วันเสาร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2557

15 Mar: อย่าประมาท


เช้าไปวัด เมื่อคืนต้องตื่น 3 ครั้ง เพราะหมาของคนที่ไม่รับผิดชอบปล่อยออกมากวนวิ่งในหมู่บ้าน ผ่านบ้านใครหมาบ้านนั้นก็เห่าดังไปหมด มันก็ลุยมาด้านหลังบ้านเรา เด็กๆที่บ้านรวมทีมพุ่งไปด้านหลังเห่าสู้กัน มันก็ไม่ไป หมาของข้างบ้านก็ช่วยเห่าดังไปหมด เราเกรงใจต้องลงมาจัดการไล่ ยังไม่ทันได้ไล่พอมันเห็นคนก็วิ่งหนี พอหัวรุ่งตี 4 กลับมาอีกเราก็ลงมาอีก เฮ้อ!!

 
สาย link ไปหาหมอฟันตามนัด เราก็เดินๆจะหาไอติมทานก็ไม่มีขาย เดินกลับมาที่รถ เจอลูกศิษย์รุ่นแรกนั่งหน้าบ้าน เรามองไม่ชัดเขาไหว้เรา ก็เลยเดินไปไกล้ๆ จำได้เขาถามว่ามาทำอะไรแถวนี้ ก็เลยบอก เขาก็บอกว่ามากินไอติมร้านเขา (เขาเปิดขายเฉพาะตอนเย็น ขายดีมาก ) เราบอกเกรงใจัวนนี้ยังไม่ได้เปิดขาย เขาบอกจะเลี้ยง เลยนั่งกินไอติมไปคุยอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง (บังเอิญจัง ยากกินก็ได้กิน หุหุ)

อากาศร้อนจริงๆ กลับบ้าน พักผ่อนสบายๆ คิดจะพักผ่อนสมองสัก 3  วันแล้วจะเริ่มงานเขียนที่รอคิวหลายรายการ รวมทั้งพักผ่อนด้วยการเขียนบล็อกนี้เรื่องไปพม่าอีก ยังไม่ได้รวมภาพออกมาเพราะใช้กล้อง  3 ตัว ต้องลำดับเรื่องอีกเยอะ

เราเองก็รู้และจำได้ว่ามีเรื่องเขียนค้างไว้หลายตอน เช่น ตั้งใจเขียน silient corner ที่เกี่ยวกับชีวิตการเรียนที่ลอนดอน จะบันทึกไว้ไม่อยากลืม แก่ขึ้นทุกวันถ้าไม่รีบทำอาจลืมเลือนไปตามเวลา หรือไม่ก็ชีวิตคนไม่แน่ ความตายไกล้เข้ามาทุกวันที่ผ่านไป อะไรดีๆที่จะทำต้องรีบทำ อย่าประมาทกับชีวิต ปิดเทอมปีนี้ยาวมาก เปิดเดือนสิงหาคม หลายคนก็บ่นเพราะยังไม่มีกำหนดที่แน่นอนจากมหาวิทยาลัยออกมาว่าจะให้ทำอะไรกันบ้าง ในส่วนตัวเรามีงานรอเขียนเพียบ