วันนี้มีงานพระราชทานเพลิงศพเจ้าคณะจังหวัดปัตตานี พระอาจารย์และคณะไป เราและ link ไม่ได้ไป เพราะช่างกระจกนัดว่าจะมาบ่าย พอบ่ายเศษแอ๋วโทรมาบอกว่าช่างไม่มา เฮ้อ!! คนไม่รักษาคำพูดมีมากจนไม่แปลกใจกันแล้ว แต่ที่รู้สึกแย่คือถ้ารู้ว่าไม่มาก็จะได้ไปปัตตานี ท่านผู้ใหญ่จากปัตตานี้โทรมาถามข่าวพระอาจารย์ว่าเดินทางถึงไหนแล้ว (ท่านนึกว่าเราและ link ไปด้วย )จะถึงที่นั่นเมื่อใด จะมารอพบ ก็จัดการสอบถามรียบร้อยให้
เช้าไปซื้อไก่อก ไก่สะโพกมาเยอะมาก แยกเป็นถุงๆไว้ช่องแข็ง อาหาร 1 week ของเด็กๆ แม้ว่าเราจะไม่กินอาหารหนักมื้อเย็นเย็นกัน แต่ต้องปรุงอาหารเป็นล่ำเป็นสันให้ตัวยุ่งทั้งหลาย เพราะถ้าเอาไก่ต้มก็กินแต่เนื้อไก่ อาหารเม็ดกินน้อย พอทำไก่ผัดน้ำมันหอย คลุกข้าวกับอาหารเม็ด เกลี้ยงหมด เลยตอนนี้ต้องทำให้กินทุกวันจะได้อ้วนๆ เป็นความสุขเล็กๆของเขาที่เราสละเวลาให้ได้ เวลาเห็นเขานอนรอกิน แล้วเอาไปวางตามคิว แล้วต้องดูว่ามีตัวไหนกินมากน้อย ต้องประเมินลูกค้าด้วยว่าชอบหรือไม่ชอบ การเฝ้าดูเขากินทำให้รู้นิสัยเขาอีกมุมหนึ่ง และสอนเขาให้รู้จักการรออย่างสงบ ก่อนกินต้องยืนให้จับมือก่อนแม้ว่าจะวางชามอาหารแล้ว ทำให้ซันวาที่ใจร้อนตอนนี้ใจเย็นลงมาก เพราะอยากกินแต่ต้องรอยื่นขามาก่อนให้เราจับจึงก้มกิน ตอนนี้เลยต้องให้เวลาช่วงเย็นอย่างน้อย 1 hr. สำหรับการเตรียมอาหาร เราได้รับความสุขกลับเมื่อเขากินอย่างอร่อย และหมดชาม เป็นสุขเล็กๆต่างตอบแทน หุหุ
วันนี้เลยไม่ได้งานอะไรเลย
