เวลาผ่านไปเร็วมาก ไม่ได้เข้ามาบันทึก 2 วัน นึกว่าวันเดียว เมื่อคืนคุยกะดร.ติ่งหลายเรื่อง คุยไปเราก็ได้ความรู้ใหม่ผุดขึ้นมา
วันนี้ทำงานด่วนที่คนทำไม่ด่วนด้วย คือค้นเขียนประวัติวัดเพื่อลงหนังสือพระอารามหลวง ต้องค้นเพิ่มเติม เคยเขียนลงในหนังสือกฐินมาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ได้ละเอียดนัก แต่งานนี้ต้องบันทึกเป็นหลักฐานก็เลยต้องค้นเท่าที่ทำได้ อ่านเอกสารที่ท่านเจ้าอาวาสในอดีตบันทึกไว้ในโอกาสต่างๆ เป็นร้อยกรองต้องแกะ อ่านสนุกเพลินออกไปเรื่องอื่นๆ ต้องดึงสติกลับมา อ่านมากไปเคลิ้มจะหลับก็มี วันนี้เขียนเสร็จ พรุ่งนี้ส่งให้พระอาจารย์ตรวจสอบ ตรวจทานความถูกต้องอีกครั้ง เหลืองานเลือกรูปใส่อีกพรุ่งนี้คงเสร็จ ก็ไม่รู้ทันที่เขาต้องการหรือเปล่า
ว้นนี้แวะไปหาลูกเอ็มเพราะเมื่อวานเขาแวะมาแต่ไม่ได้เจอ ได้คุยกับพ่อเขาแล้วได้แต่คิดถึงอี่ ว่าหากอี่ยังมีชีวิตจะรู้สึกอย่างไรที่ได้ยินพิศาลพูดเช่นนี้ เราทำอะไรไม่ได้ เพราะลูกเป็นของเขา ไม้เริ่มแก่ สวล.ที่เหลือคือพ่อ ยังไงๆโอกาสที่จะเป็นแบบแม่คงยากแล้ว วันนี้เพิ่งเห็นกระดูกอี่ ขาวมาก เรานึกตอนนั้นว่านี่ล่ะกระดูกคนจิตดี แปลกที่คนเคยกลัวแบบเราจะไม่รู้สึกกลัวอะไรเลยที่กระดูกอี่อยู่บนมือ คงเป็นเพราะเรารักอี่ รู้สึกสนิทเหมือนญาติ และอี่จิตใจดี พิศาลเอาส่วนกะโหลกชิ้นขนาดตารางเซ็นติเมตรใส่กรอบให้เอ็มไว้แขวนคอ แต่ก็ไม่ได้อยู่ที่คอตอนเอามาให้เราดู
พิศาลให้ต้นมะม่วงรู้หาวมะนาวรู้โห่มาปลูก
วันนี้พระดร.มหาสมบัติท่านมาแล้ว พรุ่งนี้คงได้พบ
