มันเป็นเช่นนี้จริงๆนะ
เช้าตักบาตรอุทิศ ไปวัด วันนี้วันไหว้พระจันทร์ เมื่อวานมีคนเวียนมาคุยด้วยหลายเรื่อง ฟังจนเมื่อยหู และสมอง สอนหนังสือไม่เหนื่อยเท่ากับต้องนั่งฟัง และนั่งตอบ คนที่มีปัญหา เพราะต้องใช้สติ ที่ต้องกรองตอนฟัง และกรองก่อนตอบ ตลอดจนต้องเข้าใจเรื่อง การฟังเรื่องราวบางเรื่องมากไปทำให้ค่อนข้างเครียดโดยเฉพาะเรื่องการทำงานที่ไม่คำนึงถึงคุณภาพการเรียนการสอน และไม่เห็นแก่นศ. เอาผลประโบชน์ตนเป็นที่ตั้ง ไปรับรู้เรื่องการสอนเด็กแบบให้เข้าใจผิดๆ ของอจ.สาธาฯ บางคนที่พยายามสอนเอาใจหัวหน้าโปรแกรมเพราะถ่ายทอดต่อๆกันมา ไม่มีใครกล้าเถียงเพราะกลัวไม่จ้างต่อ....... และก็ไม่แปลกใจที่มีพาดหัวข่าววันนี้ว่า "ในที่สุดการศึกษาไทยดิ่ง "ลาว-เขมร" แซง" ที่แปลกใจคือการถดถอยทางการศึกษาผลออกมาเร็วกว่าที่คิด ทั้งที่ของไทยเราสารพัดจะหาวิธีการที่จะพัฒนาคุณภาพทั้งครูและเด็ก ปฎิรูปไม่รู้กี่แบบ สารพัดนักวิชาการออกมาแสดงความเห็น รู้จริงบ้าง รู้ไม่จริงบ้าง ไม่เคยลงมาดูปัญหาที่แท้จริงในโรงเรียน รอฟังอ่านแต่รายงานที่นั่งเทียนเขียน เพราะเราทำผิดทางมานาน ตอนนี้ถึงเวลาออกผลแล้ว หากไม่หยุดการทำผลงานครูแลกตำแหน่งซึ่งเป้าหมายที่กระมิดกระเมี้ยนเอาไว้หลังสุดคือเงินที่ได้รับเพิ่มขึ้นไม่ไช่วิทยฐานะที่เป็นเพียงทางผ่าน ครูเอาเวลา เอาใจไปทุ่มกับงาน บางคนเครียดมาก บางคนหาทางลัดเจอก็ไม่เครียด สุดท้ายกรรมตกที่เด็ก ในสถาบันที่สูลขึ้นไปบางแห่งเอาแต่ปริมาณ ไม่สนใจคุณภาพเพราะ "เด็กวันนี้คือรายได้ของผู้ใหญ่ในวันหน้า" งบท่องเที่ยวดูงานตปท.ที่ขนกันไปดูแล้วดูอีกเป็นสิบประเทศ ทัวร์ยุโรป ญี่ปุ่น เกาหลี ไปแล้วก็ไม่เข้าใจสักที ต้องไปดูอีก ก็มาจากเงินรายได้จากปริมาณนศ.นี่ล่ะ ไม่ต้องห่วงว่าต่อไปเรารั้งท้ายทุกรายการ แต่ที่น่าเป็นห่วงคือการพัฒนาประเทศในอนาคตจะเป็นอย่างไร ในเมื่อเยาวชนเป็นแบบนี้ แบบไทย ไทย
