29 Jan: งานพระครู/ เรื่องเศร้า

วันอังคารที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2556 วันนี้เป็นวันสบายๆอีกวัน เพื่อนโทรนัดทานส้มตำล่วงหน้า เราบอกจะจัดคิวให้ วันนี้ไปรับเค็กวันเกิด ค่ำไปวัดมีงานฉลองสัญญาบัตรพัดยศพระครู นัดกีและแปะไป เราไปก่อนเพราะออกไปรับเค็ก เจอลูกศิษย์ 4 คน แต่เราจำไม่ได้ เพราะเป็นรุ่นโบราณ คืนนี้พระมามากพอควร โยมก็เช่นกันร้อยกว่าคน จนของแจกท่านไม่พอ กลับบ้านเกือบสามทุ่ม อ่านข่าวนี้แล้วเศร้า http://news.sanook.com/1166945/แม่ลูกชีวิตรันทด-มีเงินแค่-500-จากเบี้ยยังชีพคนพิการ/ ชีวิตที่แตกต่างมากในสังคม แต่ที่น่าเศร้ากว่าคือคำถามจากคนอ่านที่มีความคิดดีๆ ว่าทำไมจนท.บางคนไม่คิดจะหาทางช่วยในแง่ของการให้ความสะดวกในการบริการหรือ........คนไม่มีจริงๆเงิน 500 บาทมีค่ามาก เดินทางไป 20 กิโลเมตร ต้องหอบลูกพิการไปด้วย หากเราอยู่ไกล้จะหาวิธีช่วยเหลือแน่นอน คิดถึงคนที่ฟุ่มเฟือยไร้สาระมากมาย เฉิดฉายในสังคมกระเป๋าใบละหลักแสน เขาเหล่านั้นไม่ผิดหรอกเพราะเงินเขาหาเอง ซื้อความสุขที่พอใจและใฝ่หา เพียงแต่มันเป็นภาพสะท้อนที่กลับหัวในสังคมก็เท่านั้น.......อีกพวกที่น่ารังเกียจมากคือพวกละโมบที่คอยทำอาชีพปลิง เกาะโกง สร้างกลยุทธ์โดยใช้ตำแหน่งหน้าที่ (ที่น่าจะมีศักดิ์ศรี) ในการแสวงหาประโยชน์มิชอบ สร้างกรรมใหรุ่นลูกหลานต่อไป อันนี้ไม่จน แต่ละโมภ...อนาคตลูกหลานก็ไม่เหลืออะไรในที่สุด วันพุธที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2556 30 Jan: เช้าไปวัด ไปมหาวิทยาลัย ตอนสายไปร่วมมุทิตาสักการะพระครูใหม่อีกรูป เจอบรรดาท่านพระๆมากมาย รีบทักทายกัน แล้วรีบกลับมาเตรียมสอน วันนี้ cleff โทรมาตามเรื่องให้ช่วยตรวจข้อสอบส่วนที่เป็นภาษาไทย รับปากว่าจะทำให้เสร็จพรุ่งนี้ วันนี้เป็นวันดีๆอีกวัน หุหุ วันนี้เตรียมสไลด์สอนทั้งวัน