เช้าตักบาตร อุทิศให้ร.ต.ต. แชน และคณะ ไปวัด link เอาแว่นตาที่ตัดใหม่ให้พระอาจารย์ เห็นหนังสือจิตตนคร ฉบับการ์ตูนเล่มใหญ่เลยขอมาอ่าน กลับมาสแกนดู ส่งให้ link สแกนอ่าน เช่นกัน ก็มีความรู้สึกที่ตรงกัน...........ไว้ มีเวลาอ่านจริงจังก่อนจะได้เปรียบเทียบกับฉบับเขียนปกติอีกครั้ง
วันนี้เพื่อนโทรมาเล่าให้รู้ข่าวว่านายตำรวจสองสามีภรรยาอุตสาห์มาต่อกรรมยื่นคำร้องเพื่อขอขยายเวลาการยื่นฟ้องชั้นศาลฎีกาในคดีที่พวกเขาได้ร่วมกันก่ออกุศลกรรมออกไป
เรารับรู้ด้วยใจที่สงสารพวกเขา จริงๆ ต้องบอกว่าเกิดความรู้สึกเวทนาแบบที่ชาวเราเข้าใจมากกว่า
ที่พวกเขาไม่ย่อท้อต่อการต่อกรรม ส่งผลกรรมต่อให้รุ่นลูกของเขา กระทั่งที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้ก็คงอยู่ในกองทุกข์ที่ตัวเองก่อมาแต่ต้นไม่ได้
“สุขเกษม”
ซือฝูเคยสอนเรื่องเกี่ยวกับเจ้ากรรมนายเวรหรือผู้ทำกรรมให้ฟังว่าจริงๆคนพวกนี้เราไม่ต้องไปโกรธ
เกลียดพวกเขา เพราะใครที่ก่อกรรมกับเรา เราต้องถือว่าเขามีบุญคุณ
เพราะเขาเป็นคู่บารมีกับเรา เป็นผู้ฝึกเรา
ซึ่งเราเองก็เอาเรื่องนี้ไปขยายอธิบายให้หลายๆคนฟังเสมอ ถ้าวิเคราะห์แล้วมันก็จริงที่ว่ามารไม่มีบารมีไม่เกิด
ให้เราใช้โอกาสเช่นนี้ทดสอบจิตตัวเองอย่างสม่ำเสมอ จิตที่ฝึกดีแล้วย่อมนำสุขมาให้
แต่จริงๆแล้วจิตจะดีได้ไม่ได้มาจากการฝึกจิตอย่างเดียว แต่ต้องทำความดี
ทำให้สม่ำเสมอ ทำจนเป็น “ปกติ” จะเกิดความสงบเย็น มีอะไรมากระทบก็ไม่กระเทือน
หากมันแรงนักอาจกระเทือนแล้วก็เข้าที่ปกติอย่างรวดเร็วเพราะสติ ตัวรู้ ที่มีเป็นปกติจะเข้ามากำกับ
เหมือนที่พระอาจารย์สอนว่า "อ่านหนังสือธรรมะ อ่านให้มาก ให้บ่อย ให้เข้าใจ สวดมนต์เป็นประจำ จนเข้าเป็นส่วนหนึ่งในจิต
อยู่ในจิต จนเมื่อมีอะไรมากระทบ
ไม่ต้องเปิดหนังสืออ่านอีกเพราะธรรมะเข้ามาอยู่ในใจ
จนเป็นเกราะกั้นสิ่งไม่ดีให้สะท้อนออกไปได้เอง "
ตอนนี้เราเข้าใจสิ่งที่แต่ละท่านได้เคยสอนมาจนหมดและเห็นประจักษ์จริง
“ ผลบุญ ผลของกุศลกรรม”
เป็นอย่างไร และสะท้อนภาพอกุศลกรรมที่พวกเขากำลังได้รับ และจะได้รับจากที่หลวงพ่อในป่าได้ทำนายพวกเขาไว้
น่าสงสารจริงๆ กรรมใครก่อไว้ก็ต้องรับ ควรขอบคุณพวกเขาที่เรื่องอกุศลกรรมที่พวกเขาร่วมกันทำใช้เป็นอุทาหรณ์สอนคนหลายๆคน
และเป็นตัวอย่างกระตุ้นเตือนให้ หลายคน “ฝึกดี” อย่างสม่ำเสมอ
อกุศลกรรมเป็นของผู้ทำชั่ว
วิบากกรรมเป็นสิ่งที่ทุกคนเลี่ยงไม่ได้ แต่รอดพ้นได้ด้วยบุญและกุศล แต่เราอย่าเป็นผู้ก่อกรรมตอบเขาเป็นพอ ให้หมั่นกรวดน้ำอุทิศบุญไปให้ ไม่ว่าเขาจะได้รับหรือไม่ก็ตาม เราผู้ทำจิตก็ฉ่ำเย็นเป็นพอ หุหุ
วันนี้ก็เขียนหนังสือตามปกติ คิดว่าเนื้อเรื่องคงพอแล้ว จากนี้นำมาร้อยเรียงให้เป็นลำดับ หมวดหมู่ ไม่งั้นไม่ทันส่ง จะได้ทำเล่มต่อไปอีก
