ่อแม่เขาเองแน่นอน เพียงเพื่ออำนาจ ตำแหน่ง ที่สำคัญคือเศษเงิน ทำให้ต้องทำตัวไร้ศักดิ์ศรี ไร้สกุลได้ขนาดนี้ สงสารพ่อแม่จริงๆ ไม่สามารถหาให้พวกนี้ได้เพียงพอ จึงทำให้ต้องออกมาแสวงหา รับใช้เป็นคนใช้ส่วนตัวก็ยอม เพื่อไต่เต้าทางลัด น่าอนาถชีวิตอาจารย์ (พวกนี้ไม่ชอบเป็นครู) ไม่รู้ว่าพวกนี้สอนนศ.ให้มีสำนึกดี มีคุณธรรมได้ยังไง