เช้าไปวัด วันนี้สบายๆ สวดมนต์เช้าแล้วไปปกป้องหยาดเหงื่อก๋งยายจากโอฬารและสริตาคู่ละโมบ ไม่ได้แปลกใจเมื่อเห็นกิริยาของเธอ แต่แอบชื่นชมกันในหมู่ผองเพื่อนเราที่มารวมกลุ่มสังสรรค์ฟังเรื่องสรุปตอนเที่ยงว่าในโลกนี้เป็นผู้หญิงแบบตราช้างหนาจริงๆ ที่กล่าวคำเท็จแบบหน้าใสๆได้ไม่ละอาย เราไม่คิดอะไรมากไปกว่าเธอคงถูกเลี้ยงมาอย่างอดๆหยากๆในวัยเด็ก ต้องแย่งชิง พ่อแม่อาจไม่มีเวลาสั่งสอน นี่เป็นผลพวงที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ เราไม่รู้ว่าเธอทุกข์ไหมเวลาต้องกล่าวคำต่างๆที่แสดงความละโมบออกมา ขนาดประธานกล่าวว่าจริงๆทุกอย่างก็ทำตามขั้นตอน ไม่มีอะไร ไม่ต้องใช้อารมณ์ ใครทำอะไรไว้ก็ได้ผลเช่นนั้นนะฯ ขณะกล่าวก็มองหน้าสริตาตลอด เราหวังว่าเธอน่าจะเข้าใจ แต่เพื่อนๆหัวเราะกันแล้วบอกว่าตราช้างไม่เข้าใจ
