วันเสาร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

17 May: ไม่ สุขเกษม/ โมจิ


เช้านี้ฟังเทปรีเพลย์ กปปส ที่พูดเรื่องการแถลงการณ์ของวุฒิสภา ฟังแล้วได้บทเรียน ได้เรียนรู้หลายอย่าง ที่ชัดเจน การทำความดี การสร้างความดี ต้องอดทน พากเพียร การพยายามขจัดความชั่ว ยุคนี้เหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา ต้องเพียรดันมันออกไป มันพยายามถ่วงกด คนดีก็ต้องพยายามผลักดันหยุดไม่ได้ จิตที่คิดทำดีทำถูก เพื่อชาติ เพื่อแผ่นดิน ไม่ไช่เพื่อประโยชน์ตนแอบแฝง ย่อมจะชนะและเหนือความชั่วทั้งปวง เพียงแต่ต้องอดทน ยึดมั่นทำดีต่อไป มารจะพ่ายแพ้ไปเอง แพ้ภัยตัวเอง

สังคมเรามีพวกแสร้งทำดี แสร้งเป็นคนดี  แล้วหาเรื่องคนดีๆมากมาย เป็นหน้าที่ของคนดี และเป็นโอกาสดีที่เราจะฝึกตนให้ชนะมารเหล่านั้น ก้าวข้ามมารไป อย่างไม่ทุกข์ และมารจะแพ้ภียตัวเองในที่สุด กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นส่งผลต่อผู้นั้น ใครก่อกองไฟ คนนั้นก็ร้อนเอง...ชีวิตก็ไม่ "สุขเกษม" ช่างน่าสงสารจริงๆ


โมจิ และตุ๊กตาแสนรักของเขา
เช้านี้ไปวัด เจอว่าโมจินอนตายแล้วบนผ้าขนหนูที่พระอาจารย์วางให้ พระอาจารย์บอกเพิ่งตายตะกี้  link เอาผ้าของพระอาจารย์คลุมให้ รอเอก คนที่รักมันมากและมันก็รักเขามาก มันนั่งรอทุกเช้า..เราออกไปทำธุระ กลับมาเอกก็มาแล้วจัดการห่อผ้า ขุดหลุมฝัง ท่านพิเชฐบังสกุลให้ เราถวายปัจจัยทำบุญให้ ขอให้สู่สุคติ เขาอยู่กับพระอาจารย์มานาน เอกเก็บจากข้างถนนหลังโรงเรียนมีคนเอามาทิ้ง ตอนเอามาเหม็นเน่ามากเพราะหูเน่า รักษามาตลอดหลายปี เขาไม่แข็งแรงนัก แต่ทุกครั้งที่อาการดีก็จะเล่นตุ๊กตา วันนี้เอาฝังไปให้เขาเล่นด้วย    จนช่วงสุดท้ายพระอาจารย์ดูแลอย่างดี จ่ายค่าอาหารพิเศษที่เป็นหลอดทุกวัน เป็นบุญของโมจิจริงๆ ขอให้ได้พบกันในภพภูมิใดๆและจำกันได้ เป็นคำอธิษฐานของเรา  แม้ว่าเขาเป็นหมาแต่ชีวิตเกิดมาไม่ได้ทำชั่วอะไรเลย นอกจากมาใช้กรรมที่ทำไว้ ช่วงท้ายชีวิตได้อาศัยใบบุญวัด นอนในกุฎิ เมื่อมีเสียงฟ้าร้อง เอกตามดูแลสม่ำเสมอ เราก็แหย่เล่นทุกครั้งที่เจอกัน ป้อนขนมมาหลายปี หลังจาก Yiching ตายไปไม่นาน ยังไม่หายคิดถึง ก็มาโมจิอีก ชีวิตเขาหมดกรรมแล้ว...เหลือแต่ที่มีชีวิตกันอยู่ที่ต้องใช้กรรม ต่อบุญกันต่อไป ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะไปเมื่อใด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เบียดเบียนกัน ทำร้ายกัน ตายแล้วจะเอาอะไรติดตัว ความดีไม่สร้างกันเลย เอาแต่หลงติด โลภไม่สิ้นสุด ก่อนไกล้ตาย คงจะได้ภาวะเป็นเปรตกันถ้วนหน้า