เช้าไปวัด ไปมหาวิทยาลัย วันนี้สอนพิษวิทยา เลยออกไปเรื่องคราบน้ำมันรั่วที่เหลืออยู่ สารพิษที่ตกค้าง สอนให้รับรู้ถึงความไม่จริงใจ ในการแก้ปัญหา การบอกข่าวกลบเกลื่อนเอาตัวรอดไปวันๆของหน่วยงานต่างๆ ชี้ให้เขาเห็นขั้นตอนการทำงาน และการหลอกข่าวให้ชาวบ้านประมาทในทุกด้าน หากชาวบ้าน นักท่องเที่ยวเชื่อจริงๆ ก็มะเร็งแบบเรื้อรังถามหา แน่นอน อธิบายกลไกสะสมสารพิษ สาร VOCs ให้พวกเขาเรียนรู้ ...น่าเบื่อ น่าเศร้ากับการไม่รู้ หรือการกลัวตื่นตระหนก พวกที่รักษาผลประโยชน์ เศรษฐกิจท่องเที่ยวจนลืมชีวิตชาวบ้านตาดำๆ...วันนี้ยกตัวอย่าง ยื่นแก้วน้ำให้เขากินแล้วบอกว่า น้ำนี้กินได้มีตะกั่ว แคดเมียมเจือปนน้อยมากไม่เกินค่ามาตรฐานที่กำหนด กินได้....ถ้าไม่โง่จริง พันธุ์แท้ ไม่มีใครกินหรอก...ยกเว้น พวกชอบกินโชว์
วันนี้คุยกับดร.กรณ์ เรื่องที่มีอจ.ที่กำลังเรียนต่อจากชีวะ ย้ายมาสวล. โดยไม่มีการบอกกล่าวไปยังทั้งสองโปรแกรม ไม่มีใครรู้ มาเห็นก็ตอนแจ้งการต่ออายุการเรียนอีก เลยงง เพราะเขาบอกว่าออกมาจากกลุ่มกรรมการบริการบุคคลากร เอ สงสัยว่าทำงานข้ามเลยหน้าที่ไปหรือเปล่า มรรยาทควรจะมีเนอะ
จะมีงานวันวิทยาศาสตร์อาทิตย์นี้แล้ว เรียกประชุมอีกครั้ง หุหุ หลายคนส่ายหัว แต่เราไม่รู้ความหมายเพราะเราสอนเด็ก ไม่เข้าประชุม..แต่เชื่อว่าต่างกันลิบลับกับมหาวิทยาลัยข้างๆ (อธิการบดีคนก่อนเขาเรียกเช่นนี้) เพราะของเขาหัวข้อวิชาการเพียบ เชิญนักวิชาการจริงๆ...ไม่แปลกใจที่ทำไมยังคงล้าหลัง ย่ำอยู่กับที่ ไม่มีการพัฒนาเลย...ไม่เคยกล้าข้ามเงาตัวเองออกไปได้เลย เฮ้อ
วันนี้อ่านประวัติ ดูผลการเรียนของคนสมัครนักวิทย์ และต้องออกข้อสอบคัดเลือกพวกเขา
