เมื่อวานสอนจนหมดแรงเพราะพูดๆๆๆๆ เช้าจนเย็น แถมเวลาพักก็มีคนแวะมาคุยอีก ได้พักจริงก็ตอนทานข้าว บ่ายสามเศษให้บุ๋มช่วยคุมสอบซ่อมเด็กให่ก่อนเพราะจีแวะมาหา เรื่องเด็กทีเราให้ทุนเรียน เอาเอกสารที่จะโอนย้ายเขาเข้ามาเรียนในเมือง และจะมีเด็กอีกคนที่ครูที่รร.เขาทำเอกสารพลาดไม่ได้ทุนกยศ.ทำให้เด็กไมมีทุนจะเรียนต่อ เด็กเรียนดี จีแนะไปสอบที่ราชภัฎ เด็กเขารอฟังผล แต่สอบได้ก็จะไม่ได้เรียนเพราะไม่มีเงินค่าลงทะเบียน จีก็ส่งให้ลองมาสอบดูถ้าได้จีก็จะหาคนช่วยส่งให้เรียน พ่อแม่ทิ้งต่างฝ่ายไปมีครอบครัวใหม่ เด็กเลยไปอยู่กับลุงป้าที่หาเช้ากินค่ำเหมือนกัน เราเลยตกลงรับเป็นคนจ่ายค่าเล่าเรียนให้เขาได้เข้าเรียน ก็ถือว่าถ้าเขาเป็นคนดี เรียนดี ก็จะออกมาทำประโยชน์ให้ประเทศชาติได้ในภาคหน้า ไม่เป็นภาระสังคม
เด็กที่มีครูที่ไว้ใจได้รู้จักเด็ก รู้ว่าคนใหนอยากเรียน แต่ยากจนไม่มีเงินเรียน แบบนี้น่าช่วยเหลือ ดีกว่าที่เอาเงินเป็นก้อนให้รร แล้วฝ่ายแนะแนวประชุมคัดเด็ก ไม่เคยได้ที่ยากจนจริงสักเท่าไหร่ เพราะอ่านแต่สิ่งที่เด็กเขียนจริงบ้างหลอกนิยายบ้างจนลูกร้านทองเคยได้รับคัดเลือกได้ทุนก็มี เราจึงไม่ค่อยศรัทธาแบบนั้นเท่าไหร่นัก แต่ถ้าแบบที่รู้ชัดก็ยินดีมาก เหมือนการรดน้ำลงบนต้นไม้ที่ขาดน้ำเหี่ยวแห้ง วันรุ่งขึ้นเห็นเขาสดใสขึ้นมา วันหนึ่งออกดอกสวยงามก็มีความสุขใจ
กลับบ้านนอนแต่หัวค่ำ
วันนี้ก็เขียนหนังสือต่อ วันนี้นัดเจอลูกหนู
