เช้าไปมหาวิทยาลัย วันนี้เลือกกกรมการสภามหาวิทยาลัยชุดใหม่อีกแล้ว ปีนี้มีคนสนใจเยอะมาก หาเสียงกันสลอน ไม่รู้ว่าตำแหน่งนี้ตอนนี้มีค่าอะไรเพิ่มขึ้น ที่ทำให้ทุกคนสนใจ สมัยเราไม่มีอะไรพิเศษนอกจากทำหน้าที่ตรวจสอบ กลั่นกรอง แต่ก็ลอดไปได้หลายเรื่องเพราะกำลังของคุณยายวรนาถอัดไปเป็นปึก เป็นหีบห่อ เลยลิงผลัดกันเกาหลังเยอะ ยุคนี้อาจมีอะไรที่มากขึ้น...
เราก็ไปเลือกตั้งเลือกคนที่มีข้อบกพร่องน้อย หรือเรารู้ข้อบกพร่องเขาดี แต่ไม่ถึงกับชั่วมาก ตอนนี้ในสังคมต้องหาคนเลวน้อยที่สุด (เท่าที่เรามีปัญญารู้ได้) เพราะผ้าขาวที่แท้ตอนนี้เขาไม่ออกมาเช็ดฝุ่นให้เปรอะเปื้อนกัน สังคมตอนนี้ยังคงเป็นยุคที่มีผลประโยชน์ของตนเป็นตัวตั้ง ต่างกับที่พระราชบิดากล่าวไว้..
ไปหย่อนบัตรเงยหน้าเห็นคณบดีกำลังหัวเราะกับใครที่เป็นผู้หญิงอีกสองคนแต่เราไม่ได้มองจริงๆว่าเป็นใคร เห็นแวบแล้วเรารีบเดินออกทันทีไม่มองซ้ำเพราะไม่อยากต้องทักทาย เพราะยังรู้สึกขยะขยองกับเรื่องที่เมือวานมีคนโทรมาเล่าเรื่องของคนนี้ให้ฟังเกี่ยวกับการทำงาน และการได้มาซึ่งตำแหน่ง ในที่สุดความลับก็ต้องเปิดเผยเพราะตัวเขาเองคงกดดันกับสิ่งที่ตัวเองทำ โลกนี้ไม่มีใครหนีพ้นความผิดที่ตัวเองก่อขึ้นเองได้หรอก และเช้นกันหากเราไม่ได้ก่อความผิด ความไม่ถูกต้องอันใดก็ไม่ต้องไปกลัว.. สัจธรรม สวรรค์ในอก นรกในใจ หนีไม่พ้นหรอก
กงกรรมกงเกวียน วงเวียนแห่งกรรม ......ดีชั่วตัวเราทำ เป็นกฎแห่งกรรมของปุถุชน
