เมื่อวานหลงวันไปมหาวิทยาลัย งงๆว่าทำไมสายแล้วจึงไม่มีนักศึกษาเลย ก็เลยโทรหาเพื่อนปรากฎว่าคำตอบคือ วันรัฐธรรมนูญ หยุดราชการ...เออ อาการหนักเขียนหนังสือจนลืมวันที่ ไปวัดช่วยจัดการงานของพระอาจารย์ เที่ยงกลับ
วันนี้เช้าไปวัด พระอาจารย์ให้แกะกระเช้าเอาขนมไปแจกเณร แจกพระ เลยแวะไปสนทนากับท่านกอบ เพลกลับ
ทำงานไปฟังข่าวไป ได้ฟังศ.สมบัติ พูด ว่าที่เราสู้ด้วยสันติอหิงสา มีเพียงนกหวีด คนมากมายเช่นนี้ถ้าต่างประเทศก็คงจบไปแล้ว รัฐจะลาออกเอง แต่ทั้งนี้อยู่ภายใต้เงื่อนไขว่า เขาเป็นวิญญูชนกัน แต่เรากำลังสู้กับพวก.....ซึ่งขาดสำนึก ความละอาย และไร้ศักดิ์ศรี ขาดยางอายก็เลยต้องเหนื่อย และใช้เวลามาก เราไม่มีอะไรจะเขียนทั้งที่อยากเขียนเพราะไม่ว่างเขียนมากนัก ต้องเร่งงาน แต่ก็ส่งใจไปช่วยลุ้นให้ผู้ต่อสู้เพื่อชาติได้สำเร็จตามมุ่งหมาย พระสยามเทวาธิราชคุ้มครองประเทศและคนดีเสมอมา ครั้งนี้ก็คงช่วยปัดเป่าให้ธรรมะเหนืออธรรมอีกครั้ง
